บริเวณท่าเทียบเรือ
ร่างสันทัดของอาหลงนั่งจิบน้ำชาอยู่บนตั่ง อันเป็นสถานที่สำหรับลูกค้าผู้มั่งคั่งซึ่งเดินทางมุ่งหน้าไปยังเมืองจิ้งโจวมานั่งชื่นชมและดื่มด่ำท้องทะเลกว้างยามเมื่อเรือได้แล่นออกจากท่า หากแต่ในยามนี้เลยเวลาที่เรือจะต้องแล่นออกจากเมืองอันหยวนมากว่าครึ่งชั่วยามแล้ว แต่ก็ยังไม่ปรากฏว่าจะแล่นจะออกท่าเรือแต่อย่างใด
พรึ่บ!!! พัดคู่กายที่ถูกซื้อมาเมื่อช่วงเช้าก่อนขึ้นเรือ ถูกคลี่ออกพร้อมโบกสะบัดไปมาเพื่อให้มีแรงลมพาดผ่าน ดวงตาดำใหญ่ของอาหลงสำรวจไปทั่วบริเวณด้วยความแปลกใจระคนสงสัยที่จนป่านนี้แล้วเรือมิมีทีท่าว่าจะแล่นออกแต่อย่างใด
“เกิดอะไรขึ้น! เลยเวลามากว่าครึ่งชั่วยามแล้ว เหตุไฉนเรือจึงมิแล่นออกเสียทีนะ..แปลกเสียจริงเชียว”อาหลงบ่นพึมพำ
ก่อนจะเห็นร่างเล็กๆ ของเสี่ยวเอ้อที่คอยให้บริการลูกค้าผู้ร่ำรวยทั้งหลายที่เดินทางมาพร้อมกับเรือลำดังกล่าว เดินตรงมาทางอาหลงเข้าให้พอดี
“เสี่ย
