CHAPTER. 11

1177 คำ

“เฮ้ย! ขโมย หยุดเดี๋ยวนี้นะ” คิมหันต์เผลอร้องออกมาอย่างตกใจ จนตกเป็นเป้าสายตาจากคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้น แต่ ณ ขณะนั้นเขาวิ่งตามชายคนนั้นไปอย่าง ไม่คิดชีวิต เผลอนึกไปว่าตนเองกำลังแสดงหนังหรือละครที่กำลังวิ่งไล่ตามคนร้ายอยู่ พลางตะโกนให้คนผ่านไปผ่านมาแถวนั้นช่วยกันจับคนร้ายให้ โดยลืมไปว่าไม่น่าจะมีใครฟังภาษาไทยออก คนแถวนั้นได้แต่ยืนอึ้งไม่ต่างกัน ในขณะที่คิมหันต์กำลังถึงตัวคนร้าย และคว้าเสื้อคนร้ายได้ กระชากให้หยุดอย่างแรง ทำให้กระเป๋าที่ขโมยมาหล่นกระเด็นไป คนร้ายตกใจชะงักและรีบวิ่งหนีไปอีกทาง ทิ้งกระเป๋าที่ขโมยมาหล่นไว้ คิมหันต์ไม่มีทางเลือกจึงเดินไปหยิบกระเป๋าที่ตกไว้ และ จำใจต้องปล่อยคนร้ายไปโดยไม่สามารถทำอะไรได้ “คุณคะ เป็นอะไรไหมคะ?” ผู้หญิงเจ้าของกระเป๋าตรงหน้ายืนหอบ เนื่องจากวิ่งตามเขามา เธอเอ่ยถามพร้อมกับมองหน้าเขาด้วยสายตาที่ตกใจและเป็นกังวลอย่างมาก “คุณคะ บาดเจ็บตรงไหนหรื

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม