เชอเนมที่ถามมอส แต่นั่นร่างสูงกับยักคิ้วไม่ตอบ เขาเดินกลับไปที่นั่งที่โต๊ะที่มีรามและวาคิมนั่งทานข้าว
ด้านเชอเนมร่างบางเดินกลับมานั่งที่โต๊ะด้วยสีหน้างงงวย สายตาหลายคู่ของเพื่อนๆ ในโต๊ะจับจ้องมาที่ฉันแปลกๆ
“แก เมื่อคืนพี่มอสงานดีมาก หัวนมชมพูมาก แก ฉันไม่อยากให้พี่แกใส่เสื้อเลย ฟินเวอร์” ยัยนานิพูดลอยๆ ขึ้นมา สายตาจับจ้องไปที่โต๊ะเขา
“คมมี่จ้า ขอบคุณนะ เมื่อคืนที่ใจดี แบกฉันกลับเต็นท์ ขอบคุณแกมาก” เชอเนมที่เอ่ยมาเช่นนั้น เพื่อนๆ ถึงกับหลุดขำให้เธอ ไม่เว้นแม้แต่คมมี่
“ใครบอกแก ว่าฉันแบกแกมานอนละยะ ใช่ฉันที่ไหน ที่แบกแกกลับมาจากงานวัด”
“โน้นค่ะ คนหล่อๆ ที่ใส่เสื้อสีเทา นั่งโต๊ะโน้นค่ะ ที่แบกแกมานอน” เชอเนมที่คมมี่เอ่ยมาเช่นนั้น ร่างบางที่ตักข้าวเข้าปาก ถึงกับหน้าเหวอ ทานไม่ลง
“พี่มอสนี้นะ แบกฉันมา”
“ใช่...” ทั้งสี่สาวเอ่ยมาพร้อมเพียงกัน
“เมื่อคืน พี่มอสหล่อ เท่ มาก สวนแก ยัยเ
