“ฉันเตือนแล้ว”ว่าจบเขาลุกขึ้นจากเตียงนั่งลงโอบอุ้มเธอขึ้นมาบนเตียงกว้างอีกครั้ง
“ฉันอยากเข้าห้องน้ำ”เธอกระซิบบอกเขาแผ่วเบาด้วยความเกรงใจ คนอุ้มไม่พูดอะไรแต่พาเธอไปส่งยังห้องน้ำแทน
“เดี๋ยวนี่นายจะทำอะไร”
“เธออยากอาบน้ำไม่ใช่เหรอ?”
“นั้นก็ใช่ แต่นายไม่ออกไปก่อนเหรอ แบบนี้มัน…”
“อาบด้วยกันนี้แหละ ฉันง่วงแล้วจะได้ประหยัดเวลา”ว่าจบเขาก็อาบน้ำกับเธอ มือหนาชโลมสบู่ใส่มือถูไถเนินอกอวบอิ่มพอดีมือของเธอจนทำให้ใบหน้าสวยเห่อร้อนแดงขึ้น
“ฉันถูเองดีกว่า”
“อย่าดิ้นได้ไหม”คนไม่ถูกใจยามถูกขัด จิปากเล็กน้อย
ไม่นานทั้งคู่ก็อาบน้ำชำระร่างกายเสร็จ หมอธาราอุ้มเธอออกมาจากห้องน้ำหลังจากทั้งคู่เช็ดตัวเสร็จ เขาวางเธอลงบนเตียงกว้างด้วยความแผ่วเบา ลากผ้านวมผืนหนามาห่มให้เธอก่อนที่เจ้าตัวจะเดินอ้อมไปอีกด้านล้มตัวลงนอนบ้าง
หมอนีรชารู้สึกไม่ชินกับการที่ต้องมีใครอีกคนนอนข้างกายดิ้นขยุกขยิกไปมาจนอีกฝ่ายทนไม่ไหวฉุ
