วันรุ่งขึ้น
เอมอรลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นเอกนอนกอดเธอแน่นเธอได้แต่มองหน้าผู้ชายที่นอนอยู่ข้างกายเธอเขาเป็นผู้ชายที่เธอ
รักและคิดว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยแต่ทว่าเรื่องราวมันกลับเป็นแบบนี้เธอเองก็คิดไม่ออกจะแก้ปัญหายังไงดีจะบอกความจริงเอกก็คงจะรับไม่ไหวการที่เธอผ่านเรื่องราว
มาแบบนี้ผู้ชายคนไหนจะรับได้บ้าง"เฮ้อ"เอมอรได้แต่ถอนหายใจเฮื้อกใหญ่ก่อนค่อยๆจับแขนเอกที่กอดเธอแน่นออกแล้วจะลุกไปอาบน้ำแต่เช้า
เอกรูสึกตัวตื่นคว้าตัวเอมอรลงมานอนแนบอก
"เป็นไงบ้างดีขึ้นไหม"
เอกลูบหัวเอมอรแล้วถามเพราะเห็นอาการเอมอรเหมือนจะไม่สบาย
"ดีขึ้นแล้วจ้าก็เดี่ยวเอมต้องไปรับใบประกาศวันนี้เอมไปอาบน้ำก่อนนะพี่ไม่ต้องไปส่งเอมนะเอมไปเองเดี่ยวเย็นๆเอมจะแวะเข้าบ้านหาแม่สักหน่อย"
เอมอรพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย สายตาเป็นกังวล
"ไห้พี่ไปรับนะ พี่อยากเข้าไปสวัสดีแม่เอมอรสักหน่อย"
เอกพูดพลางกอดเอมอรแน่น
"เอาไว้วันหลังนะเอมยัง
