15 จับกด
1184 คำ
คุณมันเลว ep 15
“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่าลามปามมาถึงพ่อกู!!” มือหนากระตุกหนังศรีษะของหญิงสาวขึ้น “ถ้ามึงพูดถึงพ่อกูอีกเมื่อไหร่ กูจะเผามึงทั้งเป็นก่อนไอ้ใหญ่!!!”
ซ่าาาาาา!
มือหนาเอื้อมไปเปิดก็อกน้ำที่อ่างล้างหน้าในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งดึงทึ่งผมของหญิงสาวไว้
“ปะ..ปล่อย!!” มือบางพยายามแกะฝามือหนาที่จิกผมของเธอออก แต่เขากลับกำแน่นกว่าเดิม ส่งผลให้หญิงสาวเจ็บจนน้ำตาเล็ด
“กูจะให้มึงได้ลิ้มรสความทรมาน!!”
“ว้ายยยย!!!” ยาหยีร้องเสียงหลงเมื่อเขาจับศรีษะของจุ่มลงในอ่างล้างหน้าอย่างแรงที่มีน้ำเอ่อล้นออกมา “อื้ออออ! อ็อกกก!”
หญิงสาวที่ไม่ทันตั้งตัวกินน้ำไปหลายอึก มือบางสะเปะสะปะจิกเล็บลงบนแขนของเขาจนเลือดออก เมื่อเธอหายใจไม่ออก
“เป็นไง ใกล้ตายยัง!” ร่างสูงเค้นถามในขณะมือใหญ่ยังจับกดหัวของหญิงสาวลงไปในน้ำ ยาหยีดิ้นไปมาด้วยความทรมาร เธอพยายามดิ้นเพื่อเอาตัวรอดแต่ไม่สามารถสู้แรงของคนตัวสูงได้
“ฮื้อออออ!!!” เขาจับหัวของหญิงสาวขึ้นมาจากน้ำ ยาหยีรีบหายใจฮือเข้าปวดทันที คนตัวเล็กสำลักน้ำจนน้ำหูน้ำตาไหลพราก
“จะให้ฉันจับกดน้ำหรือให้ฉันเผาเธอทั้งเป็น!”
“ยะ..ยิงฉันเลย” ยาหยีท้าให้คนตัวสูงฆ่า เพราะอย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องทรมารแบบนี้
“หึ! ง่ายไปมั้ย!”
“อุ๊บ!!!” ฝ่ามือหนาจับศรีษะเล็กกดลงในน้ำอีกรอบ
คราวนี้เขาแช่ไว้นานกว่าเดิม จนหญิงสาวที่ดิ้นเอาเป็นเอาตายค่อยๆ อ่อนแรงลง
ชายหนุ่มจับศรีษะเล็กที่แช่อยู่ในน้ำขึ้นมา พบว่าตอนนี้หญิงสาวหายใจรวยริน หน้าคมมองเสี้ยวหน้าหวานที่เปียกปอนไปด้วยหยดน้ำและคราบน้ำตาครู่หนึ่ง จะก่อนผลักร่างบางลงบนพื้นห้องน้ำอย่างไม่แยแส
หญิงสาวที่ร่างกายเปลือยเปล่านอนมองชายหนุ่มที่ยืนกอดอกมองมายังเธอด้วยสายตาที่ยากเกินจะเข้าใจ ตอนนี้เธออ่อนแรงจนไม่มีแม้กระทั่งแรงจะขยับปาก มั้งกี้เขาจับเธอกดในน้ำจนเกือบตาย!
“แค่กๆๆๆ!” ร่างบางสำลักน้ำออกมาเบาๆ เพราะไม่มีแม้กระทั่งแรงที่จะไอ น้ำพุ่งออกจากทั้งปากและจมูกพร้อมกันจนแสบไปหมด ยาหยีที่นอนหายใจรวยรินพยายามฝืนม่านตาที่เต็มไปด้วยหยดน้ำเพ่งมองไปที่ร่างสูง ปากหยักกระตุกยิ้มด้วยความสะใจที่เห็นเธอเกือบตาย
“ฉันไม่ให้เธอตายตอนนี้หรอก!” ร่างสูงทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำ ปล่อยให้หญิงสาวที่ร่างกายเปลือยเปล่านอนบนพื้นห้องน้ำที่มีน้ำเจิ่งนองอย่างเดียวดาย
ตอนนี้ไม่มีกระทั่งแรงที่จะลุก เธอปล่อยให้น้ำตาไหลรินด้วยความอดสู กระทำชำเราไม่พอ แถมยังจับเธอกดน้ำราวกับว่าเธอไม่มีความรู้สึก และสุดท้ายก็ปล่อยเธอทิ้งไว้อย่างไม่ใยดีแบบนี้
จิตใจของเขาทำด้วยอะไร เธอเป็นคน...เธอมีหัวใจ ร้องไห้และเจ็บเป็น หรือเขาชอบที่เห็นเธอนอนเจ็บปวดครวญครางแบบนี้
“ฮึกกก ฮื้อๆๆๆ ~” น้ำตาที่แห้งเหือดไหลลงมาอีกรอบสุดจะกลั้นมันไว้ จะฆ่าตัวตายไปซะตอนนี้ก็เป็นห่วงพี่ชาย
ร่างบางขยับกายหมายจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องล้มลงไม่เป็นท่า เพราะรู้สึกเจ็บที่หัวไหล่และหลังมาก คงจะเป็นตอนที่เขาผลักใส่ฝาผนังแล้วผลักลงบนพื้นห้องอย่างแรง
“ฮึบ!” หญิงสาวกัดฟันข่มความเจ็บค่อยๆ พาตัวเองออกมาจากห้องน้ำ อย่างน้อยเสื้อผ้าที่เขาฉีกขาดก็น่าจะสามารถปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าได้บ้าง
หลังของเธอคงจะช้ำน่าดู เพราะมันรู้สึกเจ็บจนน้ำตาไหลเมื่อขยับกาย
หลังจากสวมใส่เสื้อผ้าที่ขาดหวิ่นด้วยความยากลำบาก ยาหยีค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นแต่ไม่สำเร็จ เธอปวดหลังและช่วงหัวไหล่มาก คล้ายกับมันโดนกระแทกอย่างรุนแรงจนอักเสบ
“ฮื้อออ พี่ใหญ่หยีเจ็บ~” เมื่อลุกไม่ได้สิ่งเดียวที่หญิงสาวคิดได้ตอนนี้คือหน้าของพี่ชายสุดที่รักซึ่งไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นตายร้ายดีเช่นไร
“คุณ!” ภาคินที่เดินเข้ามาในห้องเพื่อเช็คดูว่ามีใครอยู่ข้างในเพราะประตูเปิดอยู่ ก็พบเข้ากับร่างบางสภาพเปียกปอนนอนหายใจรวยรินอยู่บนพื้น ภาคินรีบวิ่งเข้าไปประคองทันที
“คะ..คุณภาคิน” หญิงสาวเปล่งด้วยน้ำเสียงแหบพร่าจนแทบไม่ได้ยิน
แต่ภาคินพอจะเดาเหตุการณ์ได้ว่าที่เธอเป็นแบบนี้เพราะเจ้านายของเขานั่นเอง!
“ลุกไหวไหม” ภาคินถามหญิงสาวซึ่งเป็นน้องสาวของอดีตเพื่อนสนิท
“มะ..ไม่ค่ะ..ฮึก...หยีเจ็บ” ร่างบางอ้อนวอนภาคินทั้งน้ำตา “ช่วยพาหยีกลับห้องได้ไหมคะ หยีไม่อยากอยู่ที่นี่...หยีกลัว~”
ชั้นใต้ดินถือได้ว่าเป็นนรกในคฤหาสน์ เธอจึงไม่อยากอยู่ที่นี่เพราะมันทั้งมืดและวังเวง เขาใจร้ายเหลือเกินที่ทิ้งเธอไว้แบบนี้
ภาคินถอดเสื้อสูทห่มให้ร่างสั่นเทาด้วยความสงสาร หญิงสาวผู้นี้ไม่มีส่วนรู้เห็นในการตายพ่อของโทคิยะ เจ้านายของเขาก็น่าจะปราณีเธอบ้าง อย่างน้อยเธอก็เป็นผู้หญิงที่บอบบางร่างเล็ก
“เดี๋ยวผมจะพาคุณไปส่งห้องนะครับ” ชายหนุ่มสงสารหญิงสาวจับใจ
รอยแดงตามเนื้อตัวของเธอบ่งบอกให้รู้ว่าเธอโดนอะไรมา ก่อนตาคมจะมองเห็นกระจุกเลือดเป็นหย่อมๆ อยู่บนพื้น เจ้านายของเขาคงจะโหดร้ายกับเธอน่าดูยิ่งเห็นยิ่งรู้สึกสงสารจับใจ
กูขอโทษนะไอ้ใหญ่ที่กูช่วยน้องสาวมึงไม่ได้!
แม้จะอยากช่วยแค่ไหนแต่ก็ทำได้แค่นั่งมองโทคิยะกระทำกับหญิงสาว เพราะยังไงซะถ้าเขาช่วยโทคิยะก็คงไม่ปล่อยเขาไว้แน่ อีกอย่างครอบครัวของเขาเองก็อาจจะตกอยู่ในอันตราย
...แม่จะสงสารแต่มันก็สุดแล้วแต่เวรแต่กรรมของหญิงสาวแล้วแหละ
ภาคินรวบคนตัวเล็กขึ้นแนบอกก่อนจะรีบสาวเท้าออกจากชั้นใต้ดิน เพราะหญิงสาวกลัวจนตัวสั่นเหมือนคนเสียขวัญ เธอคงไปเจออะไรมาแน่ๆ ร่างสูงลอบมองเสี้ยวหน้าหวานที่อยู่ในอ้อมอกพบว่าเธอหลับไปแล้ว
“เฮ้อ ฉันจะทำยังไงดี” ภาคินพ่นลมหายใจด้วยความคิดไม่ตก เขาอยากช่วยแต่ทำไม่ได้ ก็ได้แต่ภาวะนาให้เรื่องบ้าๆ นี้จบลงซักที!
- ผู้เขียน
