ตอนที่1(ไททัน ธนาวุฒิ)

3778 คำ

มหาลัย DL 13:30น. ไททัน ธนาวุฒิ... “เฮียทั่นคะ” “ปราง?” ผมละสายตาจากกองเอกสารมากมายขึ้นไปมองหน้ามะปรางลูกจ้างที่คลับผมเอง เธอยังคงเรียนอยู่ที่มหาลัยเดียวกับผมและเธอเป็นรุ่นน้องผมนะ “ไม่ทราบว่าเฮียทั่นว่างรึเปล่าคะ?” มะปรางเอ่ยถาผมแต่เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม ผมจึงตั้งใจมองเธออย่างสงสัย “อืม ว่าแต่เธอมีอะไร?” “บังเอิญว่าแม่ของมะปรางป่วย ปรางขอลางานเฮียทั่นสักวันได้ไหมคะ?” มะปรางเอามือทั้งสองข้างมาผสานกันอย่างคนอ่อนน้อมถ่อมตน เธอเป็นคนที่เรียบร้อย มีความรับผิดชอบสูงมาก ผมค่อนข้างพึงพอใจในตัวเธอ เพราะผมชอบคนขยันและมีความรับผิดชอบแบบนี้ “ได้สิ ว่าแต่เธอมีเงินรึเปล่า?” ผมเอ่ยถามเธอไป เธอก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองผม สายตาที่เศร้าหมองของเธอทำให้ผมยิ่งสงสารเธอเข้าไปอีก เธออ้ำๆ อึ้งๆ ไม่กล้่ตอบผม “อ่ะนี้ ค่าจ้างล่วงหน้าสามเดือนของเธอ” ผมบอกขึ้นเมื่อผมได้ส่งเช็กจำนวนเงินสามหมื่นบาทไปตรงหน้าของมะปราง เธอมองหน้าผมพลางเบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจ “ขอบคุณนะคะเฮียทั่น” มะปรางยกมือไหว้ผม ผมจึงยกมือรับไหว้เธอกลับพลางยิ้มบางๆ ให้เธอ “รีบไปเถอะ” “ค่ะ ปรางขอตัวก่อนค่ะเฮียทั่น^_^” ผมพยักหน้าให้เธอ และเธอก็ก้มโค้งให้ผมพลางยิ้มกว้างอย่างดีใจและเธอก็เดินออกจากห้องทำงานของผมไป ผมก็ถอนหายใจและก้มหน้าลงอ่านเอกสารหลายอย่างของผมต่อ ไหนจะงานที่ต้องส่งอาจารย์ไหนจะงานที่บริษัทของคุณพ่อ เห้อผมเหนื่อยจัง สวัสดีครับ ผมชื่อ ไททัน นายธนาวุฒิ กิจโภชัย ลูกชายคนโตของพ่อแทนคุณกับแม่ติซ่า คุณแม่ของผมเสียไปทั้งนานแล้วตอนนี้ผมอยู่กับพ่อแทนและคุณแม่หญิงพวกท่านทั้งสองให้ความรักความอบอุ่นแก่ผมเต็มที่ ไม่ให้ผมขาดอะไรไปสักอย่าง ผมมีเงินเยอะแยะมากมายจนใช้ไม่หมด พวกท่านดีกับผมมาก ผมรักและเคารพพ่อแทนของผมมาก ท่านเป็นต้นแบบในชีวิตของผม ผมจะต้องเก่งเหมือนพ่อแทนให้ได้ ส่วนคุณแม่หญิงของผมถึงท่านจะไม่ใช่แม่แท้ๆ ของผมแต่ท่านก็รักผมและเลี้ยงดูผมมาเหมือนลูกแท้ๆ ของท่าน ถึงท่านจะมีลูกกับพ่อแทนของผมแต่ท่านก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกอิจฉาน้องเลย เพราะเขาให้ความรักเท่ากันไม่ว่าน้องสาวต่างแม่ของผมจะได้อะไร ผมก็ได้สิ่งนั้นเหมือนกันและผมก็จะตอบแทนแม่หญิงด้วยการรักและดูแลลูกสาวของเขาให้ดีที่สุด น้องสาวของผมมีชื่อว่าเจ้านาง ชื่อเพราะเนอะครับ แต่นิสัยของเธอไม่ได้เพราะเหมือนชื่อเลยออกจะเกี้ยวกราดขี้หงุดหงิดขี้วีนขี้โมโหง่ายผมนะเหนื่อยเวลาน้องงอนและผมต้องง้อเธอ กว่าจะง้อได้แต่ละทีนี้แทบล้าเลยครับฮ่าๆๆ แต่เธอก็น่ารักนะครับ มองจะรักและหวงผมมาก มากเกินคำว่าพี่ชายซะอีก ที่จริงผมเพิ่งจะกลับมาอยู่เมืองไทยได้เพียงแค่ไม่กี่ปีเอง เพราะพ่อแทนให้ผมไปเรียนไฮสคูลที่ต่างประเทศพอผมเรียนจบผมก็ต่อมหาลัยของที่โน่นเลยและผมใช้เวลาเพียงแค่สามปีผมก็สามารถเรียนจบบริหารที่นู้นได้ และพอผมกลับมา ผมได้เข้ามาบริหารมหาลัยผมเลยลงเรียนวิศวกรรมศาสตร์ต่อเลย เป็นยังไงครับคนเก่งมันก็เก่งอยู่วันยังค่ำแหละเนอะ ทั้งหล่อทั้งรวยทั้งเก่งแบบนี้สาวๆ จะไม่ตามกรี๊ดได้ยังไงล่ะ^_^ “เฮียทั่นคะ” น้ำเสียงกระเส่าทำให้ผมต้องเงยหน้าจากกองเอกสารกองโตขึ้นไปมองบุคคลมาใหม่อีกครั้ง วันนี้งานของผมจะเสร็จไหมครับเนี่ย? “มีอะไรเหรอครับ?” ผมเอ่ยถามเธอไป เธอที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของผมที่สวมชุดมหาลัยของผมที่คุณแม่เจ้าหญิงยกให้เป็นของผม ครับ ท่านยกให้ผมเพราะสมบัติชิ้นนี้เป็นของคุณตาเจ้าสัวที่ท่านยกให้คุณแม่หญิง คุณแม่หญิงจึงยกให้เป็นของผมต่อ “วันนี้เรามีนัดกันรึเปล่าคะ?” เธอค่อยๆ ก้าวขาเรียวยาวเดินเข้ามาหาผมอย่างคนที่เชื้อเชิญ ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า เสน่ห์ของผมช่างเหลือล้นจนสาวๆ ต้องเข้ามาพลีกายให้ผมไม่เว้นแต่ละวัน ผมก็เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะครับ “คุณไปนัดกับเพื่อนผมแทนได้ไหมครับ วันนี้ผมงานเยอะมากกกกก” ผมพูดไปพลางสอดส่องสายตามองไปที่ร่างกายที่อวบอิ่มของเธอในชุดนักศึกษาที่รัดติ้วจนน่าอกหน้าใจของเธอกำลังจะหลุดออกมาจากเสื้อของเธอแล้ว ผมล่ะกลัวกลัวว่ากระดุมของเธอจะขาดกระเด็นมาโดนหน้าผมเนี่ย “ไหนเฮียทั่นบอกนีน่าเองนี้คะว่าเรานัดกันวันนี้ ทำไมเฮียทั่นใจร้ายอย่างนี้ละคะ!” เธอพูดอย่างงอนๆ ผมพลางเดินมาเท้าแขนที่โต๊ะทำงานของผม ทำให้ผมต้องกลืนนำ้ลายดังอึกใหญ่เพราะเธอไม่ได้ใส่ชั้นในอย่างไงละครับ “นีน่าไม่ยอมๆๆ” เธอไม่พูดเปล่า เอาท่อนแขนเล็กเปรียดเสียดไปกับหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่โตมโหฬารของเธอไปด้วยจนมันเกิดเด้งดึ๋งๆ อยู่ตรงหน้าผมแล้วเนี่ย โอ้แม่เจ้าโว้ย ใหญ่อะไรชนาดนี้เนี่ยพูดแล้วหิวเลยครับฮ่าๆๆ “โอ๋ๆๆ เฮียขอโทษครับ มานี่สิมานั่งตักเฮียมา^_^” ผมพูดขึ้นพลางกระตุกยิ้มอย่างออดอ้อนให้เพื่อเชื้อเชิญให้เธอได้มาดีดดิ้นบนตัวผมแทน ผมจะฟัดให้หายหงี่ไปเลย “ก็ได้ค่ะ” เธอพูดใส่จริตนึดหนึ่งแล้วค่อยๆ เดินช้าๆ เข้ามาหาผม ผมก็กระตุกยิ้มมองเธออย่างพึงพอใจ เอ่ออวบๆ ขาวๆ แบบเนี่ยค่อยน่าฟัดหน่อย ปกติมีแต่แห้งๆ มาหาผม “เฮียทั่นคะ” “ครับ?” “คืนนี้เฮียทั่นไปสนามไหมคะ?” เธอพูดไปพลางบีบนวดไหล่ทั้งสองข้างให้ผมไปด้วย อืมผ่อนคลายดีนะ “ไปสิครับ” ผมหลับตาลงอย่างเมื่อยล้าพร้อมกับตอบเธอไป “แล้วมีคนควงไปรึยังคะ?” เธอก้มหน้าลงมากระซิบเสียงแผ่วเบาที่ข้างหูข้างซ้ายของผม ผมก็ยิ้ม “มีแล้วครับ^_^” “ใครคะ!!” เธอผละออกไปจากร่างของผมอย่างไว ผมจึงต้องลืมตาและหันกลับไปมองเธอ “ของเล่นใหม่^_^” ผมตอบเธอไปพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่และลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “เฮียทั่นอ่ะ!” เธอมองผมอย่างเคืองๆ ผมจึงต้องยื่นมือไปคว้าเอวเธอเข้ามาหาผมอย่างไว พรึบ “ว่ายังไงครับ คนสวย?” ผมเอ่ยขึ้นพลางคลอเคลีนที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสดของเธอ ลมหายใจของเราสองคนลดกันจนผมได้รับสัมผัสหอมๆ ของเธอ ผู้หญิงก็เหมือนกันทุกคนแหละครับ ง่ายเหมือนกันหมดหึๆ “ค่าตัวเท่าไหร่ครับ?” ผมซุกไซร้ซอกคอหอมๆ ของเธอพลางขบเม้นทำรอยรักสีแดงเป็นจ้ำๆ ไว้ตามซอกคอของเธอ มือเรียวของเธอก็ซุกซนเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขลูบไล้ไปตามแผงอกของผมผ่านเสื้อเชิ้ตนักศึกษาของผม “แล้วแต่เฮียทั่นพึงพอใจค่ะ” “ไอ้ซีลส่งมา?” ผมเอ่ยถามเธอไปแต่ใบหน้าของผมยังไม่ละไปจากซอกคอของเธอ มือของผมก็บีบคลึงก้นงอนงามของเธอเล่นไปด้วย เพลี๊ย “อื้อ เฮียทั่น” เธอโวยใส่ผมเมื่อผมตีก้นเธอ “เด็กไอ้ซีลเหรอ?” ไอ้ซีลที่ผมพูดถึงมันคือเพื่อนสุดที่รักของผมเองแหละ เพราะคืนนี้เป็นวันเกิดของผมไง^_^ ต้องขอบคุณมันมื้อใหญ่ซะแล้ว เพราะมันส่งสาวในสเปคของผมมาให้ผมเลยหึๆ จะฟัดให้เดินไมาได้เลยคอยดู! “อื้อ ค่ะเฮียซีลส่งนีน่าให้มาดูแลเฮียทั่นคืนนี้ค่ะ” เธอตอบผมด้วยน้ำเสียงกระเส่าเพราะตอนนี้ผมได้ดึงกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอขาดไปหมดทุกเม็ดแล้ว “แต่คืนนี้เฮียมีคนดูแลเฮียแล้วนะสิ เอาเป็นว่าหนูดูแลเฮียแค่ตอนบ่านนี้พอเนอะเดี๋ยวเฮียให้เงินเพิ่มจากที่ไอ้ซีลให้เป็นสองเท่า” “ขอบคุณค่ะเฮีย^_^” เธอตอบผมเสร็จเธอก็รีบซุกไซร้ใบหน้าสวยของเธอลงไปบนซอกคอของผมทันที ผมก็เงยหน้าขึ้นพลางใช้มือกดใบหน้าของเธอให้แนบชิดไปกับซอกคอของผมมากขึ้น อื้อ จั๊กจี้ดี^_^ผมชอบจัง^_^ลีลาของเธอช่างแพรวพราวดูจากการปลดกระดุมเสื้อของผมก็รู้ เอ๊ะผมจำเธอได้แล้ว เธอคนนี้คือคนที่ตบกับน้องสาวตัวแสบของผมเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว แล้วที่ว่านัดกันเธอมีนัดกับผมเพื่อพูดคุยเรื่องการทำโทษของเธอนี่น่า เอาเป็นว่าผมจะทำโทษเธอด้วยวิธีของผมเองก็แล้วกันนะ^_^ “เฮียทั่นขา” เสียงกระเส่าของเธอทำให้ผมเกิดความหื่นกระหายเหมือนปลุกความเป็นชายของผมได้เป็นอย่างดี “อื้อออ” เธอร้องครวญครางขึ้นเมื่อผมได้ซุกไซร้หน้าอกของเธออย่างหมั่นเขี้ยว ติ๋งต๋อง เสียงออดหน้าห้องผมดัง0-0 ที่จริงสองคนก่อนหน้านี้เข้ามาได้เพราะผมไม่ได้ล็อคแต่ทำไมคนที่สามถึงเข้ามาไม่ได้ล่ะ? “เฮียทั่น!!!” เสียงนี้มัน!!! ชิบหายแล้ว! พรึบ “ว๊าย! เฮียทั่นคะ?!” ผมผลักร่างของผู้หญิงคนนั้นออกไปจากตัวผมอย่างไวเพราะความตกใจกับเสียงที่คุ้นหูผมและผมก็รู้ด้วยว่าเป็นเสียงของใคร “ผลักนีน่าทำไมคะ?” เธอโวยวายใส่ผมเสียงดัง เหมือนเธอต้องการให้คนที่อยู่ข้างนอกได้ยิน “เฮียทั่นอยู่กับใครอ่ะ!!” นั่นไงครับ ผมว่าแล้ว ผมลุกลี้ลุกลนมองหน้าผู้หญิงที่ยืนเปลือยท่อนบนอยู่ข้างๆ ผมสลับกับประตูห้องทำงานของผม แล้วทำไมผมต้องกลัวด้วยเนี่ย! “เปิดประตู” เสียงทุ้มต่ำที่บ่งบอกได้ถึงอารมณ์ของคนข้างนอกทำให้ผมกลืนนำ้ลายลงคอดังอึกใหญ่ ซึ่งผิดกับผู้หญิงที่ยืนข้างกายผมโดยสิ้นเชิงเพราะเธอกำลังกรีดยิ้มอย่างชั่วร้ายสายตาจ้องมองไปยังบานประตูห้องทำงานของผม ผู้หญิงนี้เป็นเพศที่เข้าใจยากและน่ากลัวสุดๆ เลย ผมขอสาบานชาตินี้ผมจะไม่ขอเอาใจไปให้ผู้หญิงคนไหนเด็ดขาด ผมจะขึ้นคานผมสาบาน!!!! มหาลัย DL 13:30น. ไททัน ธนาวุฒิ... “เฮียทั่นคะ” “ปราง?” ผมละสายตาจากกองเอกสารมากมายขึ้นไปมองหน้ามะปรางลูกจ้างที่คลับผมเอง เธอยังคงเรียนอยู่ที่มหาลัยเดียวกับผมและเธอเป็นรุ่นน้องผมนะ “ไม่ทราบว่าเฮียทั่นว่างรึเปล่าคะ?” มะปรางเอ่ยถาผมแต่เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม ผมจึงตั้งใจมองเธออย่างสงสัย “อืม ว่าแต่เธอมีอะไร?” “บังเอิญว่าแม่ของมะปรางป่วย ปรางขอลางานเฮียทั่นสักวันได้ไหมคะ?” มะปรางเอามือทั้งสองข้างมาผสานกันอย่างคนอ่อนน้อมถ่อมตน เธอเป็นคนที่เรียบร้อย มีความรับผิดชอบสูงมาก ผมค่อนข้างพึงพอใจในตัวเธอ เพราะผมชอบคนขยันและมีความรับผิดชอบแบบนี้ “ได้สิ ว่าแต่เธอมีเงินรึเปล่า?” ผมเอ่ยถามเธอไป เธอก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองผม สายตาที่เศร้าหมองของเธอทำให้ผมยิ่งสงสารเธอเข้าไปอีก เธออ้ำๆ อึ้งๆ ไม่กล้่ตอบผม “อ่ะนี้ ค่าจ้างล่วงหน้าสามเดือนของเธอ” ผมบอกขึ้นเมื่อผมได้ส่งเช็กจำนวนเงินสามหมื่นบาทไปตรงหน้าของมะปราง เธอมองหน้าผมพลางเบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจ “ขอบคุณนะคะเฮียทั่น” มะปรางยกมือไหว้ผม ผมจึงยกมือรับไหว้เธอกลับพลางยิ้มบางๆ ให้เธอ “รีบไปเถอะ” “ค่ะ ปรางขอตัวก่อนค่ะเฮียทั่น^_^” ผมพยักหน้าให้เธอ และเธอก็ก้มโค้งให้ผมพลางยิ้มกว้างอย่างดีใจและเธอก็เดินออกจากห้องทำงานของผมไป ผมก็ถอนหายใจและก้มหน้าลงอ่านเอกสารหลายอย่างของผมต่อ ไหนจะงานที่ต้องส่งอาจารย์ไหนจะงานที่บริษัทของคุณพ่อ เห้อผมเหนื่อยจัง สวัสดีครับ ผมชื่อ ไททัน นายธนาวุฒิ กิจโภชัย ลูกชายคนโตของพ่อแทนคุณกับแม่ติซ่า คุณแม่ของผมเสียไปทั้งนานแล้วตอนนี้ผมอยู่กับพ่อแทนและคุณแม่หญิงพวกท่านทั้งสองให้ความรักความอบอุ่นแก่ผมเต็มที่ ไม่ให้ผมขาดอะไรไปสักอย่าง ผมมีเงินเยอะแยะมากมายจนใช้ไม่หมด พวกท่านดีกับผมมาก ผมรักและเคารพพ่อแทนของผมมาก ท่านเป็นต้นแบบในชีวิตของผม ผมจะต้องเก่งเหมือนพ่อแทนให้ได้ ส่วนคุณแม่หญิงของผมถึงท่านจะไม่ใช่แม่แท้ๆ ของผมแต่ท่านก็รักผมและเลี้ยงดูผมมาเหมือนลูกแท้ๆ ของท่าน ถึงท่านจะมีลูกกับพ่อแทนของผมแต่ท่านก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกอิจฉาน้องเลย เพราะเขาให้ความรักเท่ากันไม่ว่าน้องสาวต่างแม่ของผมจะได้อะไร ผมก็ได้สิ่งนั้นเหมือนกันและผมก็จะตอบแทนแม่หญิงด้วยการรักและดูแลลูกสาวของเขาให้ดีที่สุด น้องสาวของผมมีชื่อว่าเจ้านาง ชื่อเพราะเนอะครับ แต่นิสัยของเธอไม่ได้เพราะเหมือนชื่อเลยออกจะเกี้ยวกราดขี้หงุดหงิดขี้วีนขี้โมโหง่ายผมนะเหนื่อยเวลาน้องงอนและผมต้องง้อเธอ กว่าจะง้อได้แต่ละทีนี้แทบล้าเลยครับฮ่าๆๆ แต่เธอก็น่ารักนะครับ มองจะรักและหวงผมมาก มากเกินคำว่าพี่ชายซะอีก ที่จริงผมเพิ่งจะกลับมาอยู่เมืองไทยได้เพียงแค่ไม่กี่ปีเอง เพราะพ่อแทนให้ผมไปเรียนไฮสคูลที่ต่างประเทศพอผมเรียนจบผมก็ต่อมหาลัยของที่โน่นเลยและผมใช้เวลาเพียงแค่สามปีผมก็สามารถเรียนจบบริหารที่นู้นได้ และพอผมกลับมา ผมได้เข้ามาบริหารมหาลัยผมเลยลงเรียนวิศวกรรมศาสตร์ต่อเลย เป็นยังไงครับคนเก่งมันก็เก่งอยู่วันยังค่ำแหละเนอะ ทั้งหล่อทั้งรวยทั้งเก่งแบบนี้สาวๆ จะไม่ตามกรี๊ดได้ยังไงล่ะ^_^ “เฮียทั่นคะ” น้ำเสียงกระเส่าทำให้ผมต้องเงยหน้าจากกองเอกสารกองโตขึ้นไปมองบุคคลมาใหม่อีกครั้ง วันนี้งานของผมจะเสร็จไหมครับเนี่ย? “มีอะไรเหรอครับ?” ผมเอ่ยถามเธอไป เธอที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของผมที่สวมชุดมหาลัยของผมที่คุณแม่เจ้าหญิงยกให้เป็นของผม ครับ ท่านยกให้ผมเพราะสมบัติชิ้นนี้เป็นของคุณตาเจ้าสัวที่ท่านยกให้คุณแม่หญิง คุณแม่หญิงจึงยกให้เป็นของผมต่อ “วันนี้เรามีนัดกันรึเปล่าคะ?” เธอค่อยๆ ก้าวขาเรียวยาวเดินเข้ามาหาผมอย่างคนที่เชื้อเชิญ ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า เสน่ห์ของผมช่างเหลือล้นจนสาวๆ ต้องเข้ามาพลีกายให้ผมไม่เว้นแต่ละวัน ผมก็เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะครับ “คุณไปนัดกับเพื่อนผมแทนได้ไหมครับ วันนี้ผมงานเยอะมากกกกก” ผมพูดไปพลางสอดส่องสายตามองไปที่ร่างกายที่อวบอิ่มของเธอในชุดนักศึกษาที่รัดติ้วจนน่าอกหน้าใจของเธอกำลังจะหลุดออกมาจากเสื้อของเธอแล้ว ผมล่ะกลัวกลัวว่ากระดุมของเธอจะขาดกระเด็นมาโดนหน้าผมเนี่ย “ไหนเฮียทั่นบอกนีน่าเองนี้คะว่าเรานัดกันวันนี้ ทำไมเฮียทั่นใจร้ายอย่างนี้ละคะ!” เธอพูดอย่างงอนๆ ผมพลางเดินมาเท้าแขนที่โต๊ะทำงานของผม ทำให้ผมต้องกลืนนำ้ลายดังอึกใหญ่เพราะเธอไม่ได้ใส่ชั้นในอย่างไงละครับ “นีน่าไม่ยอมๆๆ” เธอไม่พูดเปล่า เอาท่อนแขนเล็กเปรียดเสียดไปกับหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่โตมโหฬารของเธอไปด้วยจนมันเกิดเด้งดึ๋งๆ อยู่ตรงหน้าผมแล้วเนี่ย โอ้แม่เจ้าโว้ย ใหญ่อะไรชนาดนี้เนี่ยพูดแล้วหิวเลยครับฮ่าๆๆ “โอ๋ๆๆ เฮียขอโทษครับ มานี่สิมานั่งตักเฮียมา^_^” ผมพูดขึ้นพลางกระตุกยิ้มอย่างออดอ้อนให้เพื่อเชื้อเชิญให้เธอได้มาดีดดิ้นบนตัวผมแทน ผมจะฟัดให้หายหงี่ไปเลย “ก็ได้ค่ะ” เธอพูดใส่จริตนึดหนึ่งแล้วค่อยๆ เดินช้าๆ เข้ามาหาผม ผมก็กระตุกยิ้มมองเธออย่างพึงพอใจ เอ่ออวบๆ ขาวๆ แบบเนี่ยค่อยน่าฟัดหน่อย ปกติมีแต่แห้งๆ มาหาผม “เฮียทั่นคะ” “ครับ?” “คืนนี้เฮียทั่นไปสนามไหมคะ?” เธอพูดไปพลางบีบนวดไหล่ทั้งสองข้างให้ผมไปด้วย อืมผ่อนคลายดีนะ “ไปสิครับ” ผมหลับตาลงอย่างเมื่อยล้าพร้อมกับตอบเธอไป “แล้วมีคนควงไปรึยังคะ?” เธอก้มหน้าลงมากระซิบเสียงแผ่วเบาที่ข้างหูข้างซ้ายของผม ผมก็ยิ้ม “มีแล้วครับ^_^” “ใครคะ!!” เธอผละออกไปจากร่างของผมอย่างไว ผมจึงต้องลืมตาและหันกลับไปมองเธอ “ของเล่นใหม่^_^” ผมตอบเธอไปพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่และลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “เฮียทั่นอ่ะ!” เธอมองผมอย่างเคืองๆ ผมจึงต้องยื่นมือไปคว้าเอวเธอเข้ามาหาผมอย่างไว พรึบ “ว่ายังไงครับ คนสวย?” ผมเอ่ยขึ้นพลางคลอเคลีนที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสดของเธอ ลมหายใจของเราสองคนลดกันจนผมได้รับสัมผัสหอมๆ ของเธอ ผู้หญิงก็เหมือนกันทุกคนแหละครับ ง่ายเหมือนกันหมดหึๆ “ค่าตัวเท่าไหร่ครับ?” ผมซุกไซร้ซอกคอหอมๆ ของเธอพลางขบเม้นทำรอยรักสีแดงเป็นจ้ำๆ ไว้ตามซอกคอของเธอ มือเรียวของเธอก็ซุกซนเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขลูบไล้ไปตามแผงอกของผมผ่านเสื้อเชิ้ตนักศึกษาของผม “แล้วแต่เฮียทั่นพึงพอใจค่ะ” “ไอ้ซีลส่งมา?” ผมเอ่ยถามเธอไปแต่ใบหน้าของผมยังไม่ละไปจากซอกคอของเธอ มือของผมก็บีบคลึงก้นงอนงามของเธอเล่นไปด้วย เพลี๊ย “อื้อ เฮียทั่น” เธอโวยใส่ผมเมื่อผมตีก้นเธอ “เด็กไอ้ซีลเหรอ?” ไอ้ซีลที่ผมพูดถึงมันคือเพื่อนสุดที่รักของผมเองแหละ เพราะคืนนี้เป็นวันเกิดของผมไง^_^ ต้องขอบคุณมันมื้อใหญ่ซะแล้ว เพราะมันส่งสาวในสเปคของผมมาให้ผมเลยหึๆ จะฟัดให้เดินไมาได้เลยคอยดู! “อื้อ ค่ะเฮียซีลส่งนีน่าให้มาดูแลเฮียทั่นคืนนี้ค่ะ” เธอตอบผมด้วยน้ำเสียงกระเส่าเพราะตอนนี้ผมได้ดึงกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอขาดไปหมดทุกเม็ดแล้ว “แต่คืนนี้เฮียมีคนดูแลเฮียแล้วนะสิ เอาเป็นว่าหนูดูแลเฮียแค่ตอนบ่านนี้พอเนอะเดี๋ยวเฮียให้เงินเพิ่มจากที่ไอ้ซีลให้เป็นสองเท่า” “ขอบคุณค่ะเฮีย^_^” เธอตอบผมเสร็จเธอก็รีบซุกไซร้ใบหน้าสวยของเธอลงไปบนซอกคอของผมทันที ผมก็เงยหน้าขึ้นพลางใช้มือกดใบหน้าของเธอให้แนบชิดไปกับซอกคอของผมมากขึ้น อื้อ จั๊กจี้ดี^_^ผมชอบจัง^_^ลีลาของเธอช่างแพรวพราวดูจากการปลดกระดุมเสื้อของผมก็รู้ เอ๊ะผมจำเธอได้แล้ว เธอคนนี้คือคนที่ตบกับน้องสาวตัวแสบของผมเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว แล้วที่ว่านัดกันเธอมีนัดกับผมเพื่อพูดคุยเรื่องการทำโทษของเธอนี่น่า เอาเป็นว่าผมจะทำโทษเธอด้วยวิธีของผมเองก็แล้วกันนะ^_^ “เฮียทั่นขา” เสียงกระเส่าของเธอทำให้ผมเกิดความหื่นกระหายเหมือนปลุกความเป็นชายของผมได้เป็นอย่างดี “อื้อออ” เธอร้องครวญครางขึ้นเมื่อผมได้ซุกไซร้หน้าอกของเธออย่างหมั่นเขี้ยว ติ๋งต๋อง เสียงออดหน้าห้องผมดัง0-0 ที่จริงสองคนก่อนหน้านี้เข้ามาได้เพราะผมไม่ได้ล็อคแต่ทำไมคนที่สามถึงเข้ามาไม่ได้ล่ะ? “เฮียทั่น!!!” เสียงนี้มัน!!! ชิบหายแล้ว! พรึบ “ว๊าย! เฮียทั่นคะ?!” ผมผลักร่างของผู้หญิงคนนั้นออกไปจากตัวผมอย่างไวเพราะความตกใจกับเสียงที่คุ้นหูผมและผมก็รู้ด้วยว่าเป็นเสียงของใคร “ผลักนีน่าทำไมคะ?” เธอโวยวายใส่ผมเสียงดัง เหมือนเธอต้องการให้คนที่อยู่ข้างนอกได้ยิน “เฮียทั่นอยู่กับใครอ่ะ!!” นั่นไงครับ ผมว่าแล้ว ผมลุกลี้ลุกลนมองหน้าผู้หญิงที่ยืนเปลือยท่อนบนอยู่ข้างๆ ผมสลับกับประตูห้องทำงานของผม แล้วทำไมผมต้องกลัวด้วยเนี่ย! “เปิดประตู” เสียงทุ้มต่ำที่บ่งบอกได้ถึงอารมณ์ของคนข้างนอกทำให้ผมกลืนนำ้ลายลงคอดังอึกใหญ่ ซึ่งผิดกับผู้หญิงที่ยืนข้างกายผมโดยสิ้นเชิงเพราะเธอกำลังกรีดยิ้มอย่างชั่วร้ายสายตาจ้องมองไปยังบานประตูห้องทำงานของผม ผู้หญิงนี้เป็นเพศที่เข้าใจยากและน่ากลัวสุดๆ เลย ผมขอสาบานชาตินี้ผมจะไม่ขอเอาใจไปให้ผู้หญิงคนไหนเด็ดขาด ผมจะขึ้นคานผมสาบาน!!!!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more