บทที่ 12 ขัดใจ
หลังจากทานข้าวและยาหลังอาหารค่ำเรียบร้อย ฉันก็เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว มารู้สึกตัวตื่นอีกทีเมื่อความเย็นเข้ามาปะทะร่างกาย "อื้อ หนาว"
"ตื่นแล้วหรอ"
มนลดา หันมองตามเสียง ฉันไม่อยากเห็นหน้าของเขา ความเกลียดพุ่งเข้าชนในหัวใจของเธอ เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เขาทำกับเธอ แม้ขอร้องอ้อนวอนให้เขาหยุดเขายิ่ง ทำมันหนักหน่วงตักตวงเอาความสุขจากร่างกายของเธอ
"ออกไป" เขาหันหน้าไปสั่งพยาบาลสาวที่กำลังเช็ดตัวให้เธอ
ในห้องเงียบสงบ เขาหย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้ข้างเตียงเธอ ยื่นมือไปแตะหน้าผากของเธอ แต่มนลดา ขยับถอยหนี เขาจึงชักมือกลับ จ้องมองหน้าซีดขาวของเธอ
"อย่าขัดใจฉัน"
"........"
พาธีร์โยนลูกกุญแจลงบนตักเธอ "นั้นคือของตอบแทนสำหรับเมื่อคืน" หญิงสาวมองลูกกุญแจตรงตักตัวเอง ครั้งแรกเธอคิดว่ามันคือลูกกุญแจรถ แต่เมื่อมองแล้วมันไม่ใช่ มันเหมือนลูกกุญแจห้องอะไรสักอย่างฉันจ้องตาเขาเพื่อขอคำตอบว่
