ตอนที่3 ครูฝึก ร.ด.
1070 คำ
“ห๊ะ!!!....” อีกเพียงแค่สามวัน จะเป็นวันที่ขุนศึกต้องเข้าค่ายฝึกภาคสนาม ของนักศึกษาวิชาทหาร ชั้นปีที่ 5 ซึ่งเป็นปีสุดท้ายของเขาแล้ว
“อะไร....มึงเป็นอะไรตกใจอะไรว่ะ” เพื่อนถามขึ้นเมื่อเห็นขุนศึกตกใจ กับแผ่นกระดาษที่เขาถืออยู่ในมือ
“มึงตกใจแบบเล่นใหญ่มากเพื่อน”
“ก็กูยังไม่อยากไปนี่หว่า เข้าค่ายต่อละที แม่งร้อนก็ร้อน ฝึกทีก็ตากแดดเป็นชั่วโมง กว่าจะได้พัก แม่งแถมโดนแดก (แดกในที่นี่คือการทำโทษของครูฝึก) อีก ทั้งแต่คนอื่นทำผิดกูไม่ได้ทำอะไรผิดแม้งก็เสือกโดนไปด้วย”
“มึงใจเย็นก่อนนะเพื่อน มึงต้องตั้งสติก่อนนะ”
“ก็กูไม่อยากไปนี่หว่า ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแม้งต้องไปเข้าค่ายภาคสนาม เข้าไปอยู่กินในป่าไม่รู้กูจะเจออะไรบ้าง ขนาดฝึกซ้อมอยู่ที่ค่ายปกติ ยังหนักขนาดนี้ นี่กูไม่อยากจะนึกเลยว่าไปครั้งนี้มันจะหนักขนาดไหน โอ้ยยยย....กูท้อ”
“โอ๊ยงั้นมึงก็ยังไม่ต้องคิดตอนนี้....ไปไปแดกข้าวดีกว่า”
ตอนนี้ขุนศึกเป็นกังวลอย่างมากในการเข้าค่อย รด ในครั้งนี้ เพราะเขารู้สึกเบื่อกับสิ่งนี้เป็นอย่างมาก เพราะตลอดระยะสี่ปีที่ผ่านมาที่เขาเข้าเรียน รด เขามักจะโดนทำโทษทุกครั้ง มันทำให้เขาอึดอัดใจเป็นอย่างมากแต่เข้าก็พยายามที่จะให้กำลังใจตัวเอง เพราะมันก็เป็นปีสุดท้ายแล้ว ถ้าออกไปตอนนี้มันก็คงเสียเวลาเปล่าๆ และอีกอย่างที่เขาเข้ามาเรียนก็เพื่อหวังว่า เมื่อถึงเวลาเกณฑ์ทหาร เขาจะได้ไม่ต้องเข้าเกณฑ์ แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่เพื่อนทำให้ตนรู้สึกโล่งขึ้นและเดินไปทานข้าวพร้อมกับเพื่อนๆ
“ประชาสัมพันธ์ถึงนักศึกษาวิชาทหารทุกคน ให้มาพบกันในช่วงเวลา 13.00 น.ให้พร้อมเพียงกันครับ ที่ ตึก445 ครับ”
เสียงประกาศจากอาจารย์ผู้ดูแล นักศึกษาวิชาทหาร เพื่อนัดแนะในการเข้าค่ายภาคสนามในครั้งนี้
“เอาแล้ว.....เรียกแล้ว” ขุนศึกที่ได้ยินเสียงประกาศ ตนที่กำลังทานข้าวอยู่นั้นถึงกับต้องวางช้อนลง
“แหม๋ ๆ ได้ยินประกาศเรื่องนี้ มึงถึงกับวางช้อนเลยหรอว่ะ มึงก็ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น”
“มึงก็ไปแซวมัน มึงดูหน้ามันด้วย มันจะร้อยอยู่แล้ว สงสารมัน”
“เอออ...กูขอโทษ เอาน่าเพื่อนไปๆ เดี๋ยวมันก็จบ แค่ อาทิตย์เดียวเอง เดี๋ยวนี้เวลาผ่านไปเร็วจะตาย” ขุนศึกลุกขึ้นแล้วเดินคอตกไปยังอาคาร 445 ตามที่อาจารย์ได้นัดไว้ก่อนหน้านี้
ระหว่างนั้นกลุ่มเพื่อนของขุนศึกวิ่งเข้าไปกอดคอและปลอบใจเพื่อน
“มา..เดี๋ยวพวกกูเดินไปเป็นเพื่อน”
“เออ..ขอบใจมึง”
“สวัสดีนักศึกษาวิชาทหารทุกคน ผมในฐานะที่เป็นครูฝึกผู้ดูแลนักศึกษา และนำนักศึกษาทุกคนไปเข้าค่ายภาคสนามในครั้งนี้ ในวันนี้ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องแจ้งนักศึกษาวิชาทหารทุกคน เกี่ยวกับกับเข้าค่ายในครั้งนี้ อย่างที่ทุกคนทราบ ผมเคยแจ้งไปว่าอีกสามวันเราจะไปเข้าค่ายภาคสนามกัน”
เสียงประกาศจากครูผู้ดูแลนักศึกษาวิชาทหาร ที่กำลังเปล่งเสียงตัวเองผ่านไมค์ที่อยู่ในมือในขณะนี้ ทำให้นักศึกษา รู้สึกตื่นเต้นกับเสียงที่ประกาศออกมา
“จากที่อาจารย์ได้แจ้งวันเข้าค่ายภาคสนามไปก่อนหน้านี้ อาจารย์ขอเปลี่ยนแปลงวันและเวลาใหม่ จากที่เราเหลือเวลาแค่สามวัน จึงขอเลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้ ครับ”
หลังจากสิ้นเสียงประกาศของอาจารย์ทำให้นักศึกษาวิชาทหารทุกคนในตอนนี้รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะ ขุนศึก ที่ตอนนี้ ได้ยินเสียงประกาศของอาจารย์ทำเอาฝ่ามือหนาๆ ของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ น้ำที่ไหลผ่านบริเวณใบหน้าดูท่าทางจะไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง เขาถอนหายใจแล้วยกมือขึ้นจับทรวงอกของตัวเองทำให้ได้รู้ว่าหัวใจมันเต้นแรงแค่ไหน ใบหน้าคมคายสะท้อนให้เห็นถึงความเจ็บปวดราวกับถ้อยคำของ อาจารย์เป็นมีดแหลมคมที่กรีดลึกลงมากลางใจ ในตอนนี้
เพื่อนสังเกตเห็นสีหน้าของขุนศึก ที่ดวงตาทั้งคู่เต็มไปด้วยความอ่อนแอไร้ที่พึ่ง เขาจึงเข้าไปปลอบประโลมเพื่อให้ความรู้สึกของขุนศึกผ่อนเบาลง
“เห้ย!!!....มึง เอาน่ากูว่าดีซะอีกนะ รีบไปมันก็จะได้ผ่านไปเร็วขึ้น มึงอย่าไปคิดมากน่า ปีสุดท้ายแล้ว ปีหน้ามึงก็ไม่ต้องไปแล้ว”
ขุนศึกไม่ได้เอ่ยคำพูดใดตอบกลับเพื่อนของตน เพราะตอนนี้อาการนิ่งเงียบของเขาเป็นคำตอบได้อย่างดีให้กับเพื่อนๆ ของเขาในตอนนี้
“ไป...วันนี้เลิกเรียนแล้วไปกินชาบูกันเดี๋ยวก็เลี้ยงเองเพื่อน”
“เออ มึงกูโอเคร...เดี๋ยวขอกูทำใจแป๊บ”
หลังจากที่ขุนศึกได้กินข้าวกับเพื่อนๆ ของเขาเสร็จตนก็รีบกลับห้องเพื่อเตรียมจัดสัมภาระและอุปกรณ์ต่างๆ เพื่อเข้าค่ายในเช้าวันรุ่งขึ้น
แสงอ่อนๆ ค่อยๆ ทอดแสงจากท้องฟ้าที่กำลังตกกระทบมายังใบหน้าของหนุ่มน้อยอย่างขุนศึก
ช่วงเช้าของวันเข้าค่ายภาคสนาม ที่เขาเองเป็นกังวลอย่างมากก็มาถึง เขาระบายลมหายใจออกมาเบาๆ ข่มกลั้นความรู้สึกอยากร้องให้เอาไว้
เสียงประกาศจากครูผู้ดูแลนักศึกษาวิชาทหารในครั้งนี้ดังขึ้นเพื่อเรียกรวมกองตามหมวดหมู่ที่ได้จัดไว้ก่อนหน้านี้
“กองงงงงง ตรง” น้ำเสียงที่แฝงความเคร่งขรึมน่าเกรงขามสั่งให้นักศึกษาวิชาทหารรีบเข้ามาเข้าแถวรวมกันอยู่บริเวณลานกว้าง
“สวัสดีนักศึกษาวิชาทหารทุกคน วันนี้ก็เป็นวันแรกที่เราจะเดินทางไปเข้าค่ายภาคสนามเป็นระยะเวลา 7 วัน ของให้นักศึกษาวิชาทหารทุกคน เตรียมตัว เตรียมร่างกายของตัวเองไว้ให้พร้อมกับการเข้าค่ายในครั้งนี้
ในเมื่อทุกคนพร้อม ขอให้ไปขึ้นรถตามหมู่ของตัวเอง
เมื่อสิ้นเสียงของอาจารย์ ทุกคนต่างพากันไปขึ้นรถพร้อมออกเดินทางไปยังค่ายฝึกที่ทางมหาลัยได้จัดเตรียมไว้
- ผู้เขียน
