บทที่ 4
497 คำ
พอออกมาจากบ่อนคาสิโน วันหนึ่งก็รีบตรงกลับมาที่บ้าน
"เจอ..แม่..ไหม" คำแรกที่ปู่ถามเมื่อเห็นหน้าหลานสาวเดินเข้ามา
"เจอค่ะ แม่ไปอยู่บ้านเพื่อน คุณปู่หิวหรือยังคะ" หญิงสาวจำเป็นต้องโกหกปู่ไปก่อน เพราะไม่อยากจะให้ท่านไม่สบายใจไปด้วยอีกคน
ปู่ผงกหัวเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบรับว่าหิวข้าวแล้ว ที่จริงปู่ของเธอหิวมาตั้งนานแล้ว แต่ก็จำเป็นต้องได้รอหลานสาว
"คุณปู่รอแป๊บหนึ่งนะ เดี๋ยวหนึ่งไปหาอะไรมาให้ทาน" หญิงสาวรีบเข้าครัวทันที
เพียงไม่นานเธอก็เดินออกมาพร้อมกับโจ๊กร้อน ๆ
19 : 30 น.
"ปู่นอนนะคะ หนึ่งขอออกไปทำธุระข้างนอกก่อน ปู่ไม่ต้องรอหนึ่งนะ" วันหนึ่งห่มผ้าให้ปู่แบบอ่อนโยน ใบหน้าหวานของเธอพยายามส่งยิ้มให้ผู้เป็นปู่ แต่ในใจหญิงสาวเคว้งคว้างและว้าเหว่มาก ไม่รู้ว่าเธอจะพึ่งใครได้ มีเพียงคนเดียวที่วันหนึ่งคิดถึงในตอนนี้....
หญิงสาวเดินออกมาเรียกแท็กซี่ที่หน้าปากซอยกว่าจะเดินมาถึงก็ใช้เวลาเกือบยี่สิบนาที และต้องได้นั่งรอรถแท็กซี่อีกพักใหญ่
[ ครุฑธาคลับ ]
นั่งแท็กซี่เพียงไม่นาน ก็มาถึงจุดหมายปลายทาง
วันหนึ่งเดินตรงเข้าไปถามผู้ชายสามสี่คนที่ยืนอยู่ด้านหน้า
"สวัสดีค่ะ ฉันมาขอพบผู้หญิงที่ชื่อนุชนาถ"
"คุณมีธุระอะไรกับเธอ" น้ำเสียงที่พูดออกมาดูไม่เป็นมิตรเลย
"เพื่อนฉันทำงานที่นี่ ฉันขอเข้าไปพบเธอหน่อยได้ไหมคะ" วันหนึ่งโทรติดต่อนุชนาถไม่ได้ก็เลยมาที่ทำงานของเพื่อน
ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะไปหาเงินที่ไหนตั้งมากมายมาใช้หนี้ ก่อนอื่นต้องมาขอปรึกษาเพื่อนดูก่อน เธอรู้ว่าเพื่อนทำงานกลางคืนที่นี่ แต่ไม่รู้ว่าทำงานอะไร ที่รู้ๆ คือเงินดีมาก
และเพียงไม่นานผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านหน้า ก็ให้อีกคนพาเธอเข้ามา
"วันหนึ่ง?"
"นาฏ" วันหนึ่งรีบเดินตรงเข้าไปหาเพื่อน
ห้องนี้คือห้องแต่งตัวของผู้หญิงที่ทำงานกลางคืนในคลับแห่งนี้
"หนึ่งเธอมาทำอะไร"
"ฉันอยากจะทำงาน"
"ทำงานที่นี่นะ?" นุชนาถถึงกับตกใจที่ได้ยินเพื่อนพูดแบบนั้น
"ฉันต้องการเงินก้อนหนึ่ง ให้ฉันทำงานอะไรก็ได้"
"เรื่องแม่ของเธออีกแล้วใช่ไหม" นุชนาถรู้เรื่องนี้ดี แต่ไม่คิดว่าครอบครัวของเพื่อน จะตกต่ำถึงเพียงนี้
"มีงานอะไร..ที่ทำภายในสามวันแล้วได้เงินสามสิบล้านบาทไหม"
"สามสิบล้าน!!!" ไม่ใช่แค่นุชนาถที่ตกใจ ผู้หญิงอีกหลายคนที่กำลังนั่งแต่งตัวอยู่ในห้องนั้นต่างก็ตกใจไม่แพ้กัน
- ผู้เขียน
