09
1508 คำ
“เป็นอะไรคะ ทำไมไม่กิน”
“ก็แล้วทำไมมึงถึงไม่กินก่อนล่ะ!” เสือไม่ได้ใส่อารมณ์ แต่กับคู่กรณีที่ทำเขาร้องไห้ไปสามบ้านแปดบ้านใครจะกล้ากลืนมันลงท้องวะ แล้วสายตาเด็กตรงหน้ากับแม่ค้าขายแมลงทอดก็ไม่ค่อยจะกดดันกันเลย ให้ตายเถอะ
“อ๋อ ต้องให้หนูกินให้ดูก่อนใช่ไหมคะ”
ชายหนุ่มกลอกตาให้เอมิลที่ดูก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายกำลังยิ้มขำล้อเลียนมาให้กันอยู่ เขาก็ว่าตัวเองเก็บอาการได้ดีแล้วนะ อย่างไรเด็กนี่มันถึงรู้ทันกันไปแทบจะทุกเรื่อง
จากลิงเป็นกระต่ายปีศาจชัด ๆ
“ตัวเองอยากแดกเองแท้ ๆ”
“โอเคค่ะ ๆ งั้นเดี๋ยวหนูลองทานให้ดูก่อนนะคะ” เอมิลเองก็ต้องชั่งใจกับสิ่งที่ถืออยู่ในมือเช่นกัน แต่รุ่นพี่ข้างกายบอกว่ามันสามารถทานได้ ซึ่งเธอเองก็อยากลอง เลยไม่ได้คิดอะไรมากตอนนำมันเข้าปากไป
“…เป็นยังไงบ้างวะ”
“เฉย ๆ ค่ะ” เธอกล่าวเสียงเบา หมายความตามที่บอก ความรู้สึกแรกที่รับรู้ได้เลยคือมันค่อนข้างจะแข็ง และเหมือนกินพลาสติกกรอบ ๆ ก่อนจะหันไปยกยิ้มให้แม่ค้าตามมารยาท ว่ารสชาติมันก็ไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้น แต่ถ้าถามว่าให้ทานทุกวันแทนขนมได้ไหม บอกเลยว่าไม่แน่นอน “ถึงคราวพี่บ้างแล้ว ยืนบื้ออยู่ทำไมคะ”
“ด่ากูแล้วนะ”
“ขอโทษค้า แต่หนูไม่ผิด เอายังคะ เอาเถอะ จะได้ไปร้านต่อไป หนูอยากกินไอ้นั่นต่ออะ”
เสือทำหน้าเอือมระอา เห็นเขาเลี้ยงดีหน่อยอีกฝ่ายก็กะจะถลุงเงินกันเลย ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงยอมรับเด็กใจแตกที่หนีออกจากบ้านเพื่อตั้งใจมาให้เขารับผิดชอบขนาดนี้อยู่ด้วย เหตุผลเพียงเพราะแตกในครั้งเดียวนี่นะ แน่นอนว่าเสือไม่คิดที่จะปัดความรับผิดชอบอยู่แล้ว ทว่าครอบครัวหญิงสาวก็ยอมปล่อยลูกตัวเองให้วิ่งตามผู้ชายออกมาอยู่ด้านนอกแบบนี้เลยหรือ จะขอให้คนของตาลุงข้างบ้านนั่นสืบให้หน่อยก็คงจะยุ่งเรื่องส่วนตัวเอมิลมากเกินไป
ระหว่างนี้เลี้ยงกระต่ายหลงบ้านไปก่อนก็ไม่เลวเหมือนกัน
“เออ จะแดกแล้วเนี่ย ไม่ต้องมาจ้องกดดันกูขนาดนั้นก็ได้ปะ”
เด็กวิศวะรู้สึกขนลุกขนพอง สยดสยองกับแมงป่องทอดนี้อยู่ไม่น้อย แต่จะมาทำตัวให้เด็กมันล้อว่ากลัวก็ไม่ได้ เขาจึงกลั้นหายใจแล้วงับมันไปคำไม่ใหญ่มาก ตั้งใจว่าเคี้ยว ๆ รีบกลืนลงคอให้มันจบไป แต่ดูเหมือนว่าสวรรค์จะไม่เป็นใจ เมื่อจู่ ๆ หัวสมองก็รันภาพยามเด็กในตอนที่เขาเคยโดนอีตัวนี้ต่อยขึ้นมาจนเริ่มรู้สึกขมคออยากอาเจียนไปหมด
และใช่ พี่เสือคนฮอตของบรรดาสาว ๆ อกอึ๋มได้ขย้อนแมลงทอดตัวกระจิดริดออกมาให้มือขาวของยัยกระต่ายตรงหน้ารองรับเอาไว้ทั้งหมด
เสือนิ่งไปกับการกระทำของเอมิล ใช้มือมารองสิ่งที่เขาคายออกมาได้ทันเวลาขนาดนี้ ต้องสังเกตและใส่ใจเขาแค่ไหน แล้วการกระทำอันเล็กน้อยของเธอก็เริ่มทำให้ชายหนุ่มคันยุบยิบในหัวใจไปหมด
“พี่โอเคไหมคะ”
“ฮืออ แม่ครับ ช่วยเสือด้วย”
เอมิลที่ใช้มือตัวเองรองรับเศษอาหารที่รุ่นพี่อย่างเสือคายออกมาแบบอัตโนมัตินั้นได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ เมื่อโดนชายหนุ่มที่ทิ้งทุกอย่างในมือลงพื้นแล้วกระโดดเข้ามาสวมกอดกันแบบงง ๆ อีกฝ่ายรัดเธอไว้ชนิดที่ว่าหากเป็นงูเหลือมเอมิลตัวน้อยก็คงจะกระดูกหักตายในอ้อมอกของเขาไปแล้ว
“พี่... หนูหายใจไม่ออกค่ะ”
ความเงียบโรยตัวตั้งแต่ร้านแมลงทอดจนถึงอู่ซ่อมรถ ก็เข้าใจอยู่หรอกว่าเสือคงจะอายที่โชว์ด้านปัญญาอ่อน ไม่ใช่สิ ด้านที่ตัวเองกลัวแมงป่องออกมาให้เห็น ทว่ามันก็หาใช่เรื่องที่น่าอาย ทุกคนเกิดมาต้องมีสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบหรือกลัวมาก ๆ อยู่แล้ว อย่างไรถึงไม่ยอมบอกเอมิลตั้งแต่แรก
“พี่ล็อกร้านด้านใน แสดงว่าวันนี้จะอยู่ค้างที่นี่เหรอคะ”
“อือ” เจอฤทธิ์เดชของแมลงทอดไปขนาดนั้น เสือไม่มีแรงที่จะขับรถต่อไปให้ถึงบ้านหรอก ถึงแม้ว่าอยากจะไปนอนกอดมารดามาก ๆ ก็ตาม ก่อนเขาจะพาร่างคล้ายกับคนไร้วิญญาณของตัวเองเดินผ่านหญิงสาวขึ้นไปที่ชั้นสอง
ส่วนคนที่เดินตามกันมาติด ๆ ก็ทำได้แค่มองลูกชายเจ้าของอู่ล้มตัวลงนอนนิ่ง ๆ ในท่าที่คว่ำหน้าลงกับโซฟา รุ่นพี่คงจะกลัวมันมากจริง ๆ ทำเอาเธอรู้สึกผิดขึ้นมาเลยที่กล้าชวนเขาทานอะไรแบบนั้น มือเล็กวางของที่ได้จากตลาดลงบนโต๊ะรับประทานอาหารที่อยู่ไม่ไกลมาก
พาตัวเองมายืนด้อม ๆ มอง ๆ ชายหนุ่มที่ไม่รู้ว่าหลับไปแล้วหรือไม่ด้วยความเป็นห่วง เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าแมลงที่ทานไปนั้นมันเคยมีพิษอยู่ในตัวด้วย แล้วถ้าเกิดว่าร้านทำไม่ดี หรือนำมันออกไม่หมด
“พี่เสือ! ตายหรือยังคะ” มีเพียงความเงียบตอบกลับมา นั่นทำเอาเอมิลถึงขั้นมีใบหน้าซีดเผือดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะไถลตัวลงไปใกล้ ๆ หวังเขย่าร่างกายสูงใหญ่ให้ลืมตาตื่นขึ้นมาคุยกัน หากแต่ก็ไม่เป็นผล “หรือพิษจะไปถึงหัวใจแล้ว ตายแน่ พี่เขาต้องตายแน่ ๆ เลย มิลเอ้ย ทำไงต่อดี ต้องเรียกรถพยาบาล! เออ ใช่ เรียกรถพยาบาลก่อน พี่อย่าเพิ่งไปใช้กรรมในนรกนะคะ รอหนูแป๊บเดียว”
ทว่าก่อนที่เด็กสาวจะได้ขยับตัวลุกขึ้นยืนเรียวแขนเล็กก็โดนคนที่เธอคิดว่าคงจะหมดสติไปเพราะพิษของแมงป่องนั้นคว้าเอาไว้อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว และไม่ทราบเช่นกันว่าเสือผลิกตัวเองให้กลับมานั่งหลังตรงตั้งแต่เมื่อไหร่
“โอ้ย!”
เพราะเธอล้มใส่เขาเสียเต็มแรงไม่แปลกที่จะได้ยินเสียงร้องโอดโอยมาจากคนที่เอมิลนั่งทับอยู่ในตอนนี้ ก็เล่นอะไรไม่รู้เรื่องเอง
“ยังไม่ตายอีกเหรอคะ”
“กูจุกนะ ล้มมาได้”
“ก็พี่ดึงหนูไว้เอง”
“แล้วใครใช้ให้มึงเป็นบ้าถึงขั้นจะไปโทรเรียกรถพยาบาลวะ”
“พี่ไม่ตอบหนูเองไหม ไอ้เราก็คิดว่าไปยมโลกแล้ว”
“ยัยเด็กบ้า! กูยังไม่ตาย แต่จะตายเพราะ...” เสือเงียบปากทันทีเมื่อเพิ่งรู้ว่าเขากับเธออยู่ในสถานการณ์ที่ค่อนข้างจะล่อแหลม นั่นก็เพราะตอนนี้เขากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ด้านล่าง มีเอมิลคร่อมอยู่ด้านบน
แปลก ทั้งที่เราใกล้กันเกินความจำเป็นขนาดนี้ ทว่าเรื่องในคืนนั้นก็ไม่ย้อนกลับเข้ามาในสมองของเสือเลย เนื่องจากสภาพห้องวันนั้นเขากับเอมิลน่าจะมีอะไรกันไปไม่ต่ำกว่าสองรอบ มันต้องมีสักแวบหนึ่งที่เสือเกิดจำขึ้นมาได้ว่ามีเซ็กซ์กับเธอจริง ๆ
เพราะเขาแค่เมา ไม่ได้ความจำเสื่อม
“ปะ...ปล่อยหนูได้แล้วค่ะ”
“วันนั้น ที่กูแตกในไป กูแตกใส่มึงไปกี่รอบ จำได้ไหม”
“คะ...ใครจะไปจำเรื่องแบบนั้นได้คะ”
“กูไซซ์อะไร ตอบ”
หญิงสาวมีท่าทีเลิ่กลั่กให้เห็นจนเสือคิดว่ามันเริ่มจะไม่ปกติแล้ว
“มันมืดไหม อีกอย่างหนูเองก็เมาไม่ได้ต่างจากพี่เลยนะ จู่ ๆ จะมาถามอะไรแบบนี้”
“เหรอ งั้นลองจับดูอีกรอบไหม”
“ไม่เอา ใครจะบ้าทำแบบนั้น!”
หญิงสาวรีบผละออกจากตักของเสืออย่างรวดเร็ว ขนาดที่ว่าเป็นกระต่ายวิ่งแข่งกับเต่าก็คงจะชนะขาดภายในไม่กี่วินาที อีกทั้งท่าทางที่ได้เห็นเมื่อสักครู่นี้ก็ทำเอาเสือถึงกลับต้องยกยิ้มมุมปากขึ้นมา ก่อนจะกลายเป็นเรียบเฉย อีกมือหนึ่งก็เลือกที่จะต่อสายไปหาคนรู้จัก
[ครับ คุณหนูเสือ]
“ผมขอดูกล้องวันที่ไปวันเกิดรุ่นพี่หน่อยนะครับ อ๋อ แล้วเรื่องนี้ก็ไม่ต้องบอกคุณย่านะครับ”
TBC.
แจ้ง E-Book (พร้อมตอนพิเศษ) มีใน meb แล้วนะคะ พิมพ์ชื่อค้นหาได้เลยค่ะ
- ผู้เขียน
