“หรือเธอว่าเราจะทำอย่างอื่นที่มากกว่านั้น” มือหนายกขึ้นประคองใบหน้าเรียวให้เธอหันมาสบตาเขา
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าพระพายรู้สึกหวั่นไหวกับสายตาของคนตรงหน้า เพียงแค่มองเข้าไปในนัยน์ตาคู่นั้น เธอก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
พระพายหลุบตามองต่ำลงไม่อาจสบสายตาคู่นั้นต่อได้ แต่เพียงแค่ก้มลงเห็นแผงอกแกร่งที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อลายสก๊อตตัวโคร่ง ลำคอก็รู้สึกแห้งผากขึ้นมาจนต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
“หึ!” เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นในลำคอของอาชา นั่นทำให้พระพายรู้ว่าเธอเผลอตกหลุมพรางเขาเข้าให้แล้ว หากเธอยังขืนอยู่ตรงนี้ต่อมีหวังริมฝีปากต้องโดนอีกฝ่ายฉกฉวยไปเป็นแน่ แต่เธอก็ไม่สามารถดึงตัวออกจากอ้อมกอดของเขาได้เช่นกัน
“ปล่อยฉันสักที”
“ถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะ นานๆ ทีจะมีผู้หญิงสวยๆ หลงเข้ามา คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆ เหรอ”
“ฉันสวยก็พอเข้าใจอยู่ แต่ฉันไม่ง่ายนะบอกไว้ก่อน เด็กเลี้ยงวัวอย่างนาย
