เสน่ห์นางมาร

3.2

๓.๒

“ไม่เห็นจะต้องใช้สิทธิ์อะไรเลย อยากว่าก็ว่า ในเมื่อเป็นความจริง”

“นี่!” หญิงสาวหน้าแดงก่ำเพราะความโกรธ คิดเอาชนะขึ้นมาทันควัน “ดีละ นายอยากให้ฉันกลับนักใช่ไหม งั้นฉันจะไม่กลับ ฉันจะอยู่กับคุณป้า จะอยู่ยังงี้ไปจนกว่าจะเบื่อ!”

คำพูดท้าทายของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มฉุนกึก แต่ขณะที่เขากำลังมองหล่อนอย่างกินเลือดกินเนื้ออยู่นั้น ก็มีเสียงหวานๆ ดังขึ้นมาจากข้างล่าง

“พี... พีค่ะ อยู่หรือเปล่า มนเอาแกงส้มมาฝาก”

รพีมีสีหน้าที่ดีขึ้นทันตาเห็น เมื่อได้ยินเสียงจากผู้หญิงที่เรียกตัวเองว่ามน เขาหันมาค้อนสาวไฮโซก่อนจะเดินผละจากหล่อนไปหาผู้หญิงคนนั้นแล้วขานรับด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง

“อยู่บนบ้านครับ วันนี้มาแต่เช้าเลยนะมน” ชายหนุ่มรับแกงส้มจากหญิงสาวนามว่ามนชยามาถือไว้ก่อนจะยิ้มขัน เมื่อหล่อนหน้าแดงที่เห็นเขาเปลือยท่อนบน

“พีแต่งตัวไม่เรียบร้อยเลย” มนชยาต่อว่าอย่างเอียงอาย ขณะที่รพีหัวเราะหึๆ

“ก็ผมกำลังจะอาบน้ำน่ะสิ จะให้เรียบร้อยได้ไง” ขณะที่ทั้งคู่กำลังคุยกันอยู่นั้น บลินดาก็เดินมายืนเกาะประตูตรงบันไดแอบมองชายหนุ่มพูดกับหญิงสาวนามว่ามนชยาอย่างอ่อนหวานผิดกับที่พูดกับหล่อนจนนึกอิจฉา

เชอะ พูดกับเรายังกับจะสำรอกออกมา ที่เวลาพูดกับคนอื่นล่ะหวานเชียว เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวจะแกล้งให้เข็ด

แต่พอหญิงสาวขยับออกจากประตูเพื่อที่จะเดินออกไปทักทายแขกของชายหนุ่ม ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แม่มนชยาก็เซถลาเข้าหาอ้อมแขนของรพีอย่างรวดเร็ว ร่างบอบบางในชุดนอนแสนเซ็กซี่ชะงักงันทันที หัวใจดวงน้อยกระตุกวาบ เกิดความไม่พอใจและรู้สึกหึงหวงชายหนุ่มขึ้นมาชั่ววูบ เมื่อฝ่ายนั้นประคับประคองผู้หญิงหน้าจืดนั่น...

“เป็นไงบ้างมน เห็นไหมผมบอกให้ระวัง” รพีคลายมือออกจากท่อนแขนเล็กของมนชยา ที่เขารับไว้เพราะช่วงที่หล่อนกำลังจะหันหลังกลับไปสะดุดกับรากไม้ที่มาโผล่ตรงตีนบันไดอย่างไม่ทันระวัง อีกฝ่ายหน้าแดงก่ำ ก่อนจะอุบอิบขอบคุณเขาอย่างเอียงอาย

“ขอบคุณค่ะ มนกลับก่อนนะคะ”

คำล่ำลาของมนชยาทำให้บลินดาทำตาโต ก่อนจะก้าวออกไปเผชิญหน้ากับคนทั้งสอง

“เดี๋ยวสิคะ ดายังไม่ได้แนะนำตัวกับคุณมนเลย”

เสียงหวานใสที่ดังมาจากเบื้องบนทำให้ทั้งรพีและมนชยาหันไปมองพร้อมกัน มนชยามองหญิงสาวแสนสวยที่อยู่ในชุดนอนวาบหวิวอย่างประหลาดใจ ในใจไหววับขึ้น ส่วนรพีไม่ต้องพูดถึง ริมฝีปากได้รูปเม้มเข้าหากัน นึกโกรธหญิงสาวที่เข้ามาสอดแทรกโดยเสียมารยาท

“เอ่อ ใครคะพี” มนชยาหันไปถามเจ้าบ้านหนุ่มหล่อ

“ฉันชื่อบลินดา เป็นแฟนพี่พีค่ะ”

รพีสะอึก มองบลินดาอย่างคาดไม่ถึง หล่อนถ้าจะบ้าไปแล้ว เขาคิดอย่างฉิวๆ ก่อนหันไปมองหน้าเผือดสีของมนชยาที่ยืนทำตัวไม่ถูก สบตาเขาอย่างตัดพ้อ ชายหนุ่มลอบผ่อนลมหายใจ ก่อนจะหันไปยังคนที่โมเมว่าเป็น ‘แฟน’ เขาด้วยสายตาเข้มดุ

“มากไปหรือเปล่าคุณดา”

“อะไรล่ะคะที่ว่ามาก ดาไม่เห็นเข้าใจ”

บลินดาไม่สะทกสะท้านกับแววตาเอาเรื่องนั้น ซ้ำยังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เสียอีก มนชยามองคนทั้งคู่สลับกันไปมา ทั้งอึดอัด เสียใจ ไม่เคยระแคะระคายมาก่อนเลยว่ารพีจะแอบไปมีคนรักเสียแล้ว แล้วแบบนี้หล่อนจะทำยังไงดี...

ขณะเดียวกันชายหนุ่มก็ได้แต่กัดฟันกรอด เขาถูกบลินดาเล่นงานเอาเข้าแล้ว ยัยตัวแสบ! เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวจะได้รู้จักเขามากขึ้นกว่านี้

“ขอบคุณมากนะมน ที่เอาแกงส้มมาฝาก เอาเป็นว่าตอนบ่ายผมจะรับมนไปกินข้าวข้างนอกก็แล้วกันนะครับ”

มนชยามองชายหนุ่มอย่างแปลกใจ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่มีทีท่าว่าจะสนใจผู้หญิงสวยที่อ้างตนว่าเป็น ‘แฟน’ ของเขาคนนั้น หล่อนก็เบาใจ พลางคิดว่าอาจจะเป็นผู้หญิงที่ตามตื๊อเขาอยู่ก็ได้ เมื่อคิดได้ ดังนั้นมนชยาจึงค่อยยิ้มออกมาได้

“ได้ค่ะ มนจะรอนะคะ ฉันกลับก่อนนะคะคุณดา” มนชยาหันไปบอกลาหญิงสาว ไม่ลืมยิ้มให้อีกฝ่าย บลินดาคงไม่รู้สึกโกรธจนเลือดขึ้นหน้า หากยิ้มที่ฝ่ายนั้นมอบให้จะไม่เคลือบแฝงไว้ด้วยรอยเย้ยหยัน ความต้องการเอาชนะจึงเพิ่มพูนเป็นทวีคูณ!

หน็อย คนอย่างฉันไม่มีวันแพ้ใครเด็ดขาด คอยดูนะ

“นี่นาย แฟนเหรอ” เมื่อมนชยาลับสายตา บลินดาก็หันไปถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงหยันๆ

รพีตวัดสายตาคมกริบขึ้นมองหญิงสาวอย่างคาดโทษ แต่เขาไม่ตอบ นอกจากวางแกงส้มไว้บนชานบ้านก่อนจะเดินหันหลังไปยังที่อาบน้ำทันที

บลินดายืนกระทืบเท้าอย่างขัดใจ นึกโกรธทั้งรพี อรพรรณและผู้หญิงคนนั้น แต่พอนึกถึงคนที่เพิ่งจากไป ใจหล่อนก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นอีก ไม่เข้าใจว่าเหตุใดรพีถึงสนใจผู้หญิงจืดชืดคนนั้นมากกว่าหล่อน น้ำเสียงที่ใช้พูดกับผู้หญิงคนนั้นอ่อนโยน ให้เกียรติ ต่างโดยสิ้นเชิงเมื่อเขาพูดกับหล่อน...

บลินดานั่งรอจนชายหนุ่มเดินกลับมาในผ้าขาวม้าสีจาง เมื่อเขาเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจ หญิงสาวก็ลุกขึ้นเดินตามไปติดๆ ความน้อยใจอัดแน่น จนเกิดเป็นความรู้สึกอยากเอาชนะ!