Chapter.2 เจ็บแต่จบ
496 คำ
ความผิดเธอเอง โทษตัวเองซ้ำๆแล้วล้มตัวร้องไห้หนักบนเตียงกว้างอันหนาวเหน็บอ้างว้าง มันไม่เหมือนก่อน ร่างสูงที่เคยกอดก่ายไม่มีอีกแล้ว
มือเล็กลูบไล้ตะกรองกอดหมอนของคนใจร้ายแล้วฝังจมูกแนบแน่นสูดกลิ่นของความรักเข้าปอดซ้ำๆ เขาปฏิเสธตัดเยื่อขาดใยมิใยดีความรักที่เธอมีให้
“แก้มรักคุณอัคร ฮึก แก้มผิดด้วยหรือทำไมถึงใจร้าย “ เสียงหวานที่เคยออดอ้อนหายไป ถ้อยคำตัดพ้อของหญิงสาวหลุดออกซ้ำๆ ราวกับตอกย้ำตัวเองว่าเจ็บแล้วต้องจำ
ภายในห้องมีเพียงเสียงสะอื้นไห้ของนักศึกษาแพทย์ ก่อนหน้าชีวิตของเธอสุขสบายดั่งเจ้าหญิง รถ คอนโด เงินสด ของแบรนด์เนม ขอแค่เอ่ยปากมากเท่าไหร่ย่อมได้ หากข้อเสนอสมหวัง สิ่งตอบแทนข้อแลกเปลี่ยนคือร่างกายไม่ใช่หัวใจ สาเหตุที่ทำให้เธอเจ็บหนักอยู่ตอนนี้
ข้อตกลงเมื่อปีที่แล้วรินลดายังจำได้ดี สัญญาปึกหน้าที่เธอได้รับจากเลขาของแพทย์หนุ่ม รายละเอียดระบุชัด ห้ามรู้สึกนึกรัก ห้ามหึงหวงต้องการเป็นเจ้าของ งานคือบำเรอความสุข ใช้เพียงร่างกายเท่านั้น ผ่านมาหนึ่งปีกับความรู้สึกดีๆที่เธอพยายามตัดทิ้ง จนวันนี้ เธอสารภาพรักเขาสุดหัวใจ รินลดากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาหมาดๆ
เธอถูกปฏิเสธและฉีกสัญญาทิ้ง สิ้นเยื่อขาดใยจากนี้ไปเหลือเพียงความว่างเปล่า
‘สัญญาถูกยกเลิก ‘
ดวงตากลมโตหม่นแสงลงอีกครั้ง ข้อความที่ถูกส่งมาทำให้ใจดวงน้อยกระตุกวูบ ดวงตารื้นชื้นเพ่งมองหมายเลขปลายทาง เธอจำได้แม่นและไม่เคยลืม
เงินเข้า 5,000,000 บาท
ยังไม่จบเพียงเท่านั้น มีเงินจำนวนหนึ่งถูกโอนเข้ามาในบัญชีส่วนตัวของเธอ ตัวเลขเจ็ดหลักไม่สร้างรอยยิ้มให้เธอเลยสักนิด หากต้องการจบและตัดสัมพันธ์ ทำไมต้องให้เงินมากขนาดนี้ รินลดาไม่เข้าใจเจตนาของฝั่งตรงข้าม เธอไม่อยากได้และไม่อยากรับการช่วยเหลือใดๆจากเขาอีก
เธอตัดสินใจต่อสายหาเลขาของอัครพลทันที หากโทรเข้าเบอร์ส่วนตัวก็เกรงว่าจะไม่เหมาะ เมื่อเขาไม่ต้องการเธอแล้ว สิทธิ์ในการเข้าถึงแบบวีไอพีก็ไม่ควรมีอีกต่อไป
“สวัสดีค่ะ ติดต่อจากไหนคะ “
“แก้มเองค่ะคุณเตย แก้มอยากทราบเรื่องเงินที่โอนเข้ามา “
“เป็นคำสั่งจากท่านประธานค่ะ “ เป็นอย่างที่คิด
“คุณเตยแก้มขอคุยกับคุณอัครหน่อยได้มั้ยคะ มีเรื่องบางอย่างที่แก้มต้องจัดการ “
“เอ่อ “ เสียงอึกอักของเลขาสาวก็ทำให้เธออึดอัดไม่น้อย อัครพลเข้มงวดเรื่องส่วนตัวและการนัดหมายมากเธอรู้ดี แต่ครั้งนี้จำเป็นอย่างยิ่งที่รินรดาต้องขอคุยกับเขา
“แก้มสัญญาว่าครั้งสุดท้าย นะคะคุณเตย “
- ผู้เขียน
