เรวัตนิ่งเงียบ ก่อนขยับตัวเมื่อหญิงสาวยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา ก่อนจะยิ้มกว้างให้กับเขา
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะที่ไม่โกรธฉันแล้ว ต่อไปนี้เราจะกลับมาเป็นพี่น้องกันได้ใช่ไหมคะ”
คำว่าพี่น้องทำให้ชายหนุ่มนิ่งงันอีกครั้ง เขาไม่ได้คิดถึงความสัมพันธ์แบบนั้นมาก่อน เพราะระหว่างเขากับหล่อน ไม่มีทางหวนกลับไปเป็นพี่น้องได้อีกในความรู้สึกของเขา ทว่าเมื่อเห็นสายตาคาดหวังและยินดี ชายหนุ่มก็ได้แต่ส่งยิ้มกลับไป
“ได้สิ ถ้าเธออยากให้เป็นแบบนั้น”
ท้ายประโยคแผ่วเบาเสียจนโรสรินทร์ต้องมองเขาชัดๆ ชายหนุ่มยิ้มให้หล่อน แล้วหันไปเล่นกับลูกชายโดยไม่พูดถึงเรื่องเก่าอีก
โรสรินทร์น้ำตาคลอ รอยยิ้มเจือความเศร้า แม้จะบอกว่าขอให้เป็นพี่น้องกันอีกครั้ง ทว่าลึกๆ แล้วหล่อนรู้ตัวดี ว่าไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว...
งานเลี้ยงช่วงเย็น คนที่มีความสุขมากที่สุดคงหนีไม่พ้นคุณผกามาศ เพราะสิ่งที่ท่านหวังเริ่มเป็นรูปเป็นร่า
