ฉันยืนนิ่งราวกับถูกมนต์สะกดให้แข็งทื่ออยู่กับที่ คำพูดเมื่อครู่มันหมายความว่าไง ผู้หญิงคนนี้คิดจะเปิดสงครามกับฉันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันเลยเหรอ มันจะไม่มากไปหน่อยหรือไง
ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะจ้องหน้าเธอด้วยสายตาแบบไม่ยอมแพ้ (เช่นกัน)
“ขอบคุณนะคะที่เตือน แต่ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าสวยพอที่จะมีงานชิ้นอื่นๆ ติดต่อเข้ามาน่ะค่ะ” ฉันยิ้มหวาน แต่มันเป็นรอยยิ้มที่อาบยาพิษที่สุด ตั้งแต่ที่ฉันเคยยิ้มมา
“ว่าแต่คุณเถอะค่ะ หัดเตือนตัวเองบ้างก็ดีนะคะ เพราะว่าอยู่วงการมานานแล้ว คนดูอาจจะเบื่อหรือว่าหน่าย จนทำให้ไม่มีใครอยากจะจ้างคุณไปร่วมงานด้วย”
“เธอ!” สรรพนามเปลี่ยนไปทันที เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ากล้าที่จะต่อกร
“ที่ฉันเตือนก็เพราะเป็นห่วง คุณก็สวยดีนะคะ แต่เผอิญว่า…” ฉันหยุดพูด จ้องใบหน้าสวยคมเฉี่ยวด้วยรอยยิ้มหยัน
“ฉันสวยและสดกว่า!”
ฉันกอดอกยิ้มอย่างผู้ชนะ ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีวันที่ฉ
