ขณะที่เกาะส่วนตัวของภีมะกำลังร้อนไปด้วยเพลิงสวาทอย่างไม่รู้จบ เดือนดาราก็เดินเป็นหนูติดจั่นในห้องโถงใหญ่ โดยมีไต้พิศาลนั่งมองด้วยใบหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างกัน
“จะทำยังไงดีค่ะท่าน ยายนิ่มหายไปทั้งคืนแบบนี้ ป่านนี้ไม่ถูกไต้ภีมโยนลงทะเลแล้วหรือคะ” เดือนดาราร้อนใจ ห่วงน้องสาวสารพัด เพราะรู้ดีว่าลูกเลี้ยงของเธอนั้นดุแค่ไหน
“อย่าเพิ่งคิดร้ายๆ แบบนั้นสิเดือน หนูนิ่มเป็นคนดี ยังไงก็ต้องปลอดภัยนะ” ไต้พิศาลบอกภรรยาสาวให้คลายกังวล ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรไปที่เรือลำใหญ่ รอสายไม่นานก็มีเสียงตอบกลับมา
“ครับนายใหญ่…”
“ตามตาภีมมาพูดสายกับฉันหน่อย” เดือนดาราเห็นสามีคุยกับคนบนเรือของภีมะก็รีบไปนั่งลงใกล้ๆ เพื่อรอฟังข่าวน้องสาว
“ไต้ภีมะไม่ได้ลงเรือครับนายใหญ่” คนปลายสายตอบกลับมาอย่างนอบน้อม ไต้พิศาลมองหน้าภรรยาที่นั่งจ้องอยู่ด้วยใจจดจ่อ
“ไม่ได้ลงเรือแล้วไปที่ไหน”
“เอ่อ…ไต้ภีม…เอ่อ…พาผู้หญิงคนหนึ่งไปอยู่ที่
