บทที่ 2

1275 คำ
  พระอาทิตย์ส่องแสงอยู่บนท้องฟ้า แผดเผาทุกสิ่งมีชีวิต   หลังจากถามคำถามปกติกับริชาร์ดที่จะถามระหว่างนัดบอด ยูนิสกับริชาร์ดก็มองหน้ากันห้านาที   ในห้านาทีนี้ ทั้งสองคนมองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม และทั้งคู่ก็หัวเราะเยาะคำพูดเดิมของกันและกันในใจ   คนหนึ่งเรียกตัวเองว่าเป็นทหารรับจ้างชั้นยอด และอีกคนบอกว่าเธอเป็นผู้นำของสายลับในโฮเชยา ใครก็ตามที่ได้ยินการสนทนาของพวกเขาคงจะต้องหัวเราะเยาะแน่ๆ   ฝันกลางวัน ฝันกลางวันทั้งหมด   หลังจากนั้นไม่นาน ยูนิซก็ทำลายความเงียบ   เธอเม้มริมฝีปากเป็นรอยยิ้มและตัดสินใจในใจว่า   “ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกของความสัมพันธ์ของคุณเป็นอย่างไร อย่างไรก็ตาม ฉันตรงไปตรงมามาก”   คำพูดของ Eunice กระตุ้นความปรารถนาที่ควบคุมไม่ได้ในหัวใจของ Richard!   ตรงไปตรงมา?   “ฉันชอบคนที่ตรงไปตรงมา! นี่จะเป็นการคืนดีกันคืนเดียวครั้งแรกของฉันเลยเหรอ? แม้ว่าความงามนี้จะมาหาฉันด้วยความคิดริเริ่มของเธอเองโดยไม่ทราบเจตนา แต่คงจะดีถ้าฉันได้ค้างคืนกับเธอสักคืน!”   “อึก ฉันกำลังคิดอะไรอยู่ ฉันมาที่นี่เพื่อหาเมีย ไม่ใช่งานเป่า ไอ้เลว”   “ฉันก็เป็นคนตรงไปตรงมาเช่นกัน หลังจากอยู่ต่างประเทศเป็นเวลานาน ฉันอยากจะคิดว่าตัวเองแตกต่างจากคนของฉันเล็กน้อย ในแง่ของความสัมพันธ์ โดยส่วนใหญ่แล้ว และฉันคิดว่าคุณควรตรงไปตรงมาเกี่ยวกับสิ่งที่ คุณชอบเพราะชีวิตนั้นสั้นมากและเราอาจจบลงในรางน้ำพรุ่งนี้เช้าสำหรับสิ่งที่เรารู้ "   ยูนิซยิ้มอย่างมีความสุข เหมือนดอกกุหลาบที่บานสะพรั่ง สวยแต่อันตราย   “อืม ฉันชอบสิ่งที่ฉันเพิ่งได้ยิน ดังนั้น…”   ริชาร์ดแอบดีใจและตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า   “ทำไมเราไม่เริ่มเดทกันตอนนี้ล่ะ”   อย่างไรก็ตาม ยูนิซแค่ส่ายหัวเบาๆ ซึ่งทำให้ริชาร์ดขมวดคิ้ว   "ห่า?"   ขณะที่ริชาร์ดกำลังจะถาม คำพูดต่อไปของยูนิซทำให้เขาตกตะลึง!   “ก็ฉันหมายถึง ในเมื่อเราทุกคนต่างก็มีความรู้สึกต่อกัน มา... แต่งงานกันตอนนี้เลย!”   แต่งงานแล้ว?   ความคิดของริชาร์ดว่างเปล่า   ความสุขนี้มาเร็วเกินไป!   เขาบีบข้อมือแน่นใต้โต๊ะ และความเจ็บปวดก็พุ่งเข้ามาในสมองของเขา ตอนนั้นเองที่เขาเชื่อว่าไม่ใช่ความฝัน   “อาหารกลางวันฟรีไม่ใช่ของจริงเหรอ ตัดสินจากความจริงที่ว่าฉันเพิ่งได้บุฟเฟ่ต์ฟรีมาเอง!”   “ฉันได้ยินถูกไหม คุณต้องการแต่งงานกับฉันไหม เรารู้จักกันแค่สิบนาทีเท่านั้นเหรอ ริชาร์ดถามอย่างไม่แน่ใจ   “ใช่ ฉันรู้ ฉันคิดว่าเธอกับฉันโชคดีมากที่ต้องมาพบกันในทะเลกว้างใหญ่แห่งนี้ มันคือสัญญาณของสวรรค์ แม้ว่าคำเหล่านี้อาจดูหยาบไปหน่อย แต่ฉันพูดตรงไปตรงมาเสมอ หวังว่าคุณจะเข้าใจ .   คาร์เป้ ดีม ใช่ไหม?   และฉันเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญอยู่แล้ว อย่าบอกนะว่าคุณต้องทำใจให้ได้ก่อนที่จะสงบสติอารมณ์และตัดสินใจได้”   ความผิดหวังปรากฏขึ้นในสายตาของยูนิซ และริชาร์ดจับการเปลี่ยนแปลงในดวงตาของเธอได้อย่างง่ายดาย   “อะไรวะเนี่ย!”   "นี่เป็นลูกไก่ที่ดีที่สุดที่ฉันเคยจะได้รับในชีวิต!"   "ก็พูดดี! ฉันเป็นผู้ชาย ฉันต้องเด็ดขาด! ฉันตัดสินใจแล้ว แต่งงานกันเถอะ! เมื่อไหร่จะปล่อยให้เป็นทางการ"   "ตอนนี้!"   Eunice ตั้งใจแน่วแน่ และแววตาของเธอแน่วแน่ไม่สั่นคลอน   ตอนนี้?   “อืม ยูนิส ฉันเริ่มตกหลุมรักนายแล้ว!”   สองชั่วโมงต่อมา   ริชาร์ดเบิกตากว้างและมองไปที่ทะเบียนสมรสอย่างไม่เชื่อ   ทั้งรูปถ่ายและชื่อของเขาและ Eunice อยู่ในนั้น ซึ่งยังคงดูน่าประหลาดใจสำหรับเขา   "แค่นั้นแหละ?"   “ฉันแต่งงานจริงเหรอ?”   “ฉันคิดว่าลูกเจี๊ยบตัวนี้แค่พูดเล่น แต่ทำไมเรา… ทุกอย่างพังทลายอย่างรวดเร็วขนาดนี้ ในที่สุดโชคของฉันก็เปลี่ยนไปแล้ว?”   “คุณนายโลเปซ ฮ่าฮ่า! ภรรยาสุดที่รักของฉัน! ฉันจริงใจกับคุณและบอกว่าฉันไม่เห็นสิ่งนี้เกิดขึ้นเลย!”   หลังจากพูดอย่างนั้น ริชาร์ดซึ่งได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมยุโรปและอเมริกาอย่างลึกซึ้ง กำลังจะรีบเข้าไปกอดยูนีสและจูบเธอ ภรรยาของเขาผลักเขาออกไปโดยไม่คาดคิด   "มีอะไรผิดปกติ?"   "ทำไมฉันไม่สามารถจูบภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของฉันได้"   จู่ๆ ริชาร์ดก็สังเกตเห็นว่ามีสายตาที่อธิบายไม่ได้ในดวงตาของยูนิซ   "ท่าน..."   "ท่าน?"   “ทำไมภรรยาของฉันไม่เรียกฉันว่าที่รักหรือที่รัก แต่นายล่ะ”   "ไปกินบุฟเฟ่ต์ฟรี"   จากความตกใจสู่ความปิติ จนถึงตอนนี้ ดูเหมือนริชาร์ดจะเข้าใจอะไรบางอย่าง   เขาสงบลงและดวงตาของเขาก็คมขึ้นทันที   ทุกรายละเอียดเริ่มรวมตัวกันเป็นภาพที่ชัดเจน ลูกไก่ตัวนี้มาหาเขาโดยไม่ทราบเจตนาและแต่งงานกับเขาในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง เธอคงต้องการบางอย่าง   อย่างที่คาดไว้.   “ท่านครับ ผมดีใจมากที่ได้แต่งงานกับคุณ แต่ผมเคยบอกไปแล้วว่าผมเป็นสายลับ ฉันมีงานและไม่มีใครมารบกวนได้ และงานนี้ทำให้ฉันต้องแต่งงานด้วยเหตุนี้ ฉันแต่งงานกับคุณแล้ว และนี่คือการอำลาสำหรับเราตอนนี้”   "ลา?"   ความตื่นเต้นของริชาร์ดระเหยไปจนหมด   เขาพูดอย่างใจเย็น "ที่รัก คุณหมายถึง... จากนี้ไป คุณเท่านั้นที่ติดต่อฉันได้ ไม่ใช่ทางอื่น และสิ่งเดียวที่คุณต้องการจากฉันคือใบรับรองอย่างเป็นทางการ"   ยูนิซยิ้มแล้วพูดว่า "ใช่ และถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เจอกันครั้งหน้า มันก็จะยังอยู่ที่นี่ เราแค่จะทำอย่างอื่นที่เรียกว่า 'การหย่า'"   เมื่อมองดูรอยยิ้มของยูนิซ ริชาร์ดพยักหน้าแล้วตอบว่า   “ถ้าอย่างนั้นข้าก็ไม่บังคับเจ้า เจ้าไปได้แล้ว”   ยูนิสมองสามีของเธอซึ่งเธอเพิ่งแต่งงานด้วยความประหลาดใจ   "ทำไมเขาถึงนิ่งเฉย? ฉันกำลังรอช่วง 'ตะโกนและร้องไห้' อยู่"   อย่างไรก็ตาม ยูนิซเป็นผู้หญิง และความอยากรู้อยากเห็นคือธรรมชาติของเธอ   “คุณ... ไม่ต้องการหมายเลขของฉันเหรอ”   “ถามไปก็ไม่มีประโยชน์ ฉันรู้ ออกไปได้แล้ว แต่ฉันต้องเตือนคุณว่าเราจะไม่พรากจากกันนานเกินไป เจอกันครั้งหน้าเราอาจจะอยู่ด้วยกัน ภรรยาของฉันเชื่อหรือไม่” บางครั้งเราก็ไม่สามารถกำจัดโชคชะตาได้!" ริชาร์ดยิ้มอย่างลึกลับ   “คุณเป็นคนที่น่าสนใจจริงๆ น่าสนใจกว่าผู้ชายที่ฉันเคยเจอมามาก! บางทีฉันอาจจะให้โอกาสคุณจริงๆ ถ้าเราได้พบกันอีก แต่ตอนนี้ ลาก่อน”   หลังจากพูดอย่างนั้น ยูนิซก็หันหลังกลับและจากไป เธอออกแรงเล็กน้อยภายใต้ฝ่าเท้าของเธอ เธอเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วในรองเท้าส้นสูงซึ่งน่าตกใจเมื่อได้เห็น   เมื่อมองไปที่ร่างที่สง่างามของ Eunice ที่ค่อยๆ หายไป ริชาร์ดก็แตะจมูกของเขาและคิดด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว   “คุณคิดว่าคุณกำลังออกจากเรดาร์ของฉันเหรอ คิดใหม่อีกครั้ง”   มุมปากของริชาร์ดโค้งเป็นรอยยิ้ม หลังจากที่ร่างของ Eunice หายวับไปในสายตา เขาก็รีบไปยังทิศทางที่เธอจากไป...
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม