พันธะวิศวะร้ายพ่ายรัก EP.7 เจ้าของรอยสัก
1503 คำ
เมื่อได้โต๊ะแล้วนั้น ทั้งสองสาวก็นั่งประจำที่ มือเรียวหยิบไวน์ขึ้นมาจิบไปพลางๆ ขณะที่สายตาฉันกวาดไปยังบริเวณของร้าน
“หูยแก ไม่แปลกใจเลยทำไม่พวกพี่เขม ชอบมาที่นี่ ผู้คืองานดีเวอร์วังมาก” ยัยมาเบลมาถึงนางก็เอ่ยชม นักท่องราตรีไม่หยุดปาก
“คืนนี้ต้องได้แลกไลน์ สักคนนะ” ทว่าขณะที่สองสาวนั่งจิบไวน์ ชนแก้วกันไปสักพักใหญ่ๆ เสื้อเชิตสีดำ กางเกงสีเทาที่เดินเข้ามา ในผับนั้น
“โอ้...ยัยเบล แกดูคนนั้นเสื้อเชิ้ตสีดำ กางเกงสีเทา ที่กำลังเดินมาทางโต๊ะเรา โอ้...นี้คนหรือพระเจ้า” เรนิสที่สะดุดตากับหนุ่มหล่อร่างสูงที่เดินผ่านมายังโต๊ะของตน ดวงตาเรียวสวยถึงกับจ้องมองอย่างไม่ละสายตา
“ก็นี้แหละ ที่ฉันชวนแกมา แกรู้ไหมว่าเขาคนนั่นคือใคร” คนถูกถามส่ายหัว
“คาร์เรน อาจารย์คาร์เรน เจ้าของผับที่นี่ยังไงละ หล่อมากหลัวทรงแด๊ดดี้ขา” มาเบลเอ่ยมาเช่นนั้น เรนิสถึงกับตาลุกวาว
“ฉันไม่อยากมาเที่ยว แต่อยากเป็นเมียเจ้าของผับ” เรนิสเอ่ยด้วยสายตาเป็นประกาย เมื่อเจอหนุ่มหล่อโดนใจ อย่างคาร์เรน
“อย่าบอกนะ เขาคือคนที่แกเคยบอกฉัน สอนมหาลัยSDN หนะ”
“แน่นอน...” มาเบลหันมายักไหล่ พร้อมระบายยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับเพื่อนสนิท อย่าว่าแต่ยัยเรนิส หลงเสน่ห์พี่คาร์เรนเลย ฉันก็หลงนะ หล่อจึ้งงานดี หล่อแบบไม่มีที่ติ แถมเป็นอาจารย์อีกด้วย หล่อดุดันไม่เกรงใจหัวใจน้อยๆของสาวๆ ที่เป็นลูกค้าของที่นี่เลย
“โอ้ย...หล่อมาก อยากได้ค่ะ หนูชอบพี่คาร์เรน” คนบ้าอะไร เจอครั้งแรกฉันก็ คลิ๊กเลย เรนิสได้แต่นั่งยิ้มหวาน สายตาจับจ้องไปยัง คาร์เรน อาจารย์หนุ่มพวงตำแหน่งเป็นนักธุรกิจหนุ่มชื่อดัง ยัยมาเบลได้ข้อมูลมาแบบนี้นะ
ทว่าขณะที่มือเรียวหยิบแก้วไวน์ ขึ้นมาจิบนั้น
“มาสองคน เหรอครับ” จู่ๆ กับมีผู้ชายร่างสูง ใบหน้าคมเข้มเดินเข้ามานั่งโต๊ะกับพวกเรา
!! เคล้ง...!! เขายกแก้วขึ้นมาชนกับแก้วที่ฉันพึ่งวางไว้ ฉันพยักหน้า
“ชื่อไรครับ...” เขาถามพร้อมกับส่งยิ้มให้ฉัน
“เรนิส ค่ะ...”
“เรนิส มาที่นี่บ่อยไหม ครับ” หนุ่มหน้าตี๋ ถาม
“พึ่งมาที่นี่ครั้งแรกค่ะ”
“ถ้าไม่เป็นการรบกวน คุณเรนิส จนมากเกินไป รบกวนดื่มกับผมได้ไหมครับ ผมชื่อ เตโชครับ เป็นลูกค้า วีไอพี ของที่นี่”
“คุณคงมาที่นี่บ่อยสินะ” เขาพยักหน้าและยิ้มให้เธอ
!!เคล้ง...!! แก้วทั้งสองใบชนเข้าหากัน
“ยินดีที่ได้รู้จัก เช่นกันค่ะ” ทว่าขณะที่เรนิสยกแก้ว ไวน์ในมือขึ้นมาจิบไปพรางๆ นั้น
!! อึก...!! สายตากับสะดุดเข้ากับร่างสูงของใคร บางคน
!! แค๊ก...!! เรนิสที่เห็นเช่นนั้น ร่างบางที่กำลังจิบไวน์ในมือถึงกับสำลัก ไวน์สีออกจากปากเลอะใส่โต๊ะ ดีที่มันไม่พุ่งใส่หน้าคุณเตโช
“คุณเรนิส เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” เตโช ตามด้วยสีหน้าเป็นห่วง อีกนิดไวน์ในปากเธอจะพุ่งใส่หน้าเขาแล้ว เรนิสรู้สึกอายเตโชมาก แต่จะให้นั่งดื่มกับเขาต่อก็คงไม่ได้เหมือนกัน มือเรียวหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายบ่าด้วยท่าทีเร่งร้อน ฉันบอกป๊ะป๋ากับคุณแม่แค่มาทานข้าวยังไงละ
‘แล้วทำไม ฉันต้องมาเจอพี่ฟรอรส์ที่นี่ด้วย เนี่ย’ วันก่อนก็พี่ไทม์ วันนี้ก็พี่ฟรอสต์ อยากจะบ้าตาย
ใครจะนั่งที่นี่ต่อละ งานเข้าแล้วฉัน เรนิสสาวเท้าเดินออกจากโต๊ะด้วยท่าทีรีบร้อน กลัวพี่ชายจะจับได้
“ยัยเรย์ นั้นแกจะไปไหน” มาเบลที่กลับมาจากห้องน้ำ เห็นท่าทีของเรนิสและหนุ่มตี๋หน้าหล่อนั่นถึงกับงงงวย
“ฉันจะเข้าห้องน้ำน่ะ” เอ่ยจบเรนิสก็สาวเท้าไปยังสถานที่ปลอดภัย ทันทีที่คิดว่าจะหลบสายตาพี่ชายของเธอได้ แต่นั้นก็แอบขัดใจไม่น้อย
“พี่ฟรอสต์นะพี่ฟรอสต์ ผับอื่นไม่มีให้เที่ยวหรือไง” เรนิสสาวเท้าไปยังห้องน้ำ ด้วยท่าทีเร่งรีบ กลัวว่าพี่ชายนั้นจะเห็นเสียก่อน
ทว่าขณะที่เรนิสทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วนั้น ฉันไม่รู้ว่าจะไปหลบพี่ฟรอสต์ได้ที่ไหนบ้าง ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ ทว่าพี่ฟรอสต์ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะ พระเจ้าช่วยกล้วยทอดไม่พอเขายังนั่งร่วมโต๊ะเดียวกับ สุดหล่อของฉันอีก พี่คาร์เรนสุดหล่อ อยากจะกรี๊ดดูเหมือนพวกเขาสองคนจะรู้จักและสนิทกัน
เอาไงดีฉัน จะกลับโต๊ะตอนนี้ก็ไม่ได้เสียด้วยสิ เมื่อเป็นเช่นนั้น ฉันจึงไลน์บอกยัยมาเบล ให้นางจับตาดูพี่ชายฉันให้ดี เรนิสที่ยืนหลบทางเดินห้องน้ำ ไม่ไหวส้นสูง 4 นิ้วตอนนี้ฉันรู้สึกเมื่อยขามาก
เรนิสมองหาที่นั่งเพราะรู้สึกยืนต่อไม่ไหวแล้ว ทว่าสายตากับสะดุดเข้ากับบันไดไปยังชั้น 3 เมื่อเห็นเช่นนั้นเรนิสถามพนักงานทันที
“พี่คะ ชั้น 3 เป็นโซนอะไรเหรอคะ คือฉันมาที่นี่เป็นครั้งแรกน่ะค่ะ”
“ห้องพัก และห้องนั่งเล่นค่ะ สปาและนวด ห้องพักผ่อนค่ะ”
“ขึ้นไปได้ใช่ไหมคะ หรือต้องจองก่อน” เรนิสถาม
“คุณลูกค้าไปใช่บริการได้เลยค่ะ ไม่มีค่าชาร์จเพิ่ม โซนชั้นบนมีไว้สำหรับบริการลูกค้าที่ร้านอยู่แล้วค่ะ จะมีพนักงานคอยบริการที่ชั้นบนนะคะ” ว้าว น่าสนแฮ่ะ มีสปาและที่สำคัญมีบริการนวดด้วย
ทว่าขณะที่ร่างบางมาถึงชั้น 3 แล้วเดินผ่านประตูมาแล้วนั้น เรนิสเดินสำรวจ ทว่ากับไม่เจอห้องสปา มีเพียงห้องนอนที่เป็นห้องพักสำหรับลูกค้าที่ดื่มหนักกลับไม่ไหว เมาก็ค้างที่นี่ได้เลย
“ว้าว...หรูมาก” ร่างบางเดินสำรวจไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็นคำว่า สำหรับผู้หาร
ผับหรูหราใหญ่โตขนาดนี้ ห้องผู้บริหารจะใหญ่หรูหรามากแค่ไหนกันเชียว ด้วยความอยากรู้อยากเห็นนั้น เรนิสเดินมาจนกระทั่งถึงห้องๆ หนึ่งเป็นที่สดุดตามาก
“อ่าส์...เบาๆ สิคะ” เสียงอะไร มีคนอยู่ด้วยเหรอ เมื่อเห็นประตูแง้มไว้นั้น ขณะที่เรนิสกำลังจะเดินผ่าน
“พี่มาคัส ขา...เบาๆ สิคะ”
“อ่าส์...เรยา เสียวค่ะ หือ ไม่ไหวแล้ว” มาคัส อือชื่อนี้คุ้นๆแฮ่ะ...ด้วยความอยากใส่ใจ มือเรียวแง้มประตูที่ปิดไม่สนิท ดวงตากลมเล็กแทบจะถลนออกจากเบ้าเมื่อภาพที่เห็นนั้น ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังร่วมรักเข้าด้ายเข้าเข็มกัน ทว่าชื่อก็คุ้นมากแล้ว
!! ว้า...!! รอยสักที่ปรากฏข้างเอวนั้น เหมือนฉันเคยเห็นที่ไหน คุ้นมากนะ
!! ติ้งติ่งติ้งติ้งติ้ง...!! เสียงโทรศัพท์ของเรนิสที่ดังขึ้นมาได้เวลาพอดิบพอดีนั้น ทำเอาคนที่กำลังรูดกางเกงลงนั้น ไม่ทันจะได้สอดเข้ากับต้องชะงัก มาคัสหันควับไปยังประตู ทว่ากับสะดุดเข้ากับแผ่นหลังบางที่กำลังจะหนีตน
!! ใคร...ฉันถามว่าใคร” เสียงเข้มอันคุ้นหูถามมานั้น เรนิสยัยมาเบลที่โทรมาได้จังหวังนรกพอดิบพอดี ร่างบางหันหลัง ทว่าจะวิ่งก็ไม่ได้ กลัวว่าเสียงร้องเท้าจะดังจนถูกจับได้
“เหมี่ยว เหมี่ยว” ไม่แน่ใจว่าผับหรูแบบนี้เลี้ยงแมวไหม แต่ก็นั้นแหละ
เรยาที่ถูกรุ่นพี่อย่างมาคัส จับเปลือยเปล่าทั้งตัวนั้น เขาผละออกจากเธออย่างเสียดายนั้น
“ใครคะ..”
“ใคร...ฉันถามว่าใคร” มาคัสดึงกางเกงขึ้นสวมอย่างลวกๆ พร้อมกับรีบสาวเท้าตามไป ทว่าสายตากับสะดุดเข้ากับแผ่นหลังอันคุ้นตาที่วิ่งไปยังบันไดหนีไฟของร้าน พวงกุญแจสีเทารูปตุ๊กตาตัวนี้ที่ห้อยกระเป๋าใบนั้น เขารู้สึกคุ้นมากเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน
มาคัสจากที่กำลังจะปลดปล่อย ทว่าเขากับหมดอารมณ์เสียดื้อๆ เมื่อถูกขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็ม
“พี่มาคัส ต่อไหมค่ะ...”
“ไม่ วันนี้พอแค่นี้ ฉันหมดอารมณ์” มาคัสเดินมาหยิบเสื้อเชิ้ตสีดำขึ้นมาสวมจากนั้นก็สาวเท้าตาม บุคคลต้องสงสัยทันที เขาเห็นเธอลงไปยังทางบันไดหนีไฟ ดูเหมือนว่าจะติดกับเสียแล้วละ
มาคัสเดินออกจากห้อง เขาอยากเห็นหน้าคนนั้นนัก จะใช่คนที่ผมกำลังคิดอยู่หรือเปล่า
อ่านให้สนุก ฝากกดไลท์ คอมเม้นต์ให้คิมด้วยน๊าา
ขอบคุณค่ะ
- ผู้เขียน
