“นิ่ม…ยายนิ่ม!” เสียงเรียกดังมาก่อนตัว เล่นเอานิรกาญมองหาเจ้าของเสียงอย่างยินดี ไม่นานเดือนดาราก็เดินพ้นห้องโถงมาให้เห็น หญิงสาวเห็นเป็นพี่สาวก็ยิ้มกว้างดีใจจนน้ำตาไหล
“พี่เดือน…” นิรกาญวิ่งเข้าไปกอดพี่สาวแล้วร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เดือนดาราสวมกอดน้องสาวพลางลูบไล้แผ่นหลังอย่างรู้สึกโล่งอกเมื่อเห็นว่าน้องสาวอยู่ครบสามสิบสอง
“นิ่มเป็นยังไงบ้าง ไต้ภีมรังแกนิ่มบ้างรึเปล่า?” เดือนดาราดันร่างบอบบางออกห่างพลางสำรวจตามร่างกายด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นรอยจ้ำสีม่วงจางๆ ก็ตกใจ “นิ่ม…”
“ไม่มีอะไรค่ะพี่เดือน ไต้ภีมไม่ได้ทำร้ายนิ่มค่ะ” นิรกาญจำต้องโกหกพี่สาวเพราะไม่อยากให้ทุกคนกังวลใจ หากเธอกลับบ้านได้ เรื่องระหว่างเธอกับไต้ภีมคงจะจบลงด้วยเช่นกัน เดือนดารามองหน้าสามีแล้วถอนหายใจ เพราะเธอไม่อยากจะถามอะไรต่ออีก ไต้พิศาลมองความรักของสองพี่น้องอย่างมีความสุข ก่อนจะมองหาคนต้นเรื่อง
“นายน้อยแกไปไ
