บนเกาะทรายขาวซึ่งเป็นเกาะส่วนตัวของภีมะ หลังจากซื้อต่อจากเพื่อนบิดาคนหนึ่งเมื่อสี่ปีก่อน ชายหนุ่มก็ปรับเกาะแห่งนี้เป็นที่พักส่วนตัวตั้งแต่บิดาแต่งงานใหม่ เกาะทรายขาวเป็นเกาะที่เงียบสงบและชายหาดรอบเกาะจะมีเม็ดทรายขาวละเอียดทั่วทั้งเกาะ แต่เวลานี้แม้บรรยากาศรอบๆ จะสวยงามและเงียบสงบสักแค่ไหน เจ้าของเกาะก็ยังคงยืนหน้าเครียดอยู่ที่ข้างเตียงนอน ซึ่งบนเตียงนอนมีร่างบอบบางของนิรกาญนอนหลับอยู่นั่นเอง
“ยังไม่ฟื้นอีกเหรอไต้” เฒ่าเทียนเดินมายืนข้างๆ ร่างบึกบึน สายตาฝ้าฟางมองเสี้ยวหน้าที่รกครึ้มไปด้วยหนวดเคราหนาอย่างหนักใจ
“ยัง! ใจเสาะเป็นบ้า แค่นี้ก็ทนไม่ได้”
“หึหึ ว่ายน้ำได้ไกลขนาดนี้ก็เก่งแล้วนะครับ ผู้หญิงแบบนี้หายาก ยอมตายดีกว่ายอมขายศักดิ์ศรีตัวเอง ใครได้เป็นเมียถือว่าโชคดีเป็นแน่”
“ก็แต่งกับเธอเองสิ เหมือนตาเฒ่าพิศาลไง?” ไต้ภีมะเอ่ยประชด แต่เฒ่าเทียนไม่ถือสากลับหัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดี
