ตอนที่ 10
จุมพิตนั้นยาวนานและลึกซึ้ง จนกระทั่งลมหายใจของเธอแทบจะขาดห้วง เฟลิกซ์จึงผละออกอย่างช้าๆ ดวงตาคมกริบของเขามองใบหน้าเธออย่างหลงใหล ก่อนจะเลื่อนมือลงมาสัมผัสเนินอกของเธออย่างแผ่วเบา พร้อมกระซิบด้วยเสียงแหบพร่า
“คุณอย่าปฏิเสธผมอีกเลยนะ...เจนนี่!!” หญิงสาวลืมตาขึ้นมาทันที สติที่ถูกความเร่าร้อนเข้าครอบงำกลับคืนมา เธอรีบยกมือขึ้นจับมือของเขาไว้แน่น ดวงตาฉายแวววอนขอ
“ไม่ค่ะ เฟลิกซ์” เธอปฏิเสธเสียงสั่น พยายามรวบรวมเหตุผลทั้งหมดที่มี
“ฉัน...ฉันรู้ว่าคุณอยากให้มันเป็นมากกว่านี้ แต่คุณลืมไปแล้วเหรอคะ..ว่าคุณบาดเจ็บอยู่!” เฟลิกซ์เงยหน้าขึ้นอย่างไม่เข้าใจ
“แผลมันไม่ได้หนักขนาดนั้นสักหน่อย ผมรับไหว”
“คุณรับไหว...แต่แผลคุณรับไม่ไหวหรอกค่ะ!” เจณิสาใช้เสียงที่จริงจังของแพทย์เพื่ออธิบายกับเขา
“ถ้าคุณทำอะไรที่รุนแรงกว่านี้ หรือมีการเกร็งตัวมากๆ แผลของคุณจะฉีกขาด มันจะปริออกจนต้องกลับไปเย็บ
