สามีปีศาจ 22 ความโดดเดี่ยว
“ละ..แล้วคุณจะขังฉันไว้นานแค่ไหน”
“จนกว่าฉันจะจัดการทุกอย่างเสร็จ” ชายหนุ่มยักไหล่ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อสูทที่วางพาดอยู่บนเก้าอี้มาสวมใส
ในขณะที่ร่างบางมองตามไม่วางตาแต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ายาคุชิกำลังทำอะไรอยู่
“ฉันแค่อยากเจอลูก” หญิงสาวก้มลงมองข้อเท้าเล็กที่โดนพันธนาการไว้ มันยาวพอที่จะเดินไปไหนมาไหนในห้องได้แต่คงไม่มีใครอยากตกอยู่ในสภาพนี้หรอกนะ
“เสียใจด้วยนี่คือบทลงโทษที่เธอแอบไปช่วยศัตรูของฉัน เพราะงั้นฉันจะไม่ให้เธอเห็นหน้าโยฮัน”
“ใจร้าย! ” ใบหน้างามเงยขึ้นมองคนตัวสูงทั้งน้อยตาน้อยใจที่เขาไม่ให้เจอลูก
“ฉันจะไม่ใจร้ายถ้าเธอไม่เข้ามาเสือกเรื่องของฉันก่อน”
“คุณมันเป็นคนเห็นแก่ตัวฉันทนอุ้มท้องตั้งเก้าเดือนเพื่อให้คุณพรากลูกของฉันไปงี้หรอ คุณไม่เคยเข้าใจหัวอกของคนเป็นแม่หรอก” ไอติมก่นด่าทั้งน้ำตามันสุดแสนที่จะอัดอั้นตันใจมานาน
“...”
“ห้าปีที่ผ่านมาฉัน
