ตรวนรักสองสามี

ตอนที่4

“บะ…แบบไหนคะ” แก้วขวัญเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาเจือปนไปด้วยความหวาดกลัวที่มีต่อคนตรงหน้า ทุกวันนี้เธอเธอยังอยู่ใต้อาณัติเขาไม่พออีกเหรอถึงได้คิดจะตีตรากันไว้ หรือเขาเห็นเธอเป็นแค่สิ่งของถึงต้องประทับตรากันเอาไว้แบบนี้

“แบบที่เธอจะจำไม่ลืม ไม่ว่าเธอจะหนีฉันไปไกลแค่ไหนเธอก็ต้องจำได้ขึ้นใจว่าเธอเป็นของฉัน”

“อะ…เฮีย คิงส์ ทำไมถึงทำกับแก้วแบบนี้”

เธอเอ่ยบอกเขาเสียงสั่นพยายามกลั้นน้ำสีใสที่กำลังเอ่อคลออยู่ในดวงตาไม่ให้มันไหลออกมาประจานความอ่อนแอของเธอ

มือหนาของเขาจับสาบเสื้อชุดนอนสีกลีบกุหลาบของเธอให้แยกออกจากกัน เผยให้เห็นก้อนเนื้อขาวเนียนที่มีขนาดพอดีมือ

สายตาคมของเขากวาดมองไปทั่วด้วยสายตาที่อีกฝ่ายยากจะคาดเดาได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

“ช่วยบอกเหตุผลที่ฉันไม่ควรทำแบบนี้กับเธอมาสักข้อสิ” แม้ปากจะเอ่ยถามหาเหตุผลแต่ดวงตาทั้งสองข้างของเขานั้นยังไม่ละสายตาไปจากคัพเค้กถ้วยน้อยๆ ที่มีผลเชอร์รี่แปะอยู่บนยอดทั้งสองถ้วย

“แก้ว…แก้วยังเด็กอยู่เลย”

“เธอสิบแปดแล้ว” อาจเพราะเธอยังเด็กอยู่ก็เป็นได้ คัพเค้กสองก้อนตรงหน้าเขาก็เลยอาจจะยังฟูไม่เต็มที่

“แต่แก้วเพิ่งจะอายุสิบแปดได้แค่วันเดียวเอง เฮียไม่ควรทำแบบนี้กับแก้ว” เธอยกมือบางทั้งสองข้างขึ้นมาทาบไว้บนอกเขา ใช้ความกล้าที่มีอยู่น้อยนิดในตอนนี้ผลักเขาออกไป

“หึ มีแรงแค่นี้เธอผลักฉันให้ไปจากเธอไม่ได้หรอกนะ” ชายหนุ่มปล่อยมือออกจากสาบเสื้อของเธอก่อนที่จะรวบข้อมือเล็กๆ ทั้งสองข้างที่พยายามดันอกเขาไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว

เขาดันคนตัวเล็กให้ล้มตัวลงนอนก่อนที่จะพาร่างกำยำของตนเองไปคร่อมตัวเธอไว้

เขาใช้ริมฝีปากร้อนกดจูบลงไปบนเนินอกนุ่มเบาๆ ไล่สัมผัสไปเรื่อยๆ ตั้งแต่ฐานไต่ขึ้นมาจนถึงด้านบนที่มีผลเชอร์รี่เม็ดเล็กประดับอยู่ ปลายลิ้นอุ่นยื่นออกมาตวัดเลียชิมรสชาติอย่างแผ่วเบา แต่ถึงแม้จะเบาเพียงใดก็ทำให้เจ้าของผลเชอร์รี่เม็ดน้อยสั่นสะท้านไปทั้งตัวด้วยความรู้สึกที่เธอไม่เคยได้สัมผัส เมื่อลิ้มรสข้างนี้จนพอใจแล้ว เขาจึงย้ายไปชิมคัพเค้กถ้วยน้อยอีกข้างอย่างเท่าเทียมกัน

“อือออ เฮียคิงส์ ได้โปรด” เธอพยายามกลั้นเสียงน่าอายไว้ไม่ให้มันหลุดออกมาแต่เหมือนยิ่งเธอกลั้นไว้ความรู้สึกแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยรู้จักมันจะทวีความรุนแรงเพิ่มมากขึ้น

เธออยากจะขัดขืน อยากจะผลักไสเขาให้หยุดรังแกเธอ แต่รู้ดีว่าต่อให้เธอต่อกรกับเขามากแค่ไหนสุดท้ายคนที่จะต้องพ่ายแพ้ก็คือเธอ จึงทำได้แต่เอ่ยขอให้เขาเห็นใจ ก่อนจะหลับตา กลั้นน้ำอุ่นๆ ตรงขอบตาไม่ให้มันไหลออกมา

“ฉันจะโปรด และจะทำให้เธอจำไม่ลืมว่าเธอเป็นของฉัน” เขาปล่อยมือเธอให้เป็นอิสระใช้มือข้างนั้นลูบไล้ใบหน้าของคนที่กำลังปิดตาหนีเขาอยู่

“หึ อยากหลับตาก็หลับไปแค่จำสัมผัสของฉันให้ขึ้นใจก็พอ”

พูดจบเขาก้มลงไปบดจูบบนริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง แต่คราวนี้มันไม่ได้อ่อนโยนเหมือนจูบแรกของเธอ รสจูบของเขาครั้งนี้มันทั้งดุดันและหนักหน่วงจนคนอ่อนหัดตั้งรับไม่ทัน ลิ้นหนาแทรกเข้าไปไล่ต้อนปลายลิ้นเล็กของเธอก่อนจะดูดดึงให้มันเข้าไปอยู่ในอุ้งปากร้อนของเขา จากนั้นเธอก็ทำได้แต่ปล่อยให้เขาจัดการกับลิ้นและริมฝีปากของเธอตามอำเภอใจ

“เฮือกกก” เมื่อจูบที่ร้อนแรงนั้นสิ้นสุดลงคนอ่อนประสบการณ์รีบสูดอากาศเข้าปอดอย่างไวเพื่อทดแทนลมหายใจก่อนหน้าที่เขาช่วงชิงของเธอไป

ไม่รอให้เธอได้ตั้งตัวปากหนาครอบลงไปบนยอดผลเชอร์รี่ที่เขาตวัดลิ้นชิมรสชาติไปก่อนหน้า คราวนี้เขาจะไม่ทำแค่ชิมแต่จะกัดกินคัพเค้กที่ยังฟูไม่เต็มที่ สองถ้วยนี้กลืนลงท้องไปซะ

“อะ…โอ๊ยยย เฮียคิงส์ แก้วเจ็บ อือออ” เธอร้องบอกเสียงสั่นทันทีที่เชอร์รี่เม็ดเล็กของเธอโดนฟันคมของเขากัด แต่ยิ่งเธอร้องบอกด้วยความเจ็บปวดเหมือนคนบนร่างจะยิ่งชอบใจ นอกจากเขาจะไม่หยุดแล้วยังย้ายไปกัดตรงอื่นจนตอนนี้นี้ทั่วทั้งเนินอกของเธอมีแต่รอยกัดและรอยดูดจากปากของเขา

“อดทนเอาไว้ ฉันเพิ่งตีตราเธอไปแค่ที่เดียว ยังเหลืออีกตั้งหลายที่”

และเขาก็ทำอย่างที่เขาพูดด้วยการไล่ประทับร่องรอยของเขาไว้บนตัวเธอจนทั่วทั้งเนินอกไล่ไปจนถึงหน้าท้องแบนราบของเธอ กระทั่งเขาหยุดพัก และทำในสิ่งที่เธอไม่อยากให้มันเกิดขึ้นมากที่สุด

“เฮียคิงส์ พอแล้ว แก้วขอร้อง อย่าทำต่อเลย แก้วจำได้ขึ้นใจแล้วว่าแก้วเป็นของเฮีย” เธอจับมือที่กำลังจะถอดกางเกงของเธอเอาไว้ ลืมตาขึ้นมาทิ้งศักดิ์ศรีเอ่ยอ้อนวอนเขาให้หยุด

“เธอเป็นของฉันแค่คนเดียวจำไว้” ไม่ว่าเขาจะย้ำเธอสักแค่ไหน แต่เธอก็ไม่เคยยอมเป็นของเขาคนเดียวสักครั้งอย่างที่พูด ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ตอบรับคำขอคบของน้องชายเขา และที่สำคัญเธอยังจะหนีเขาไปเรียนเมืองนอกกับมันอีก

อารมณ์ที่มันคุกรุ่นอยู่ทำให้เขาไม่รอช้าที่จะสะบัดมือของเธอออกแล้วดึงปราการชิ้นสุดท้ายที่ปกปิดเรือนร่างงดงามของเธอโยนทิ้งไป