ความใหญ่โตตรงหน้าทำให้พระพายกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก ในใจพลางคิดว่าไอ้นั่นของเขาจะเข้าไปในร่องของเธอได้จริงเหรอ ใหญ่ขนาดนี้ร่องเธอระบมแน่
“ลุกขึ้นมา” เขาบอกให้เธอลุกขึ้นนั่งคุกเข่าบนแคร่ใหญ่
“อ้าปาก”
“มันใหญ่ไป ปากฉันฉีกกันพอดี” พระพายเอ่ยบอก แต่เหมือนคำพูดของเธอจะถูกกลืนลงคอ เพราะตอนนี้เจ้ามังกรตัวใหญ่กำลังอยู่ในปากของเธอ
“อือ…อืม” เสียงอู้อี้ที่ดังอยู่ในลำคอยิ่งทำให้อาชานึกอยากแกล้ง ดันสะโพกสอบเข้าไปครึ่งลำ มือเรียวก็ยกขึ้นตีหน้าขาของเขา สายตาของเธอช้อนขึ้นมองเขาอย่างคาดโทษแต่นั่นก็ไม่ทำให้เขาสะทกสะท้าน จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงหนึ่งดังเข้าโสตประสาทหู
กริ้ง~ กริ้ง~
เสียงกระดิ่งวัวอันแสนคุ้นเคยดังขึ้นใกล้ๆ กระท่อมพร้อมเสียงเล็กดังขึ้นไม่ไกลมากนักลอยมากับสายลม
ไม่จริงหรอก หูเราคงเพี้ยน
อาชานึกในใจขออย่าให้เป็นเสียงของคนที่เขาคิดเลย พลางเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาที่ติดฝาผนังบอกเวล
