📚 °˖✧₊˚
คาริสานั่งอยู่ตรงกลางโต๊ะทำงานใหญ่
เธอมองเอกสารตรงหน้าแต่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย เพราะทั้งสองคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ธีรภพกับภัทรกร ต่างก็ไม่ละสายตาจากเธอ ทั้งคู่มีน้ำเสียงและท่าทีที่แสดงออกชัดว่าไม่ยอมถอย
“คาริสา เธอควรพักหน่อย เดี๋ยวฉันไปส่ง” ธีรภพพูดขึ้นก่อน น้ำเสียงนิ่งแต่แฝงความห่วงใย
ภัทรกรรีบสวนทันที “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันจัดการเอง ฉันรู้ว่าเธอไม่อยากรบกวนใครมาก”
คาริสาเงยหน้ามอง ทั้งสองหันมามองกัน สายตาแข็งกร้าวเหมือนจะไม่ยอมแพ้กันง่าย ๆ
เธอถอนหายใจออกมาเบา ๆ รู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นศูนย์กลางของแรงกดดันที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
“ไม่ต้องแย่งกันค่ะ ฉันกลับเองได้” เธอพูดเรียบ ๆ แต่ในใจกลับสั่น เพราะรู้ว่าคำพูดของเธอไม่ได้ทำให้บรรยากาศเบาลงเลย
ภัทรกรกดริมฝีปากแน่น ก่อนจะพูดเสียงต่ำ “เธอไม่ควรปล่อยให้ตัวเองเหนื่อยขนาดนี้ ถ้ามีฉันอยู่ เธอไม่ต้องฝืนเลย”
ธีรภพหัวเราะเบา ๆ แบบไม่
