“หืม” ฝ้ายขานรับ แต่ไม่ได้หันมามอง กำลังเริ่มเรียงคุกกี้ลงในขวดโหลอย่างบรรจง “ยังไม่ตอบฝ้ายเลยว่าขวดละกี่ชิ้น”
“ฝ้ายอย่าพยายามเลย เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว” ใหญ่พูดในประเด็นนี้นับครั้งไม่ถ้วน
“แล้วไง เป็นเพื่อนกันก็ไม่ได้เหรอ” เธอเหลือบมองหน้าอดีตคู่ขา
“อย่าตัดโอกาสตัวเอง ฝ้ายควรเปิดใจให้คนอื่นที่เข้ามาหาบ้าง”
“ไม่อะ เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ” เธอตอบอย่างดื้อรั้น หวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะใจอ่อน
“ไม่ต้องมาแล้วนะ” เขายื่นคำขาด
“เอาเป็นว่าเราอยากทำขนม ตอนเช้าๆ ที่นี่ก็ไม่มีใคร ใหญ่ไม่ต้องกลัวใครมาเห็นหรอก รถโรงแรมมารับขนมแล้วเราก็เดินกลับคอนโดฯ เองแหละ”
ฝ้ายอยู่คอนโดฯ ซอยถัดไป มองลงมาจากระเบียงห้องเธอจะเห็นสิ่งปลูกสร้างในรั้วบ้านเขา รวมทั้งสนามหญ้าเล็กๆ เธอมีความสุขกับการเฝ้ามองเขาในแต่ละวัน เห็นบ้างไม่เห็นบ้าง
“มันไม่สำเร็จหรอกนะ ต่อให้เราไม่มีใคร ฝ้ายก็เป็นได้อย่างมากแค่เพื่อน”
“เพื่อ
