"ขอบคุณนะพี่ที่ยังอุตส่าห์มา"นาราเอ่ยขอบคุณคีรีด้วยใจจริง ในใจก้แอบน้อยใจพศินอย่างน้อยเขาก็น่าจะโทรมาบอกเธอหน่อยก็ยังดีไห้เธอนั่งรอจนดึกดื่นป่านนี้
"พี่ต้องมาอยู่แล้ว กลับบ้านกันนะดึกแล้ว"
"ค่ะ"นาราได้แต่พยักหน้า คีรีจับหัวนาราขยี้เบาๆ
ลึกๆแล้วคีรียังรักนาราอยู่ และเป็นห่วงเธอมากเขาผิดที่เคยทิ้งเธอไป ครั้งนี้เขาถึงต้องพยายามไห้มากถึงแม้จะต้องสู้กับคนที่นาราชอบตอนนี้ก็ตาม คนเคยรักกันมากเขาก็คิดว่ายังมีความหวังที่ถ่านไฟเก่าจะคุขึ้นมาอีกครั้ง คีรีไม่เคยคิดจะใช้วิธีสกปรกกับเธอแน่ แววตาของนาราตอนนี้มันทำไห้คีรีเจ็บปวดมากเขารู้ว่าเธอเสียใจ
คีรีเปิดประตูไห้นาราขึ้นรถ"โอเครใช่ไม๊"
คีรีจับหัวนาราปลอบเพราะเขารู้จักเธอดีว่าตอนนี้เธอไม่ไหว"คือนารา"อื่อๆๆ อื้อ "คีรีคว้านารามากอดไว้
"พี่รู้ว่านาราเสียใจ ไม่เป็นไรนะ พี่อยู่ตรงนี้"
คีรีถอนหายใจเฮือก เขาไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจที่นาราเป็นแบ
