“เจ้าคงหนีไม่พ้นจากการเป็นชายาของข้าแล้วล่ะ” เขาพูดกับนางเสียงหอบ ถึงไม่ได้เข้าไปในตัว แต่ก็ทำให้นางเสียหายไปแล้ว
หลินฟางซีเม้มปากแน่น อยากจะตอบกลับไปว่าไม่อยากเป็น แต่ก็ไม่กล้า เพราะไม่อยากจะทำให้คนหน้าเหี้ยมโกรธอีก รอให้นางหายดีก่อนเถอะ จะไม่ยอมนอนนิ่งๆ แบบนี้แน่ ถึงใครจะยอมเป็นน้อยให้เขา แต่ไม่ใช่นาง ถึงจะรักมากแค่ไหน แต่นางจะไม่ยอมเป็นน้อยเด็ดขาด
บอกแล้วว่าสมบัติผลัดกันชมไม่มีในพจนานุกรมของนาง!
“ไปอาบน้ำ จะได้ทานข้าวแล้วออกเดินทาง พรุ่งนี้ก็ถึงหมู่บ้านผิงแล้ว” หลินฟางซีย่นจมูกใส่เขาก่อนจะขยับตัวหนี
‘พอสุขสมก็ออกคำสั่งเลยนะ’ นางค่อนขอดเขาในใจ
“เจ้าจะไปไหน ข้าจะพาไปอาบน้ำเอง” มือหนาอุ้มนางขึ้น พาเดินเข้าไปหลังม่านกั้น
“ไม่เอา หม่อมฉันจะอาบเอง” นางดิ้นจะลง แต่เขาก็กอดไว้แน่น เพียงแค่กระชากเบาๆ ชุดที่ขาดอยู่แล้วก็หลุดร่วงไปกองอยู่บนพื้น รูปร่างอรชรเนียนนุ่มมือที่อยู่ในอ้อมกอด ทำเอากา
