แพรถูกบีบอัดอยู่ตรงกลางระหว่างร่างกำยำของสองพ่อลูก ความรู้สึกของเธอแปรเปลี่ยนจากความหวาดกลัวเป็นความเสียวซ่านที่เธอไม่สามารถควบคุมได้ ร่างกายของเธอถูกปรนเปรออย่างหนักหน่วงและสลับสับเปลี่ยนราวกับเธอเป็นสมบัติล้ำค่าที่พวกเขาต้องพิสูจน์ความเป็นเจ้าของ
โอมใช้ความดิบเถื่อนและความคิดถึงที่อัดอั้นมานาน เขาตอกย้ำความเป็นสามีด้วยจังหวะที่รุนแรงและเร่งเร้าจากด้านหลัง ในขณะที่คมสันยังคงทำหน้าที่เป็น "ผัวอีกคน" ที่ชำนาญการ เขาใช้ลิ้นและมือที่หยาบกร้านสร้างความปั่นป่วนเร้าอารมณ์อยู่ด้านหน้า
“อ๊า... อ๊าาา... พ่อ... พี่โอม... แพร... ไม่ไหวแล้ว!” เสียงครางของแพรเต็มไปด้วยความเสียวซ่านที่แทบจะขาดใจ เธอพยายามเรียกชื่อทั้งสองคนอย่างสับสน เหมือนวิญญาณที่ถูกฉีกเป็นสองส่วน
คมสันยิ้มอย่างได้ใจเมื่อได้ยินคำเรียกนั้น เขาก้มลงกระซิบที่ข้างหูแพร “ดีมากแพร... ครางให้ไอ้โอมมันรู้ว่าแพรชอบใครมากกว่า อ้าห์..เสียวหัวช
