ด้านราเมศหลังจากที่แข่งบาสเสร็จแล้วนั้น ทว่าขณะที่ราเมศจะเดินไปเอารถที่ลานจอดรถนั้น สายตากับสะดุดเข้ากับเรนิส ที่ถูกชายหนุ่มใบหน้าคุ้นตาเดินโอบไหล่เธอ เดินมุ่งหน้าไปยังตึกคณะวิศวะ ด้วยท่าทีสนิทสนมกัน
“ใช่ครับ ผมจำหน้าไอ้คนที่เดินมากับเรนิสได้ นั้นคือคู่แข่งในสนาม ไอ้นั้นมันลงแข่งแค่เซตเดียว จากนั้นก็หายหัวไปพร้อมกับเรนิส” หึ...นี้อย่าบอกนะ ว่าเรนิส น้องรหัสผมกับมัน... ราเมศหยุดความคิดไว้แค่นั้น
“พี่มาคัส นี้พี่มาโอบฉันทำไม ปล่อยก่อนสิ”
“ทำไม ฉันโอบไหล่เมียฉัน แล้วมันผิดตรงไหนยัยเด็กแก่แดด” มาคัสไม่พูดเปล่า ทว่าเมื่อครู่เดินมาหยุดภายในตึกคณะวิศวะนั้น
“จุ๊บ” จมูกโด่งคมสันกับปักเข้าที่พวงแก้มขาวใส ที่ตอนนี้มันอมชมพูด้วยท่าทีเขินอาย
“พี่มาคัส...” เรนิสไม่คิดว่าคนหยิ่งท่ามากหน้าขรึมอย่างพี่มาคัส จะกล้าทำอะไรแผงๆกับฉันในสถานที่ประเจิดประเจ้อเช่นนี้ ฉันอายมากจนแทบจะเอาปี๊บคลุมหัว
“แล้วม
