หนึ่งเดือนต่อมา
เย็นวันศุกร์หลังเลิกเรียน ฉลามก็ได้เตรียมตัวกลับบ้านด้วยรถยนต์ส่วนตัวของทะเล ที่ได้นำมาจอดไว้ที่ลานจอดรถของคณะ เนื่องจากหอพักในมหาวิทยาลัยห้ามนักศึกษานำรถมาใช้
ช่วงแรกของการเปิดภาคเรียนพวกเขาต้องเข้าร่วมกิจกรรมหลายอย่าง ทั้งการปรับพื้นฐาน กิจกรรมรับน้อง กิจกรรมประกวดดาวเดือนของแต่ละคณะ ซึ่งไอ้หน้าหล่ออย่างทะเลก็ได้รับเลือกให้เป็นเดือนของคณะบริหารธุรกิจอย่างไม่ต้องสงสัย
ครืด ครืด…
ขณะที่นั่งอยู่บนรถของเพื่อนที่ขับออกจากมหาวิทยาลัยได้ไม่นาน ก็มีเสียงสั่นเตือนสายเรียกเข้าดังมาจากโทรศัพท์ของฉลาม
“ครับแม่”
(กำลังจะกลับบ้านใช่ไหม แม่ฝากแวะไปรับน้องหน่อย)
“สถาบันสอนพิเศษข้างโรงเรียนใช่ไหมครับ”
(ใช่จ้ะ แม่ฝากหน่อยนะ เดี๋ยวเย็นนี้แม่จะเตรียมของโปรดลูกเอาไว้รอ อ้อ แล้วอย่าลืมชวนเพื่อนที่มาส่งกินข้าวที่บ้านเราด้วยนะ)
“ครับ”
หลังจากวางสายผู้เป็นแม่ ฉลามก็หันไปเอ่ยกับเจ้า
