ผมเดินกลับเข้ามาในห้องนอนก็เห็นไอริณกำลังนั่งอยู่บนเตียง ใบหน้าหวานนั่นดูบึ้งตึงเหมือนกำลังไม่พอใจอะไรบางอยู่ ผมเลยเดินไปทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ เธอ
“เป็นอะไรไปครับ คิ้วขมวดเชียว หื้ม?”
“........” ไอริณไม่ตอบแต่หันมามองหน้าผมนิ่ง ทำเอาผมถึงกับขมวดคิ้วตามกับท่าทางของเธอ
“โกรธพี่เหรอ? หรือพี่ทำอะไรผิด?” ถามออกไปตรงๆ เพราะผมไม่เข้าใจกับอาการของเธอที่เป็นอยู่
“ไอ้นี่หมายความว่าไงคะ?” ไอริณว่าพลางชี้ไปยังลิ้นชักของโต๊ะตัวเล็กข้างเตียงนอนที่เปิดอยู่และในนั้นมีถุงยางอนามัยที่ผมเก็บไว้สองสามชิ้นอยู่ ถึงกับหลุดยิ้มออกมาเพราะตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าไอ้อาการที่เธอเป็นอยู่มันคืออะไร หึงอยู่สินะ คงคิดว่าผมเอามาใช้กับใครหละสิ
“ถุงยาง... ทำไมครับ?” ถามแหย่เธอไปด้วยท่าทางยิ้มๆ แต่ทำเอาคนที่มองหน้าของผมอยู่ถึงกับถลึงตาใส่
“ค่ะ... เอาไว้ใช้กับใคร?!” เสียงหวานเริ่มเข้มขึ้นเล็กน้อย ผมที่เห็นแบบนั้นก็เลยขยับเข
