ฟู่... บรูคเป่าดับไฟที่ตะเกียง ก่อนจะหันดึงคนตัวน้อยเข้ามากอดด้วยรอยยิ้ม ที่เขาไม่เคยแสดงให้ใครเห็นมาก่อน เพราะความมืด
เลยทำให้เขากล้าที่จะเผยรอยยิ้มนั้นออกมา ไอนาคนไม่รู้เรื่องอะไร ก็ได้แต่นอนตัวเกร็ง แข็งทือเหมือนท่อนไม้ ก่อนที่ความเงียบจะเข้ามาปกคุมเมื่อทั้งสองนอนหลับไหล จะมีก็แต่เสียงจักกระจั่นเลไร และเสียงสัตว์กลางคืน
5.00 น.
เอ้ก.....อี.....เอ้ก....เอ้ก เสียงไก่ขันในยามเช้าปลุกให้ชายหนุ่มตื่นขึ้นมา บรูคตื่นขึ้นมามองคนร่างบาง เขาจ้องมองเธออยู่แบบนั้น ก่อนจะเผลอจูบเข้าที่ปากกระจับอวบอิ้ม ทำให้ไอนาเริ่มขยับตัวตื่น บรูคที่เห็นแบบนั้นก็แกล้งหลับตา ไอนาลืมตาตื่นขึ้นเจอกับหน้าคนตัวโต เธอนอนจ้องหน้าคนตัวโตแบบนั้น แล้วเผลอยิ้มออกมา
" จ้องขนาดนี้ ไม่กินฉันเข้าไปเลยละ" เสียงของคนร่างโตพูดขึ้นโดยไม่ลืมตา ไอนาเห็นแบบนั้นก็ตกใจจนหน้าแดง เพราะเธอเผลอไปจ้องหน้าเขาอยู่นาน เธอไม่คิดว่าเขาจะรู
