ชานนท์ขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของพายก่อนที่เขาจะเดินถือร่มอ้อมไปรับเธอลงจากรถ
“ขอบคุณนะคะพี่นนท์ที่มาส่ง” เสียงหวานเอ่ยขอบคุณคนตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ ของเธอ
“ไม่เป็นไรครับ... เดี๋ยวพี่เดินไปส่งน้องพายในบ้านดีกว่าฝนยังตกอยู่เลย”
“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวพายวิ่งเข้าบ้านเองก็ได้ ไม่ทันเปียกหรอกค่ะ.... แล้วอีกอย่างตอนนี้ก็ดึกแล้วด้วย พี่นนท์กลับบ้านเถอะค่ะ” พายยิ้มรับความหวังดีของเขาแต่ตอนนี้เธออยากเข้าบ้านให้เร็วที่สุดเพราะจิตใจของเธอมันไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวสักเท่าไร
“เอาอย่างนั้นเหรอครับ”
“ค่ะ.... งั้นพายเข้าบ้านก่อนนะคะ”
“น้องพายครับ”
“คะ??” ก่อนที่พายจะหันหลังเดินเข้าบ้านเสียงของชานนท์ก็ฉุดรั้งเธอไว้อีกครั้งพร้อมกับมือหนาของเขาที่จับอยู่ที่ข้อมือของเธอ พายมองตามมือนั่นก่อนที่เธอจะค่อยๆ คลายมันออกอย่างสุภาพพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้า
“พี่นนท์มีอะไรเหรอคะ?”
“น้องพายเป็นอะไรหรือเ
