Leo & Look Peach - 23 ความคิดถึงที่ส่งไปไม่ถึง
ติ้ง....
เสียงกดกริ่งหน้าห้องดังขึ้น ผมรีบเดินไปเปิดประตูทันทีเผื่อว่าเป็นลูกพีช แม้ในใจลึก ๆ จะรู้อยู่ว่าแล้วอาจจะไม่ใช่ เพราะลูกพีชต้องรู้รหัสห้องอยู่แล้ว
แอ๊ด..
“เชี่ยไรเนี่ย นี่ห้องหรือว่ารังหนู รกฉิบหาย” เจมส์ถึงบ่นทันทีเมื่อเข้ามาในห้อง ตอนนี้ในห้องผมสภาพแทบไม่เหลือเค้าโครงเดิม ข้าวของที่กระจัดกระจายไปทั่ว พื้นห้องเต็มไปด้วยขวดเหล้าที่ดื่มแล้ว ระเนระนาดไปทั่วพื้น ตั้งแต่วันที่ลูกพีชหายไปผมก็ออกตามหา ถามไอเจมส์มันก็บอกไม่รู้เรื่อง
“มึงได้ข่าวลูกพีชบ้างไหม” ผมไม่สนใจคำบ่นของไอ้เจมส์ตอนนี้ผมสนใจแค่ลูกพีชคนเดียวเท่านั้น
“ไม่ได้ข่าวเลยว่ะ แล้วมึงจะบอกพ่อกับแม่ว่ายังไง ลูกพีชหายไปแบบนี้” คำถามของไอ้เจมส์มันทำให้ผมจุกอกพูดไม่ออก
“กูโทรไปแล้วว่าลูกพีชไม่อยู่บ้านไม่รู้ไปไหน แม่บอกว่าลูกพีชโทรหาแม่ว่าไปอยู่บ้านเพื่อน แต่ไอ้เจมส์มึงก็รู้ว่าล
