สวาทรักพราวพรรณ ตอน 1

4080 คำ

“ลุงสมหวังไปรอพราวในร้านอาหารโรงแรมละกัน พราวเสร็จงานแล้วจะโทรเรียก” พราวพรรณ พิทยาวรัตน์ สาวสวยวัย 28 ปี อดีตนางงามจักรวาล เธอเป็นประธานบริหารธุรกิจโรงแรม พีพีที รอยัล ธุรกิจของครอบครัวที่บิดา และมารดาสร้างไว้ก่อนเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุรถยนต์ สั่งคนขับรถวัย 50 ปีที่อยู่กันมาสมัยรุ่นบิดายังมีชีวิตอยู่ “ครับคุณพราว” สมหวังรับคำ นำรถไปจอดในลานจอดรถโรงแรม แล้วไปหาอะไรทานในห้องอาหารตามคำสั่งนายสาวคนสวย พราวพรรณปรากฏตัวในงานสมาคมธุรกิจโรงแรม ที่เจ้าของโรงแรมใหญ่ๆ มารวมตัวกันพูดคุยเกี่ยวกับการบริหารจัดการโรงแรมของตนเอง หญิงสาวในชุดเดรสยาว เกาะอกปักเหลื่อมรูปโบสีขาวสะกดสายตาทุกคนในงาน หนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่พากันเหลียวมองเป็นตาเดียว อดีตนางงามจักรวาลยังสวยสง่าดึงดูดสายตา โดยเฉพาะ ทนงค์ กิตติมหาไพศาล นักธุรกิจหนุ่มใหญ่มาดเข็ม ดุ วัยสี่สิบเก้า วาดหวังอยากได้พราวพรรณมาเป็นภรรยาคนที่สอง หลังภรรยาคนแรกของเขาเสียชีวิต ส่งสายตาแพรวพราวให้หญิงสาว ทว่าพราวพรรณไม่สนใจ เพราะเธอมี วศิน วีรเมธากุล นักธุรกิจหนุ่มเป็นแฟน และว่าที่สามีในอนาคต ตอนนี้เขาอยู่อิตาลี ดูแลกิจการโรงแรมของครอบครัว จะบินมาหาเธอเดือนละครั้ง พราวพรรณไม่ได้ซีเรียสกับเรื่องนี้ “สวัสดีครับน้องพราว วันนี้น้องพราวสวยมากครับ” เสียงทุ้มนุ่มเรียกชื่อเล่นหญิงสาวอ่อนวัยกว่าอย่างสนิทสนม กวาดตามองเรือนร่างงดงามดุจนางพญาของพราวพรรณอย่างหลงใหล เธอสวยจับใจ อยากคว้าคนงามมากอด จูบ ฟัดให้หนำใจ แต่ทนงค์ก็ได้แค่คิด เพราะพราวพรรณไม่ใช่ของง่าย ของตายที่เขาจะเคี้ยวได้ง่ายๆ เธอสวย เริด เชิด หยิ่ง จึงไม่เหลียวมองชายคนไหน นอกจากวศินแฟนหนุ่ม “สวัสดีค่ะคุณทนงค์” พราวพรรณพนมมือไหว้ชายสูงวัยตรงหน้าอย่างนอบน้อม “คุณวศินไม่มาด้วยเหรอครับ” ถามไปอย่างนั้นแหละ จริงๆ ทนงค์แอบดีใจที่ไม่เห็นวศินมาเกะกะลูกตา “วศินกลับไปดูงานโรงแรมที่อิตาลีค่ะ” พราวพรรณตอบเรียบๆ อยากเดินหนีทนงค์ เพราะเกลียดสายตาหื่นๆ ของตาเ*******ูคนนี้ เจอทีไรมองเธอราวกับจะกลืนกินเสียให้ได้ “คุณวศินไม่อยู่แบบนี้ น้องพราวไม่เหงาเหรอครับ” ทนงค์ยิ้มกรุ้มกริ่ม ส่งสายตาเชื่อมหวานเป็นนัยให้พราวพรรณอย่างไม่ปิดบัง “พรุ่งนี้วันหยุด ผมอยากชวนน้องพราวไปตีกอล์ฟครับ” ทนงค์เอ่ยชวนพราวพรรณด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “พราวไม่ชอบตีกอล์ฟค่ะ และวันหยุดพราวชอบพักผ่อนอยู่บ้านมากกว่า” พราวพรรณปฎิเสธอย่างสุภาพ และรู้ว่าทนงค์คิดอะไรกับเธอ แต่เมินเสียเถอะ เธอไม่สนคนแก่คราวพ่อ! “พราวขอตัวไปสวัสดีคุณหญิงชื่นจิตรนะคะ” พราวพรรณไม่อยากเสวนากับตาเ*******ูอีก จึงเอาเจ้าภาพงานมาอ้าง เพื่อผละหนีทนงค์โดยเร็ว “งั้นให้เกียรติดื่มไวน์กับผมสักแก้วนะครับ” ทนงค์ยื่นแก้วไวน์ไปตรงหน้าพราวพรรณ มองแก้วไวน์ในมือทนงค์นิ่ง ไม่ยื่นมือออกไปรับ “ผมไม่ใส่เสน่ห์ลงไปหรอกน้องพราว หึๆ” ทนงค์หัวเราะในลำคอ ดูออกว่าพราวพรรณระแวงเขา เมื่อได้ยินนักธุรกิจวัยดึกออกตัวแบบนี้ พราวพรรณคิดว่านี่เป็นที่สาธารณะทนงค์คงไม่กล้าทำอะไรไม่ดีกับเธอหรอก จึงรับแก้วไวน์มาจิบบางๆ โดยทนงค์ยกแก้วไวน์ในมือตัวเองขึ้นจิบตามพราวพรรณ จากนั้นทนงค์รับแก้วคืนจากหญิงสาว และลอบยิ้มมุมปาก สายตาส่อแววพิรุธ พราวพรรณไม่ทันเห็น ทนงค์มองตามร่างงดงามของพราวพรรณที่ผละไปหาคุณหญิงชื่นจิตรไม่วางตา “วันนี้หนูพราวสวยมากจ้ะ คุณพี่อิจช้า อิจฉา อยากกลับไปเป็นสาวอีกครั้งจัง” คุณหญิงชื่นจิตรหัวเราะระรื่น ชื่นชมนักบริหารสาวคราวลูก ทุกครั้งที่คุณหญิงชื่นจิตรเปิดตัวเครื่องเพชรคอลเลคชั่นใหม่ พราวพรรณจะได้เดินชุดฟินาเล่ เพราะคุณหญิงรู้ดีว่า หากพราวพรรณไปปรากฏตัวงานไหน มักดึงดูด โดยเฉพาะผู้ชาย ทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ตามไปจับจองเครื่องเพชรที่ประดับบนตัวพราวพรรณ ตรงนี้แหละ เป็นเหตุผลที่คุณหญิงชื่นจิตรตีสนิทพราวพรรรณไว้ “คุณหญิงยังสวยอยู่เลยค่ะ” พราวพรรณเยินยอ พลอยให้คุณหญิงชื่นจิตรยิ้มร่ารับคำชม “เดือนหน้าคุณพี่จะเปิดตัวเครื่องเพชรคอลเลคชั่นใหม่ คุณพี่ขอจองน้องพราวเดินชุดฟินาเล่นะจ๊ะ” คุณหญิงชื่นจิตรทาบทามพราวพรรณด้วยรอยยิ้มหวาน “ขอบคุณคุณหญิงที่ให้เกียรติพราวค่ะ” พราวพรรณพนมมือไหว้คุณหญิงชื่นจิตรที่เอ็นดูเธอ ทุกครั้งที่ไปร่วมงานของคุณหญิงผู้ใจดี นอกจากเธอได้ค่าตอบแทนแล้ว ยังได้ลูกค้าเศรษฐีกลับมาพักโรงแรมของเธอ พร้อมขายขนมจีบ ทว่าพราวพรรณไม่สนใจ ไม่หวั่นไหวคารมของพวกผู้ชายเหล่านั้น เพราะเธอมีวศิน เป็นคู่แท้ ขณะคุยกับคุณหญิงชื่นจิตร พราวพรรณสังเกตเห็นสายตาของทนงค์ที่มองเธอไม่วางตา จึงเมินหน้าหนี เธอรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติในร่างกาย สะบัดร้อนสะบัดหนาวอย่างไรชอบกล “คุณหญิงคะ พราวขอตัวไปห้องน้ำนะคะ” พราวพรรณฝืนยิ้ม รีบผละไปห้องน้ำ โดยมีสายตาของทนงค์มองตามร่างงดงามของเธอไปด้วยรอยยิ้มกระหาย นัยน์ตาสีนิลเจิดจ้าขึ้นมาทันที พราวพรรณยืนมองตัวเองหน้ากระจกบานใหญ่ในห้องน้ำ เห็นใบหน้าสวยแดงก่ำ เหมือนคนจะเป็นไข้ ร่างกายเริ่มทรงตัวไม่อยู่ ร้อนวูบวาบชอบกล อยากกระชากชุดสวยออกจากตัวอย่างไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น “นี่เราเป็นอะไร” มือเรียวสวยเผลอลูบไล้เนินเนื้อสาวอย่างไม่รู้ตัว พราวพรรณพยายามควบคุมสติ สะบัดศีรษะไล่ความร้อนรุ่มในกายที่ก่อตัวขึ้นทีละนิดๆ สูดหายใจเข้าลึกๆ ขณะมือเรียวสั่นน้อยๆ ล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายใบเล็กหยิบมือถือออกมากดหาคนขับรถทันที “ลุง ลุงสมหวังเอารถมารับพราวหน้าโรงแรมตอนนี้ค่ะ” สั่งเสร็จหมุนตัวออกจากห้องน้ำอย่างรีบเร่ง จึงชนเข้ากับใครบางคน โดยไม่ตั้งใจ เธอรู้ว่าผิดจึงเอ่ยขึ้น “ขอโทษค่ะ” พราวพรรณเงยหน้าขึ้นสบเข้ากับสายตาหื่นกระหายของทนงค์อย่างจัง “คุณทนงค์” น้ำเสียงสั่น ร่างงามโงนเงนจะล้มมิล้มแหล่ “จะรีบไปไหนเหรอน้องพราว งานเพิ่งจะเริ่มเอง” น้ำเสียงไม่น่าไว้ใจ กับสายตาน่ารังเกียจของทนงค์ที่มองพราวพรรณ ทำเธอร้อน วูบวาบไปทั้งตัว กระทั่งอยากได้มือของทนงค์มาลูบไล้ตัวเธอ บ้าน่า! เธอคิดอะไรเนี่ย! “พราวรู้สึกไม่สบาย ขอตัวค่ะ” พราวพรรณจะเดินไป ด้วยความรีบร้อนสะดุดขาตัวเอง เซจะล้ม ทว่าทนงค์รีบคว้าเอวพราวพรรณมาโอบประคองกอดไว้ มือหนาฉวยโอกาสสัมผัสเต้านมอวบตึงด้านข้างของเธออย่างจงใจ พราวพรรณหน้าร้อนผ่าว ยืนนิ่งชั่วครู่ ปล่อยให้ทนงค์บีบขยำเต้าอวบของเธอภายใต้เกาะอกอย่างย่ามใจ กระทั่งสติที่ยังพอหลงเหลือ ดึงให้พราวพรรณสะดุ้ง เรียวปากสีแดงเม้มแน่น สกัดกั้นความต้องการอยากให้ทนงค์ทำมากกว่านั้น “พราว พราวขอตัวค่ะ” เสียงหวานบังคับไม่ให้สั่น ผละจากอ้อมกอดของทนงค์ รีบเร่งฝีเท้าตรงไปยังรถที่สมหวังจอดรออยู่หน้าโรงแรม “เดี๋ยวพี่ไปส่งน้องพราวเอง” ทนงค์รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นกับพราวพรรณ เพราะเขาใส่ยาปลุกเซ็กซ์ในแก้วไวน์ที่ให้เธอดื่ม จึงไม่ยอมปล่อยพราวพรรณไปง่ายๆ โอกาสที่เธอไม่มีวศินข้างกาย หาไม่ง่ายเหมือนตอนนี้ ทนงค์คว้าร่างพราวพรรณที่ใกล้หมดแรงมาสวมกอดประคองประหนึ่งคู่รัก แล้วพาไปที่รถของตนเอง พลันเสียงหนึ่งดังขึ้น “คุณพราวเป็นอะไรครับ” สมหวังเห็นทนงค์ยื้อยุดนายสาวคนสวย จึงปรี่เข้ามาพาร่างพราวพรรณออกจากอกทนงค์ ขณะที่พราวพรรณพยายามฝืน กัดฟันเก็บกลั้นความรุ่มร้อน วาบหวิวในกายสาวอย่างเต็มที่ “ละ ลุง พราวอยากกลับบ้าน” เสียงหวานสั่นพร่า ร่างบางถูกสมหวังประคองอย่างหวงแหน “ครับคุณพราว” ก่อนไปสมหวังหันมาส่งสายตาพิฆาตให้ทนงค์ เขารู้ว่าทนงค์คิดไม่ซื่อกับนายสาวคนสวย พราว พรรณเคยบอกไว้ พอเห็นท่าไม่ดีสมหวังรีบมาช่วยแล้วพาพราวพรรณมาขึ้นรถขับออกไปต่อหน้าทนงค์ที่ยืนกำมือแน่น โกรธที่พลาดโอกาสเผด็จศึกพราวพรรณ “โธ่เว้ย! น้องพราวจะเป็นของเราอยู่แล้วเชียว ฮึ้ย ยืนเซ่ออยู่ทำไมไปเอารถมาสิ” ทนงค์หัวเสียสุดๆ หันไปเล่นงานลูกน้องที่ไม่ได้เรื่อง กุลีกุจอไปเอารถมารับเจ้านายที่หน้าบูดบึ้ง พากลับคฤหาสน์กิตติมหาไพศาล “ถ้าลุงไปช่วยพราวช้า พราว แย่แน่” พราวพรรณมองสมหวังผ่านกระจกมองหลังด้วยสายตาหยาดเยิ้มไม่รู้ตัว ร่างกายร้อนรุ่มหนักขึ้นๆ เธอแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ หวนนึกถึงภาพร่วมรักกับวศินขึ้นมา ซึ่งพราวพรรณไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร หรือเพราะไวน์ที่ทนงค์ให้เธอดื่ม จึงทำให้เกิดอาการประหลาดนี้ “คุณพราวเป็นอะไรครับ” คนขับรถเฒ่ามองอาการกระสับกระส่ายของนายสาวคนสวย “ลุง ช่วยเร่งแอร์หน่อย พราวร้อนจัง” ไม่พูดเปล่ามือเรียวสวยถูไถทรวงอกอวบใหญ่จนเกาะอกล่นลงมาเกือบเปิดเปลือยยอดถันสีชมพูไร้บราเซียร์ สมหวังมองกริยานายสาวคนสวยผ่านกระจกมองหลัง ด้วยใจตุ๊มๆ ต่อมๆ อาการของพราวพรรณคล้ายโดนยาปลุกเซ็กซ์ หรือเป็นไอ้ทนงค์! สมหวังคิดในใจ “ถึงแล้วครับ คุณพราวรีบขึ้นไปอาบน้ำจะได้สดชื่นครับ” สมหวังจอดรถที่โรงจอดภายในบ้านหลังใหญ่ของพราวพรรณเรียบร้อย ก็หันมาเห็นสภาพพราวพรรณกำลังลูบไล้ทรวงอกเร่งเร้า อีกมือลูบเนินสาวช้าๆ เรียวปากสีแดงเผยออ้ายั่วยวน คนรถเฒ่าตาลุกวาว ปากคอสั่นกับภาพตรงหน้า น้องชายตื่นตัวผงาดผึงดันเป้ากางเกงคนรถเฒ่าแทบปริแตกออกมา “คะ คุณพราวเป็นอะไรครับ” สมหวังละล่ำละลักถาม จ้องพราวพรรณตาไม่กะพริบ “พะ พราวไม่รู้ แต่ พราวร้อน” ไม่พูดเปล่าพราวพรรณพยายามรูดเกาะอกลงอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ สมหวังเห็นอาการนายสาวคนสวยจึงรีบมาเปิดประตูด้านเธอนั่ง ประคองร่างพราวพรรณที่ดึงทึ้งชุดสวยพาขึ้นไปบนห้องนอนทันที กว่าสมหวังจะพาพราวพรรณเข้ามาในห้องนอนได้ เล่นเอาเหงื่อตก นายสาวคนสวยมือไม่อยู่สุขปัดป่ายตามเนื้อตัวของตัวเองไม่พอยังพาลลูบคลำเลยเถิดมาถึงน้องชายเขาที่เริ่มแข็งคึก ทำเอาสมหวังเสียววูบกับมือนุ่มของพราวพรรณ ก่อนวางร่างงดงามลงบนที่นอนหนานุ่ม ยืนมองนายสาวคนสวยบิดกายเร่าๆ ทรมาน มือรูดเกาะอกหล่นลงมาใต้ฐานนมแล้ว ดวงตาสมหวังเบิกกว้าง เมื่อเห็นอกอวบขาวเนียน หัวนมชมพูระเรื่อน่าดูด น่างับเต็มๆ ตา เสียงหัวใจของสมหวังเต้นดังโครมคราม เหมือนกลับมาเป็นหนุ่มวัยคะนองอีกครั้ง จ้องเขม็งเรือนร่างขาวนวลยวนตาของหญิงสาว ก่อนหมุนตัวเดินไปที่ประตูห้องนอน หยุดหันมามองพราวพรรณที่นอนดิ้นทุรนทุราย นัยน์ตาหลับพริ้ม มือเรียวสวยลูบไล้ทุกสัดส่วนของร่างกายอย่างเคลิบเคลิ้มวาบไหวจากยาปลุกเซ็กซ์ สมหวังปิดประตูแล้วกดล็อกเสร็จสรรพ เดินกลับมายืนมองพราวพรรณที่ชุดเดรสหลุดจากตัวเหลือกางเกงในสีขาวโปร่งบางเห็นกลุ่มไหมสีดำลางๆ ตรงเนินเนื้อสาว สมหวังกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ ท่อนกายในกางเกงตื่นเพริดร่ำๆ อยากออกมาอวดความใหญ่โตซะตอนนี้ มือพราวพรรณคลึงเคล้าอกอวบใหญ่ทั้งสองข้างอย่างเร่าร้อน เร่งเร้า เพื่อดับความกระสันอัดแน่น มันทรมานจนอยากหาใครสักคนช่วยปลดปล่อยจากอาการใคร่นี้ พราวพรรณบิดส่ายร่อนจนน้ำหวานเอ่อซึมทีละนิดๆ จากกลีบดอกไม้หอมจนเปียกกางเกงในสีขาวเป็นดวงกว้าง “วศินขา ช่วยพราวด้วย” เสียงหวานพร่ำหาคนรักหนุ่มหล่อ เขากลับไม่ได้ยิน มีเพียงคนขับรถเฒ่ามองตาแทบถลนเรือนร่างงดงามส่ายร่อนเว้าวอน สมหวังรีบเร่งถอดเสื้อผ้าและสลัดกางเกงทั้งในและนอกออกจากตัวอย่างรวดเร็ว ไม่สนว่ามันจะไปกองอยู่ตรงไหน เขาสนนายสาวคนสวยที่นอนแก้ผ้าอ้าขาตรงหน้ามากกว่า แม้จะจงรักภักดีหากแต่สมหวังก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะทนนิ่งเฉยเมื่อเห็นหญิงสาวสวยราวนางฟ้านอนส่ายยั่วกิเลสได้ มือหยาบกร้านที่ผ่านงานมาหนักของคนรถเฒ่าสั่น ขณะลูบเรือนร่างพราวพรรณอย่างทะนุถนอม “คุณพราวสวยเหลือเกิน ผมจะช่วยคุณพราวเองครับ” สมหวังกอบกุมปทุมถันคัดตึงบีบขยำหนักมือ “นมแน่นจังเลยครับคุณพราว คุณวศินไม่ค่อยจับเหรอครับ” เสียงคนรถเฒ่าแหบพร่า ตื่นเต้นการสัมผัสนายสาวคนสวยครั้งแรก “อ๊ะ ล ลุง จะทำอะไร อย่า อย่านะ อ๊า” พราวพรรณลืมตาโพลง ตกใจที่ถูกมือหยาบกร้านของสมหวังเร่งเร้าที่เต้านมหนักๆ แม้ปากห้ามหากลึกๆ เธอต้องการ… มือหยาบของคนรถเฒ่าเร่งขยำขยี้ถี่หนักทรวงอกใหญ่ ความร้อนผ่านฝ่ามือสัมผัสผิวพราวพรรณรุ่มร้อน ระทวยไร้แรงต่อต้านฉับพลัน มันเหมือนเป็นยาขนานเอก “คุณพราวโดนวางยาปลุกเซ็กซ์ ผมจะช่วยให้คุณพราวหายทรมาน และจะทำให้คุณพราวมีความสุขครับ” แม้คำพูดดูดี แต่คนที่ได้จากการกระทำนี้มีเพียงตัวเองเท่านั้น สมหวังอ้าปากหนางับยอดถันสีระเรื่อรุนแรงเหมือนคนตายอดตายยาก ร่างพราวพรรณแอ่นหยัด สะดุ้งกับสัมผัสจาบจ้วงของคนรถเฒ่าแบบไม่ทันตั้งตัว เสียงร้องหลุดออกมาอย่างไม่ตั้งใจ “อาๆๆ” คนรถเฒ่าห่างเรื่องผู้หญิงมานาน เพราะคิดว่าอายุมากหมดความต้องการแล้ว แต่พอเห็นนายสาวคนสวยนอนเปลือยกายล่อนจ้อน ความเป็นชายก็แข็งตึงขึ้น ช่างเป็นโชคดีที่ไอ้ทนงค์มันวางยานายสาวคนสวย แต่กลายเป็นเขาที่ส้มมาหล่นใส่ สมหวังดูดงับเต้านมเต่งตึงของพราวพรรณแรงๆ อย่างหื่นกระหาย สลับกันทั้งสองเต้าจนตุ่มไตแข็งชูช่อล่อลิ้นร้อนชื่นระรัวใส่ไม่หยุดยั้ง พราวพรรณดิ้นพล่านเมื่อเจอชิวหารัญจวนของคนรถเฒ่า “ยะ อย่า ลุง อย่า ไม่ ไม่ อ๊าย” เสียงร้องห้ามแปรเปลี่ยนเป็นครวญครางกระสันเสียว ลิ้นชื้นตวัดดูดเลียเต้าอวบใหญ่อย่างเอาแต่อารมณ์ พราวพรรณหูอื้อตาลาย สติกระเจิงจากชิวหารัญจวนใจ มือเรียวสวยยกขึ้นกดศีรษะสมหวังให้ปากหนาแนบติดอกอวบใหญ่ดูดดื่มถนัดถนี่ ใบหน้าสวยส่ายสะบัดซ่านทรวงเหลือคณา มือหยาบกร้านของคนรถเฒ่าลูบทั่วเรือนร่างพราวพรรณ ปลุกปั่นจนครางกระเส่าไม่ขาดสาย นิ้วหนาแตะจุดอ่อนนุ่มของนายสาวคนสวยที่น้ำหวานเอ่อฉ่ำ สมหวังไม่รั้งรอหาความสุขจากเรือนร่างพราวพรรณที่ไม่คาดหวังว่าวันนี้จะโชคดีได้เสพสมกับนายสาวคนสวยดีกรีอดีตนางงามจักรวาล เขาสอดนิ้วกลางเข้าสำรวจความอ่อนนุ่ม คับแน่นร่องหลืบของดอกไม้หอมฉ่ำหวาน เขี่ยสะกิดเพลิดเพลินด้วยรอยยิ้มร่า พราวพรรณซู้ดปากเหมือนเจออาหารเผ็ดจัดเข้าไป “อูย” นิ้วกลางของคนรถค่อยๆ หายเข้าร่องหลืบของดอกไม้หอมฉ่ำน้ำ ดันเข้าดันออกช้าๆ เรียกความเสียวซ่านจนพราวพรรณหยัดสะโพกร่อนรับตามจังหวะนิ้วร้ายของสมหวังตามธรรมชาติสอน “คุณพราว ตอดนิ้วผมจนแทบขยับไม่ได้เลย” สมหวังเร่งดันนิ้วเข้าๆ ออกๆ รัวเร็วขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานเสียงหวีดร้องของพราวพรรณดังลั่นห้อง สมหวังยิ้มพอใจเมื่อส่งนายสาวคนสวยขึ้นวิมานฉิมพลี “คุณพราวเสร็จแล้ว ขอผมบ้างนะครับ มันยังแข็งอยู่เลย” สมหวังไม่รอช้าจับท่อนกายใหญ่ถูไถร่องหลืบนายสาวคนสวยที่ปรือตาขึ้น เพราะรับรู้ว่ามีบางสิ่งจะบุกรุกเขตหวงห้าม ที่ตรงนี้มีไว้สำหรับ วศิน เท่านั้น จึงร้องห้ามเสียงระโหย “ยะ อย่าลุง ไม่ ไม่เอา อย่าทำพราว…” พราวพรรณกระถด ถอยหนี หากศีรษะเธอติดหัวเตียง มือเรียวสวยปิดป้องของสงวน ทว่าถูกมือสมหวังปัดออกแล้วสอดท่อนกายใหญ่เข้าแทนที่ช้าๆ จนฝังในตัวเธอพรวดเดียวมิดลำแน่น “อ๊าๆ” พราวพรรณสะดุ้งโหยง น้ำตาเล็ดทางหางตา หน้าสวยเหยเก คับตึงร่องหลืบสาว วศินว่าใหญ่ เจอของคนรถผู้มากวัยกว่า เธอบอกไม่ถูกว่าชอบหรือไม่ชอบ หาก ณ เวลานี้ เธอต้องการคนรถเฒ่าช่วยปลดปล่อยความทรมานเสียวซ่านที่ก่อตัวในร่างกาย พราวพรรณรู้ว่าการร่วมรักครั้งนี้ไม่ใช่ความรัก แต่เพราะเธอถูกยาปลุกเซ็กซ์! “อูว คุณพราว อย่าตอดแรง เดี๋ยวผมน้ำแตกพอดี” เสียงสมหวังสั่นพร่า เมื่อเจ้าน้องชายถูกตอดรัดจากเนื้อนุ่มในกายของนายสาวคนสวย แทบขยับไม่ได้ “อ๊ะๆๆ อือ” พราวพรรณครางกระเส่า เสียวจนขนกายลุกชัน อึดอัดกับท่อนกายใหญ่เกินของคนรถเฒ่า แต่ก็รู้สึกดีจัง ทำให้ความทรมานทุเลาเบาบาง หากยังไม่หมดไปซะทีเดียว พราวพรรณลืมสิ้นความผิดถูก โดนยาชั่วมอมเมายอมทอดกายให้คนรถผู้ต่ำต้อยเชยชมสมใจ สมหวังแช่นิ่ง นิ่วหน้าแทบกลั้นไม่ไหว ระงับอารมณ์สงบ ไม่ให้น้ำระเบิดออกก่อนมอบความสุขสมให้นายสาวคน สวยประทับใจรสสวาทครั้งนี้ จากนั้นขยับสะโพกโยกเข้าออกเนิบๆ แล้วเร่งรัวเร็วขึ้น เรื่อยๆ ตามอารมณ์หวาม ทุกครั้งที่สมหวังกระแทกใส่พราวพรรณครวญครางไม่ขาดปาก เสียวสะท้านซ่านทรวง “อะๆๆๆ” “โอ๊ย มันจริงๆ ของคุณพราวแน่นมาก สงสัยคุณวศินไม่ค่อยทำการบ้าน” สมหวังชื่นชม ซอยถี่รัวเร็ว หนักขึ้นๆ เรื่อยๆ ไม่หยุดพัก ลืมกระทั่งวัยตัวเองล่วงเลยเข้าเลขห้าแล้ว “พ พราว ไม่ไหวแล้ว อ๊ายๆๆ” “ผม ผมไม่ไหว เสร็จ เสร็จ อูย” สิ้นเสียงร้องซาบซ่านสุขสมของคนทั้งสอง พราวพรรณนอนหายใจหอบ สมหวังทรุดซบลงบนทรวงอกอวบใหญ่ของพราวพรรณนิ่ง มือหยาบกร้านไม่วายบีบนวดเต้านมอวบหนักๆ จนยอดถันชูช่อสู้มืออีกครา “ลุง อย่า อ๊าๆ ซี๊ด…” ความเสียวซ่านครอบงำพราวพรรณเกินต่อต้านไหว ฤทธิ์ยาปลุกเซ็กซ์ที่ค้างคา ทำให้พราวพรรณไม่อาจควบคุม ตัวเอง กลับเตลิดตามการปลุกเร้าเร่าร้อนของคนรถเฒ่าผู้เจนจัด สมหวังเร่งน้ำหนักมือเค้นขยำเต้านมอวบใหญ่อย่างมันเขี้ยว อีกมือไต่ลงมากอบกุมดอกไม้หอมที่เพิ่งผ่านการเชยชมมาไม่นานอย่างหลงใหล นิ้วกลางสากสะกิดตุ่มไตอ่อนนุ่มไวต่อสัมผัสจนน้ำหวานผลิตออกทีละหยดๆ สอดดันนิ้วหายเข้าสำรวจความอ่อนนุ่ม คับแน่นในกลีบเนื้อสาวช้าๆ จนมิดข้อ “อืม” พราวพรรณเม้มปากแน่น เล็บจิกลงต้นแขนสมหวัง ผ่อนคลายความซ่านสยิวที่ตีรวนเป็นระลอกคลื่นป่วนช่องท้องน้อย นิ้วคนรถเฒ่าเร่งจังหวะเร็วถี่ พราวพรรณหายใจหอบ เด้งสะโพกรับจังหวะเข้าออกของนิ้ว พร้อมเสียงร้องโหยหวนรัญจวนซ่าน “ละ ลุง อย่า ทรมาน พราว” พราวพรรณวิงวอนขออย่างไม่อาย เธอลืมสิ้นวศิน ณ ตอนนี้ เธอต้องการคนช่วยปลดปล่อยความทรมานที่สุมรุมเร้า ร่างของพราวพรรณส่ายร่าน หน้าสวยยิ้มยั่วยวนสมหวังเร่งจังหวะนิ้วเร็วขึ้นๆ อยู่นาน กระทั่งเสียงหวานหวีดร้องยาวสุขสม เมื่อนิ้วร้ายส่งเธอขึ้นสวรรค์ด้วยใบหน้าเปื้อนสุข และถึงเวลาสมหวังที่ต้องการปลดปล่อยตัวเองจากการปวดหนึบของท่อนกายใหญ่เกินชายไทยที่ชี้โด่ โดยเบียดแทรกอสรพิษร้ายเข้าฝังในกายของนายสาวสวยจนมิดคับ “อูย ของคุณพราวแน่นจัง ทั้งที่ผมเพิ่งเอาคุณพราว” สมหวังสบถอย่างชอบใจ ไม่น่าเชื่อนายสาวคนสวยเพิ่งผ่านกิจกรรมสวาทกับตนไม่นาน หากกลีบดอกไม้หอมกลับคับแน่นจนแทบหายใจไม่ออก ต้องแช่นิ่งอยู่ชั่วครู่ ก่อนขยับสะโพกโยกหนักๆ ถี่ขึ้นเรื่อยๆ เมามันกับการกระแทกใส่พราวพรรณ นายสาวคนสวยก็ครางไม่ขาดปาก มือ เท้าเกร็งเป็นระยะสะท้านเสียว สองร่างเปลือยเปล่า โรมรันเข้าใส่กันแบบไม่มีใครยอมใคร พราวพรรณแอ่นสะโพกโยกรับอย่างเต็มที่และด้วยความเต็มใจ สมหวังซอยไม่หยุด โรมรันพันตูกับการเสพสมกับนายสาวคนสวย คนรถเฒ่าโหมโจนเข้าใส่พราวพรรณจนสั่นสะท้านสะเทือน นมอวบใหญ่กระเพื่อมไหวตามแรง สมองของพราวพรรณพร่าเบลอด้วยรสเสียวจากการจู่โจมของคนรถเฒ่าผู้เจนจัด สมหวังผิวกายกรำแดด ตรากตรำงานหนักจนกล้ามเนื้อหนั่นแน่นมีลอนคลื่น พุงไม่พุ้ยไร้ไขมัน เคยถอดเสื้อโชว์เพื่อนรุ่นเดียวกัน ต่างอิจฉาที่สรีระไม่สวยแข็งแรงแบบนี้ ความเหน็ดเหนื่อยไม่ปรากฏบนหน้า สมหวัง เขาสนุก มันกับการโหมโจนกระแทกเข้าใส่พราวพรรณเร็วรัว ยิ่งเพิ่มแรงหนักๆ อย่างลืมอายุเสียสนิท เสียงเนื้อกระทบกันดังพั่บๆ พร้อมเสียงร้องสุขสันหรรษาของคนทั้งสองที่จูงมือกันขึ้นสวรรค์วิมาน “อ๊าย พราว อ๊าๆๆ / โอ๊ย ผม อูววว” สมหวังทิ้งร่างลงนอนข้างพราวพรรณที่นอนหายใจหอบเพลียกับบทสวาทร้อนแรงที่ผ่านพ้น ก่อนพากันผล็อยหลับด้วยความเหนื่อยอ่อน พักไม่ถึงครึ่งชั่วโมงความต้องการของคนรถเฒ่าที่ติดอกติดใจนายสาวคนสวยดีกรีนางงามก็เริ่มขึ้นอีกครา สมหวัง ยังไม่อิ่ม นั่นแค่ ออร์เดิร์ฟ ตอนนี้เขาอยากกินนายสาวคนสวยที่นอนเปลือยกายล่อนจ้อนอวดเรือนร่างขาวนวลละเอียดอีก ไม่ได้แค่คิด สมหวังลูบเนื้อตัวขาวนวลเนียนของพราวพรรณอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ทุกสัมผัสไม่มีความรุนแรง สร้างความร้อนวูบวาบ เสียวสยิวจนขนกายพราวพรรณลุกชันทุกอณูเนื้อ “อือ” เสียงหวานครางผะแผ่วคล้ายละเมอ สมหวังยิ้มเผล่ที่เห็นพราวพรรณมีอารมณ์ร่วม อ้าปากดูดกลืนยอดถันเน้นหนักอยู่นาน ยอดอกเกือบหลุดติดปากคนรถเฒ่าขึ้นมา พราวพรรณสะท้านเสียว แอ่นตัวตามติดปากหนาของสมหวังตามจังหวะดูดเม้ม “ซี๊ด เสียว” พราวพรรณครางระงม เสียงของพราวพรรณทำให้สมหวังฮึกเหิมเร่งความเร็วลิ้น ดูด ดึง ขบ เม้มจนเต้านมสองข้างเปียกปอน เป็นรอยแดงจ้ำหนำใจ ถึงเวลาสมหวังสอดเสียบท่อนกายยักษ์เข้าร่องหลืบคับแน่นของนายสาวคนสวย มือเรียวบีบขยำกล้ามแขนคนรถแน่น ผ่อนคลายความคับตึงร่องฉ่ำน้ำของเธอ สมหวังกระแทกใส่รุนแรง ทุกจังหวะไม่มีคำว่าปรานีปราศรัย “อูย มะ มันจริงๆ คุณพราว แน่น อูว” สมหวังชมเสียงแหบพร่า ตั้งหน้าตั้งตาขย่มโยกไม่ออมแรง หวังให้พราวพรรณติดใจเซ็กซ์ของตน พราวพรรณทั้งร้อง ทั้งหยัดกายร่อนรับด้วยสีหน้าสุขหรรษา สมหวังเดินหน้ากระหน่ำกระแทกหนักติดๆ กันอีกไม่กี่ครั้ง ก็พานายสาวคนสวยขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้า ปล่อยน้ำคาวขุ่นพุ่งเข้าใส่กายสาวอีกครา ก่อนสมหวังและพราวพรรณจะนอนหายใจรวยริน เหนื่อยล้า หมดแรงกรีฑากาม พากันหลับลึกไปพร้อมกัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more