12 ช่วย
1365 คำ
Ep 12 ช่วย
ครืด~ ครืด~
'พราว'
"ฮัลโหลว่าไงพราว"
(ตอนนี้ตินอยู่ที่ไหน)
"เอ่อ.." ตินชำเลืองมองคนข้างๆที่เอาแต่นั่งเงียบ "ตินกำลังจะกลับคอนโดน่ะ"
(ตินมาที่บริษัทพราวได้มั้ย ตอนนี้พี่พีทอยากคุยด้วย)
"อ่าาา..ได้ๆ เดี๋ยวตินไปตอนนี้แหละ" ตินหักพวงมาลัยเลี้ยวกลับทันที ทำให้สาวเจ้าที่นั่งอยู่ข้างๆแย้งขึ้น
"ไปส่งสาก่อนได้มั้ย"
"หุบปาก!" ตินหันมาตะคอกใส่ เพราะทางไปบริษัทของพราวกับบ้านของริสาอยู่คนละฟากกันถ้าต้องกลับไปกลับมา มีหวังต้องไปหาไอริสช้าแน่ๆ
ริสาทำได้เพียงนั่งเงียบตลอดทาง มือของเธอประสานกันไว้แน่น ตอนนี้ตินกำลังไปที่บริษัทของพราวผู้หญิงที่เจอเมื่อช่วงกลางวัน เธอไม่รู้ว่าพราวจะมาดีหรือมาร้ายเพราะทุกคนในมหาวิทยาลัยต่างก็รุมกลั่นแกล้งเธอหมด
"โดนพวกเอฟซีฉันแกล้งหรอ"
"พี่ตินรู้..." แอบน้อยใจอยู่ลึกๆ เธอโดนเอฟซีเขาแกล้งก็น่าจะช่วยกันบ้าง
"ทำไมไม่สู้ล่ะ"
"สามาเรียนค่ะ ไม่ได้มาเป็นนักมวย"
"ฮ่าๆๆๆ นี่เธอมีมุมตลกกับเขาด้วยหรอยัยแว่นโต" ตินถึงกับหลุดขำ ผู้หญิงท่าทางซื่อบื่อแบบนี้ไงถึงเป็นเป้าล่อตาพวกที่ชอบกลั่นแกล้ง
...กระทั่งถึงบริษัทของพราว
"ให้สารออยู่ข้างล่างมั้ย"
"เดี๋ยวเธอก็ไปทำของในบริษัทแตกอีก ตามฉันขึ้นมา แล้วทำตัวเงียบๆ!"
ริสาถอนหายใจแล้วยอมเดินตามตินเข้าไปยังลิฟท์หรู บริษัทนี้คือบริษัทส่งออกและนำเข้าอัญมณีรายใหญ่ของประเทศไทย โดยเจ้าของบริษัทคือพ่อของพีทกับพราว ส่วนตระกูลของตินนั้นพึ่งเข้ามาลงทุนด้วย เรียกง่ายๆว่าตินเองก็มีส่วนร่วมกับบริษัทนี้อยู่เหมือนกัน
"หวัดดีเฮีย" ตินทักทายเฮียพีทที่นั่งคิ้วขมวดอยู่บนโต๊ะทำงาน
"นั่นใคร?" พีทหรี่ตามองริสาด้วยความแปลกใจ ทำให้ริสาวิ่งไปหลบหลังติน
"เด็กหลงครับอย่าไปสนใจเลย เธอไปนั่งรอตรงนั้นไป" ตินชี้นิ้วไล่
"สาขอไปเข้าห้องน้ำนะคะ สาปวดฉี่"
"เออ จะไปไหนก็รีบไปแต่อย่าไปสร้างความวุ่นวายล่ะไม่งั้นเธอโดนแน่"
"ฮ่าๆๆๆ ไม่น่าเชื่อว่าสเป็คมึงจะเปลี่ยนไป ไม่ได้ชอบสาวในคลับของกูแล้วหรอ"
กึก!
คำว่าชอบส่งผลให้หญิงสาวที่เดินถือเอกสารเข้ามาชะงัก เธอกำขอบเอกสารไว้แน่น
"นี่ค่ะพี่พีท รายงานสรุปยอดขายในแต่ละเดือน" พราววางกองเอกสารลงพรางคลี่ยิ้มให้ติน "ตอนเดินเข้ามาพราวสวนทางกับยัยแว่น อย่าบอกนะว่ามากับติน"
"อืม ตินแค่รับขึ้นรถมาด้วย"
"ปกติตินไม่ใจดีแบบนี้นะ"
"สงสัยไอ้ตินมันอยากกินป้า ฮ่าๆๆๆ"
"..." ตินถอนหายใจหนักๆ ขนาดไม่มีใครรู้ว่ากินกันแล้วยังโดนหัวเราะเยาะขนาดนี้ "คุยเรื่องงานเถอะครับ"
"มาดูนี่" พีทกวักมือเรียกให้ตินเข้าไปดูกราฟของยอดขายในเดือนนี้ มันต่ำลงมากเมื่อเทียบกับเดือนที่แล้ว "จู่ๆทำไมยอดขายมันลดลงวะ"
"เศรษฐกิจไม่ได้รึเปล่า"
"ไม่รู้สิ ปกติบริษัทของกูไม่เคยยอดขายตกขนาดนี้" พีทนั่งกุมขมับ หากเดือนหน้ายอดขายยังลดลงเรื่อยๆนั่นก็เท่ากับว่าสินค้าต้องค้างในสต็อกอีกเยอะ รับเข้ามาแต่ขายออกไม่ได้ หากปล่อยไว้ต้องแย่แน่ๆ
"พราวว่าน่าจะเป็นเพราะพิษของเศรษฐกิจเหมือนที่ตินบอก" พราวเดินเข้ามาคล้องแขนตินด้วยความสนิทสนม มันเป็นเรื่องปกติตินจึงไม่ได้ผละออกเพราะพราวคือเพื่อนสนิท โดยหารู้ไม่ว่าอีกคนแอบคิดเกินคำว่าเพื่อน
"มึงเตรียมตัวรับมืออะไรกับการเปลี่ยนแปลงไหม"
"ผม.." ตินจิ้ปากพรางใช้ความคิด ก่อนหน้านี้ไม่รู้หรอกว่าแนวโน้มการขายของบริษัทเป็นยังไง เพราะตระกูลของตินพึ่งร่วมลงทุนด้วยแค่ไม่กี่เดือน "ผมว่ารอดูก่อนไหม เฮียก็รู้ใครมันจะไปซื้อเพชรพลอยใส่ทุกวันขนาดนั้น"
"กูก็แค่กลัวพ่อจะผิดหวัง กูกลัวทำบริษัทล่ม"
"พราวว่าพี่พีทอย่าพึ่งคิดมากเลยนะคะ ยอดขายตกแค่เดือนเดียวเอง"
"งั้นมึงช่วยเอาเอกสารไปวิเคราะห์หน่อยก็แล้วกันว่าสาเหตุเกิดจากอะไร" พัทยื่นเอกสารลับให้ติน
"ได้ครับเฮีย พอดีผมมีคนรู้จักคนหนึ่งเขาจบบริหาร เดี๋ยวผมให้เขาช่วยวิเคราะห์ให้"
"ดีเลย" พีทยิ้มออก อย่างน้อยก็มีคนช่วยยอมรับว่าไม่มีใครเรียนสายบริหารซักคน ถ้ามีคนช่วยวิเคราะห์ให้ยอดขายน่าจะดีขึ้น
"หายไปไหนนะ" ตินสบถอย่างหัวเสียเมื่อเดินออกมาแล้วไม่พบริสา เขาจึงเดินไปไปถามฝ่ายประชาสัมพันธ์ "เห็นผู้หญิงใส่แว่น ผมสั้นๆเดินผ่านมาทางนี้ไหมครับ"
"อ่อ ดิฉันเห็นเธอขึ้นแท็กซี่ไปเมื่อสามสิบนาทีที่แล้วค่ะ"
"อ่อ..งั้นหรอ ขอบคุณครับ" กลับเองก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่เสียเวลาไปส่ง
+++++++++++++++++
กลางดึกคืนนั้น
วันนี้ตินนี้ชวนไอริสออกมาทานอาหารข้างนอกเพราะเขาไม่ชอบสายตาของลูกค้าเวลามองไอริส
"เมื่อวานผมงอนนะ คุณออกจากห้องไปโดยไม่บอกผม" ตินมุ้ยหน้าแล้วยกมือของไอริสขึ้นมาถูแก้ม วันนี้เธออยู่ชุดเดรสสีแดงเพลิงรัดรูปกระตุกใจเพศตรงข้าม จนตินแทบทนไม่ไหวแต่ก็ต้องข่มความต้องการเอาไว้เพราะยังไงวันนี้มันก็จะเป็นเหมือนเมื่อวาน
"ฉันเห็นคุณหลับน่ะเลยไม่กล้าปลุก" ไอริสคลี่ยิ้มแล้วยกมือลูบแก้มสากของตอนเบาๆ ทำเอาอีกคนเขินจนไปไม่เป็น ปกติไอริสไม่เคยแสดงท่าทางแบบนี้กับเขานั่นก็เท่ากับว่าเธอเริ่มเปิดใจแล้ว
"ปลุกมามอร์นิ่งคิสซักนิดก็ยังดี" ตินพรมจูบทั่วหลังฝ่ามือของไอริส "พรุ่งนี้ผมไม่มีเรียนนะ เราไปเที่ยวกันมั้ย"
"หืมมม เที่ยวที่ไหนคะ"
"คุณอยากไปที่ไหนล่ะ"
"ฉัน.." ไอริสนิ่งไปพักหนึ่ง มีสถานที่แห่งหนึ่งที่เธออยากไปมาก มันคือสถานที่แห่งความทรงจำ "ฉันอยากไปหัวหินค่ะ"
"ดีเลย ผมมีโรงแรมอยู่ที่นั่นพอดี แต่ว่าคืนนี้.." ตินจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตด้วยสายตาแพรวพราว โดนไอริสตกเข้าอย่างจัง "คุณต้องไปค้างกับผมที่คอนโดนะ"
"ไม่มีปัญหาค่ะ"
"อ่อ และก็ผมมีเรื่องอยากให้คุณช่วยพอดี"
"เรื่องอะไรหรอคะ" ตินก้มลงหยิบบางอย่างแล้วยื่นให้ไอริส
"คุณจบบริหารมาน่าจะเป็นทางของคุณ ช่วยวิเคราะห์ข้อมูลการซื้อขายให้ผมหน่อยได้ไหม ผมเรียนวิศวะผมไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้เท่าไหร่"
"หืม ข้อมูลการซื้อขายและส่งออกหรอคะ" ไอริสไล่เปิดดูแฟ้มข้อมูลพร้อมพิจารณาอย่างชำนาญ
"ครับ พอดีเฮียพีทให้ผมรับผิดชอบเรื่องนี้"
"แล้วก่อนหน้านี้คุณไม่ได้ร่วมลงทุนกับบริษัท G.daimond หรอคะ"
"พ่อของผมพึ่งร่วมลงทุนเมื่อสองสามเดือนที่แล้วครับ ผมเองก็ยังทำอะไรไม่ค่อยเป็น แฮ่ๆ" ตินเกาต้นตอด้วยความเขินอาย หากเขามีเวลาเรียนรู้มากกว่ากว่านี้คงไม่ต้องพึ่งไอริส
"ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะช่วยดูให้" ไอริสปิดแฟ้มข้อมูลแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับติน เธอคลี่ยิ้มหวานละมุนจนใจของตินสั่นไหวอย่างรุนแรง
เจอกันแค่ไม่กี่วันแต่เธอทำให้คนอย่างตินหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแบบนี้ ไอริสคือแม่มดชัดๆ!
- ผู้เขียน
