ตอนที่14
1932 คำ
ตอนที่ 14
ใครปากไม่ตรงกับใจ
ค่ำคืนมืดมิดดึกสงัดภายในบ้านหลังใหญ่ตั้งตระหง่าน ท่ามกลางแสงจันทร์สาดส่องตกกระทบ กำลังคนเวรยามผลัดเปลี่ยนเวรกันพอดีในเวลาตอนตีสอง ชายหนุ่มสวมเพียงกางเกงนอนตัวเดียวนั่งไม่ติดชะเง้อมองรอคอยใครบางคน
“ดึกป่านนี้ยังไม่พากันกลับบ้านอีก” ราอูลพึมพำ หลังจากที่พี่ชายฝาแฝดและหญิงสาวพากันออกไปทานอาหารด้านนอก เขาก็ไล่ตะเพิดนางแบบสาวสองคนออกจากบ้าน เขารู้สึกรำคาญพวกหล่อนอย่างไรก็ไม่ทราบ พร้อมกับยื่นคำขาดหากมาวุ่นวายที่บ้านอีก เขาจะตัดช่องทางการเงินที่เคยมอบให้ทุกเดือน
เสียงเครื่องยนต์ดังกระฮึ่มขับเคลื่อนเข้ามาจอดภายในบ้านก่อนจะดับเครื่องยนต์ ชายหนุ่มแสร้งกลับเข้าไปยังห้องนอนของตน รอไอ้ฟาร์อูลเข้าห้องเสียก่อน
“พี่ไปอาบน้ำเข้านอนก่อนนะ”
“ค่ะ ฝันดีนะคะพี่ฟาร์อูล พรุ่งนี้ดารินทร์ต้องเข้าไปดูงานที่ไซต์ก่อสร้างแต่เช้า” ดารินทร์พูดก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสองบริเวณห้องนอนของเธอ
“พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่รีบตื่นไปส่ง”
“ขอบคุณค่ะ”
มือเล็กบิดลูกบิดบานประตูเปิดออก เงาทะมึนพรวดพราดปรากฎด้านหลัง ดันร่างหญิงสาวเข้าไปภายในห้องนอนจนเธอตั้งตัวแทบไม่ทัน เกือบสะดุดล้มหน้าคว่ำฟาดลงกับพื้น ท่อนแขนแกร่งคว้าเอวเล็กได้ทันท้วงที
“นายน้อย!” ดารินทร์สะดุ้งโหยงสุดตัว เล่นเอาเธอหัวใจแทบวาย
“ทำไมกลับบ้านเอาป่านนี้” น้ำเสียงเข้มขรึมออกปากถาม มือสากอีกข้างไม่ลืมกดล็อคประตู
“นายน้อยทำไมยังไม่นอนละคะ” มือเล็กพยายามแกะท่อนแขนแกร่งออกห่างตัว เธอปฏิเสธเขาอย่างจงใจจนทำให้ชายหนุ่มรู้สึกโดนรังเกียจอย่างไรชอบกล
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง อย่าสะดีดสะดิ้งให้มากนักมากกว่านี้ฉันก็ทำมาแล้ว”
“นายน้อยคะ...กลับไปก่อนได้ไหมคะ พรุ่งนี้ดารินทร์มีงานแต่เช้า นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย” เขายังไม่อิ่มหนำสำราญหรืออย่างไร จึงคอยท่ามาหาเศษหาเลยกับเธอ
“ทำไมรังเกียจที่ฉันไปแตะต้องคนอื่นแล้วจะมามีอะไรกับเธออีกไม่ได้อย่างนั้นหรอ เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ” ร่างหนากดจมูกฝังลงบนต้นคอสูดดมกลิ่นกายหอมละมุนฟอดใหญ่ สองแขนแกร่งโอบกอดเธอจากทางด้านหลัง ไม่ปล่อยให้เธอหลุดลอย
“นายน้อยเข้าใจผิดแล้วค่ะ ดารินทร์พูดว่าพรุ่งนี้มีงานเช้านี่มันตีสองแล้ว ยังไม่ได้อาบน้ำเลย พรุ่งนี้ไม่คิดว่าดารินทร์จะตื่นไหวหรอคะ?” เขาช่างเป็นคนที่เข้าใจอะไรยากเสียจริง เกาะแกะเธอ ทำอะไรตามใจตัวเองไม่คิดถึงความลำบากของผู้อื่นเสียบ้าง
“ก็ไปอาบสิเดี๋ยวฉันอาบให้...” ราอูลยิ้มกรุ่มกริ่มยอมปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระ
หญิงสาวไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้จึงยอมเขาแต่โดยดี หากยื้อยุดฉุดกระฉากคงใช้เวลาจนเกือบรุ่งเช้า เธอไม่ได้นอนพอดี...
“......”
“......”
สองร่างเปลือยเปล่ายืนคู่ใต้ฝักบัว หยาดน้ำชโลมไหลรินพรมร่างกายพวกเขาทั้งคู่ สบู่เหลวกลิ่นดอกไม้หอมถูกฝ่ามือสากตีฟองลูบไล้เรือนร่างอวบอิ่มทั่วเรือนร่าง ลำคอขาวผ่องไล่ลงมาจรดฝ่าเท้าเล็กของเธอ ถูกถูไถสบู่อย่างเบามือราวกับว่ากลัวเธอบุบสลาย
‘ทำดีหวังผลไม่มีใครเก่งกาจเท่าเขาอีกแล้ว’ เธอคิด
ชายหนุ่มร่างสูงเปิดน้ำจากฝักบัวชำระล้างฟองสบู่ออกหมดจด กดจมูกสูดดมกลิ่นหอมบนหัวไหล่เล็ก เขาเช็คผลงานของตนก่อนยกยิ้มภูมิใจ ทำหน้าที่ตามคำพูดได้ดี ไม่นานนักมือร้อนซุกซนลูบไล้ทรวงอกอวบอิ่มจากทางด้านหลัง บ่งบอกถึงบทรักหวาบหวามที่กำลังจะปะทุขึ้น
“อาบน้ำให้แล้วต้องมีค่าตอบแทน” น้ำเสียงกระเส่ากระซิบใบหูเล็ก
“......” เธอนิ่งเงียบรู้หน้าที่ว่าต้องปฏิบัติเช่นไร เธอปล่อยให้ชายหนุ่มทำตามอำเภอใจบนเรือนร่างขาวผ่อง
ริมฝีปากร้อนกดลงบนแผ่นหลังนวลเนียนไล่จุมพิมสุดแสนเสน่หา แวมไพร์สาวสวยที่ใครหลายคนหมายปอง บัดนี้กลับมีเพียงเขาที่สามารถครอบครองทุกเมื่อเชื่อวัน เรือนร่างขาวอวบที่ผู้ชายหลายคนเฝ้าฝันจะได้เห็นมัน กลับถูกเขาฟ้อนเฟ้นสำรวจทุกตารางนิ้ว
แผ่นหลังบางถูกจับกดก้มโค้งแนบชิดกระจกใสกั้นระหว่างโซนเปียกและโซนแห้ง สะโพกกลมกลึงถูกมือหนายกแยกขึ้นเล็กน้อย แก่นกายตัวเขื่องใหญ่ตื่นตัวรอคอยเกมส์ราคะจากผู้เป็นนาย
แกนกลางลำตัวถูไถร่องรักเปียกชื้นจากทางด้านหลังสะโพกกลม ริมฝีปากร้อนระอุโลมเลียใบหูเล็กหยอกเย้า ร่างเล็กสั่นสะท้านขบเม้มริมฝีปากอดกลั้น
“แฉะขนาดนี้ถ้าไม่เอาออกจะหลับลงจริงหรอดารินทร์” ราอูลลอบยิ้มกับผลงานชิ้นโบว์แดง ดูท่าคงไม่ใช่เขาเพียงคนเดียวกระมังที่กระหายการปลดปล่อยรุนแรง
“......” ร่างกายพยศ!
“หืม...” ชายหนุ่มกดแก่นกายสอดแทรกเข้าไปเพียงส่วนหัว ดึงเข้าออกแกล้งหญิงสาวให้ทรมาน หยาดเหงื่อผุดขึ้นบริเวณไรผมหนานุ่มของเธอ
“......”
“ทนไหวรึเปล่า?” ราอูลแสร้งถามเธอ แก่นกายบริเวณส่วนหัวยังคงกดเข้าถอนออก ร่องรักชุ่มฉ่ำเอ่อนองไหลทะลักจนล้นออกมาด้านนอก ร่างบางสั่นสะท้านจนเรียวสั่นระริก
“นายน้อยจะเล่นแบบนี้ใช่ไหมคะ...” ดารินทร์เค้นเสียงเอ่ยอย่างยากลำบาก
“ฉันไม่ได้เล่น แค่อยากเห็นเธอต้องการฉันจนดิ้นพล่านอย่างไรล่ะ หึ...ดูร่างกายของเธอสิมันเรียกร้องฉันแค่ไหน” ดวงตาคมคายสีนิลมองแก่นกายเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำหวานของหญิงสาว ร่างกายของเธอแทบกรีดร้องให้เขารุกรานเต็มกำลัง
สะโพกกลมถอยร่นออกห่างจากการรุกรานเพียงส่วนหัว ร่างเล็กหันกายกลับมาจ้องมองใบหน้าหล่อเหล่าคมคาย มือเล็กคล้องลำคอหนากดลงจรดยอดอกสีชมพูระเรื่อ
“ถึงกับบังคับเลยหรอ” ราอูลยิ้มเยาะ กระนั้นริมฝีปากเร่าร้อนครอบครองยอดปทุมถันเต่งตึงอย่างว่าง่าย ลิ้นร้อนไล่กวัดยอดอกซ้ายทีขวาทีอย่างพึงใจ ร่างบางแอ่นอกรับสัมผัสเร่าร้อนอย่างเสียวซ่าน
“อย่าใช้คำว่าบังคับสิคะ ถ้านายน้อยเป็นคนเต็มใจทำเอง”
“ปากเก่งเหมือนเดิม”
“ขอบคุณสำหรับคำชม อ๊ะ! ” ร่างเล็กสะดุ้งโหยง เขาเล่นกัดน๊มนมเธอน่ะสิ มือเล็กฟาดลงบนอกแกร่งสุดแรงหวังให้เขาเจ็บเช่นเดียวกับเธอ
“หึ...ใครใช้ให้เธอปากเก่งกับฉัน”
หญิงสาวดันชายหนุ่มให้ล้มตัวลงนอนบนพื้นเย็นเปียกชุ่ม เกมส์นี้เธอจะเป็นคนคุมเอง ร่างบางนั่งทาบทับแก่นกายตัวเขื่องอันใหญ่โตของเขาจนมิดด้าม หญิงสาวนิ่งค้างชั่วครู่ก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรักราคะสุดแสนเร่าร้อน
มือเล็กสองข้างวางบนแผ่นอกแกร่ง สะโพกกลมกลึงบดขยี้แก่นกายจังหวะหนักแน่นรัวเร็ว ชายหนุ่มไม่สามารถหักห้ามอารมณ์พลุ่งพล่านนี้ไหว เสียงครางต่ำดังขึ้นเป็นระยะกับความเสียวซ่านที่เธอเป็นผู้มอบให้
“อ่าส์..ดารินทร์”
“ขานายน้อย...” หญิงสาวขานตอบรับเสียงหวาน
“ชอบไหมคะแบบนี้” เธอแสร้งถาม สะโพกกลมขยับขึ้นลงยั่วบดชายหนุ่มถี่รัวไม่ลดละ ฝ่ามือหนาฟาดลงบนแก้มสะโพกกลมเสียงดังจนแดงเผือด
ดวงตาคมคายพร่ามัวไม่สามารถมองหญิงสาวที่เคลื่อนไหวหนักแน่นได้แจ่มแจ้ง รสรักดุเดือด เธอปรนเปรอจนเขาแทบเสียสติ
คราแรกเขาเป็นคนหยอกเย้ากลั่นแกล้งเธอให้ทรมาน กลับกันตอนนี้เธอดำเนินเกมส์รักตอบกลับจนเขาไม่สามารถควบคุมตนเองได้ ยอมเป็นฝ่ายดำเนินตามบทรักที่เธอกระทำ
“ดารินทร์...” ชายหนุ่มส่งเสียงเรียกร้องชื่อหญิงสาวสุขสมจนแทบกระอัก
ความคับแน่นบีบอัดแก่นกายตัวเขื่องครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างเล็กอวบอิ่มสั่นกระเพื่อมตามแรงเคลื่อนไหว มือเล็กนุ่มนิ่มลูบไล้แผงอกปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนภายในกายแกร่งให้โหมกระหน่ำ
เรียวขาขาวแยกห่างออกจากกันตั้งฉาก เผยให้เห็นกลางลำตัวของเธอและเขาสอดประสานรวมกันเป็นหนึ่งเดียวแนบแน่น เสียงเนินเนื้อกระทบกันเสียงดังสนั่นหวั่นไหว
เสียงครวญครางระงมฟังไม่ได้ศัพท์ ชายหนุ่มฟาดฝ่ามือลงบนเนื้อตัวของหญิงสาวจนแดงทั่ว ตามแรงอารมณ์กระสันเสียว สูดปากครางต่ำอย่างไม่รู้จักอาย
“เพี้ยะ..!!”
มือนุ่มฟาดลงบนแก้มสากจนเขาหน้าหัน ชายหนุ่มยกยิ้มบริเวณมุมปากเล็กน้อย ลิ้นร้อนดุนกระพุ้งแก้ม ลิ้มรสชาติคาวเลือดภายในโพลงปากร้อน
ราอูลจ้องมองหญิงสาวขยับกายเธอช่างเร่าร้อน รุนแรง ดิบเถื่อน สาแก่ใจเขายิ่งนัก ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ทำให้เขาสยบกลายเป็นผู้ตามเกมส์แพ้ย่อยยับ ใครไหนเล่าจะมาแทนที่เธอได้ดารินทร์
“เธอมันซาดิสท์ได้ใจฉันจริงๆ...”
“......”
หญิงสาวหาได้สนใจชายหนุ่มไม่ เธอบดขยี้แก่นกายแกร่งแทนคำตอบ มือสากเอื้อมมาบีบลำคอขาวผ่องแน่น ใบหน้าสุขสมหลับตาพริ้มเผยอริมฝีปากอิ่มครวญครางเสียงหวาน จนคนฟังแทบระทวย
ในช่วงสุดท้ายมือสากผละจากลำคอขาวผ่อง จับกดสะโพกกลมแน่น ไม่ให้เคลื่อนไหว สะโพกสากยกสวนเคลื่อนไหวถี่รัวก่อนจะกระตุกสายธารรักอุ่นข้น เข้าสู่ภายในร้อนชื้นจนหมดแม็กซ์
ดารินทร์ทิ้งตัวซบลงบนอกแกร่งหายใจหอบถี่ด้วยความเหน็ดเหนื่อย ร่วมสองชั่วโมงที่เธอและเขาสอดประสานแนบแน่น ท่อนแขนแกร่งโอบกอดประคองร่างเล็กให้อยู่ภายในอ้อมแขน สองร่างเปียกชุ่มเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อมหาศาล
ริมฝีปากหนาพรมจูบทั่วดวงหน้างามสะคาญอย่างหลงใหล เขามีความสุขเหลือเกินดารินทร์ ไม่รู้ว่าเธอจะมีความสุขเหมือนที่เขารู้สึกไหม?
“ทำไมเธอไม่ห้ามฉันล่ะวันนี้?”
“ห้ามเรื่องอะไรค่ะ”
“เรื่องผู้หญิงสองคนนั้น”
“ห้ามเพื่ออะไรคะ ชีวิตของนายน้อยดารินทร์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง นายน้อยเองก็ย้ำเรื่องนี้” เธอผงกศรีษระมองใบหน้าสากด้วยความงุนงง เขาเสียสติไปแล้วหรือไงเป็นคนพร่ำบอกเธอเองกับปาก คำพูดร้ายกาจเหล่านั้นล้วนเป็นเขาที่เปล่งออกมา
“อืมช่างเถอะ” ดูเหมือนเธอจะไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษกับเขาสินะ ดวงตาสีนิลกระตุกวาบใจเจ็บแปล๊บแว๊บหนึ่ง
ดวงหน้างามหยดย้อยแสดงสีหน้าเฉยชาไร้ความรู้สึก คนสวยมักใจร้ายเสียจริง หยอกเย้าเล่นกับใจเขาแล้วขว้างทิ้งอย่างไม่เสียดาย
ราอูลอาบน้ำให้เธออีกรอบก่อนส่งเข้านอน คืนนี้เขายังคงดื้อด้านขอนอนกกกอดเธออีกคืน ร่างหนาติดกลิ่นหอมหวานจากเรือนร่างของเธอเสียแล้ว ทุกครั้งที่เขานอนหลับเคียงข้างเธอ เขารู้สึกผ่อนคลายสามารถนอนหลับสนิทตลอดทั้งคืน อ้อมแขนตระกองกอดหญิงสาวเนื้อตัวนุ่มนิ่มราวกับกอดตุ๊กตา
- ผู้เขียน
