หน้าที่ของของเล่น
1660 คำ
ฟาง...
ริมฝีปากของฉันทาบทับริมฝีปากหนาอมชมพูที่อยู่เบื้องล่างก่อนจะค่อยๆขบเม้มไปมาแบบกล้าๆกลัวๆ ฉันไม่รู้ว่าการจูบแบบดูดดื่มเหมือนในหนังฝรั่งต้องทำยังไง และไอ้ที่เขาจูบกันจนฟินจิกหมอนเหมือนในซีรีส์เกาหลีเขาทำยังไง ในเมื่อนี่คือจูบแรกของฉัน
" ทำให้ฉันพอใจ ถ้าไม่อย่างงั้นเธอจะไม่ได้นอน "
เสียงทุ้มสั่งอีกครั้งที่ฉันผละริมฝีปากออก ใบหน้าหล่อเหลาขาวเนียนทว่าเรียบตึงไร้วิญญาณกำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาว่างเปล่า ฉันเดาไม่ได้เลยว่าเขาพอใจมั้ยกับจูบที่จบลงไปเมื่อกี้
" ค่ะ "
ฉันพยักหน้าน้อยๆก่อนจะค่อยๆเลื่อนริมฝีปากที่สั่นเทาของตัวเองลงมากดจูบและขบเม้มตามซอกคอขาวเนียน ริมฝีปากฉันลากไปมาเรื่อยๆผ่านลูกกระเดือกที่อยู่กึ่งกลางลำคอก่อนจะลุกขึ้นนั่งคร่อมตัวเขาเอาไว้ด้วยท่าทีสั่นๆ
" เธอกำลังทำให้ฉันหงุดหงิดนะ เร็วหน่อย "
น้ำเสียงดุๆบอกฉันอีกครั้ง ฉันได้แต่พยักหน้าน้อยๆให้เขาไม่กล้าแม้แต่จะสบตาก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาออกทีละเม็ดด้วยมือที่สั่นเหมือนเจ้าเข้า
" ทะ ทำไมถึงไม่ทำเองล่ะ ให้ฉันนอนเฉยๆไม่ได้หรือไง "
ฉันมองหน้าคนที่ตัวเองนั่งทับอยู่ด้วยสายตาสั่นๆ ฉันทำไม่ได้จริงๆ ให้ฉันนอนนิ่งๆไม่ได้หรือไง
หมับ!!
" โอ๊ย!! "
นับรบกระชากแขนฉันแรงๆให้นอนทับเขาอีกครั้งก่อนจะมองฉันด้วยแววตาดุดัน
" ฉันซื้อเธอมาเพื่อให้เธอทำให้ฉันมีความสุข!! ฉันไม่ได้ซื้อเธอมาเพื่อให้เธอตักตวงความสุขจากฉัน!! "
" อึก เจ็บ "
ฉันบอกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ดวงตาทั้งสองข้างตอนนี้เห่อร้อนและพร่ามัวไปด้วยน้ำตา ถึงแม้จะมองเห็นใบหน้าของเขาไม่ชัดแต่ฉันรู้ว่าเขาน่ากลัว
" อื้อ เอ๊บ (เจ็บ) "
ฉันร้องบอกเมื่อริมฝีปากของฉันถูกกดทับกับริมฝีปากของเขาก่อนจะถูกขบเม้นไปมาอย่างรุนแรงจนรู้สึกเจ็บและได้กลิ่นคาวเลือด ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของฉันก่อนจะกระชากลิ้นเรียวออกมาดูดดึงอย่างรุนแรง ตอนนี้ในหัวพร่าเบลอไปหมด ทั้งเจ็บทั้งกลัวแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เมื่อฉันเลือกที่จะทำเอง
พรึ่บ!!
" อยากนอนเฉยๆใช่มั้ย ได้สิ "
นับรบพลิกตัวฉันให้นอนใต้ร่างของเขาก่อนจะส่งยิ้มร้ายกาจมาให้ เสื้อผ้าที่ฉันสวมใส่ถูกกระชากออกจนหมดรวมทั้งของเขาด้วยก่อนที่มือใหญ่จะรวบข้อมือทั้งสองข้างของฉันไว้เหนือหัวและกดลงกับเตียงจนรู้สึกเจ็บ
" เจ็บ!! อึก "
ฉันกลั้นเสียงร้องของตัวเองเอาไว้เมื่อริมฝีปากหนาโน้มลงมาขยี้ริมฝีปากของฉันอีกครั้งก่อนจะเคลื่อนลงไปขบเม้มซอกคอจนฉันเจ็บระบมไปหมด มันไม่มีความรู้สึกดีเลยสักนิด ไม่เหมือนในหนังฝรั่งหรือในซีรีส์เลย เขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองโดนข่มขืน
" อึก ฮึก "
เสียงร้องที่กลั้นเอาไว้แทบไม่อยู่เมื่อเนินอกของฉันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่เกิดจากฟันของคนที่กำลังขบเม้มดูดดึงและฝังเขี้ยวไว้ เมื่อไหร่จะผ่านไปสักที ฉันเจ็บไปหมดแล้ว ฮือๆ
" เป็นแค่ของเล่นถูกๆที่ฉันซื้อมา อย่าคิดจะได้รับความสุขจากฉัน "
ทันทีที่เขาพูดจบแขนทั้งสองข้างของฉันก็ถูกดึงขึ้นจนฉันต้องนั่งบนตักเขาในท่าทีเราสองคนหันหน้าเข้าหากัน
" คนที่จะต้องทำให้ฉันมีความสุขคือเธอ!! ไม่ใช่ฉันที่ต้องทำให้เธอมีความสุข!! "
" อื้อ "
สิ้นเสียงตวาดท้ายทอยของฉันก็ถูกรั้งไปหาเขา ริมฝีปากหนากระชากริมฝีปากฉันอย่างรุนแรงจนกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปหมด แค่เริ่มต้นฉันยังเจ็บปวดทรมานขนาดนี้ แล้วหลังจากนี้ล่ะฉันจะอยู่ได้ยังไง
พรึ่บ!!
" ใส่มันให้ฉัน "
นักรบนอนราบลงกับเตียงโดยมีฉันนั่งทับเขาเอาไว้ วัตถุเป็นกล่องสี่เหลี่ยมถูกวางไว้บนหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเขาเพื่อให้ฉันสวมมันให้เขา
" เร็ว!! "
ฉันพยักหน้ารัวๆก่อนจะจับสิ่งนั้นด้วยมือสั่นๆก่อนจะเอามันออกมาจากกล่องและทำตามที่เขาต้องการ สาบานว่าตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยทำอะไรแบบนี้และไม่เคยคิดที่จะทำมันด้วยซ้ำ
" ถ้าคืนนี้เธอทำให้ฉันเบื่อ พรุ่งนี้เธอต้องไปรับแขกข้างล่าง "
เสียงดุๆบอกฉันอีกครั้งพลางมองหน้าฉันด้วยสายตาน่ากลัว และประโยคถัดมาของเขาก็ทำให้ฉันแทบอยากตายในตอนนี้
" ยัดมันเข้าไป...ถ้าคืนนี้ฉันไม่ร้อง เธอจะได้นอนตอนเช้า "
" ฟะ ฟางทำไม่ได้ อึก "
" เร็ว!! "
บางอย่างที่ฉันกำลังจัดมันยัดเข้ามาในร่างกายอย่างช้าๆกำลังทำให้ฉันเจ็บปวด แค่เข้ามานิดเดียวฉันยังรู้สึกเหมือนมีคนฉีกเนื้อฉันออกเป็นชิ้นๆ ถ้ามันเข้ามาได้ทั้งหมดแล้วฉันจะไม่ตายเลยหรือไง เจ็บจะขาดใจตายอยู่แล้ว
" อึก ฟะฟางเจ็บ "
ฉันเสียงสั่นเมื่อบางอย่างเข้ามาได้แค่ส่วนปลายเท่านั้นเพราะฉันหยุดมันไว้
" อย่ามาทำเป็นไร้เดียงสา ฉันไม่ชอบ!! "
" มันเข้าไปไม่ได้ อึก ฟางเจ็บจริงๆนะ... กรี๊ด!! "
นักรบดึงฉันนั่งลงทับส่วนนั้นของเขาจนมิด เจ็บแบบที่ไม่เคยเจ็บมาก่อน มันทรมานเหมือนถูกฉีกเนื้อออกเป็นชิ้นๆ
" .......... "
ฟุ่บ!!
" ฟางเจ็บฮือๆ ไม่ไหวแล้ว อึก "
ฉันฟุบหน้าลงตรงซอกคอของนักรบและพยายามอดทนต่อความเจ็บปวดเอาไว้ เจ็บแทบขาดใจเขาไม่อ่อนโยนกับฉันเลยสักนิด ไหนเขาบอกว่าผู้ชายดูออกไงว่าคนไหนเคยไม่เคย แล้วเขาดูไม่ออกหรือว่าเห็นฉันเป็นของเล่นก็เลยไม่ได้สนใจอะไร
" ขยับ "
เสียงทุ้มบอกฉันอีกครั้ง ทำให้ฉันกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ก่อนจะลุกขึ้นอย่างช้าๆและขยับตามคำสั่งของเขา
" อึก "
สองมือของฉันจิกหน้าขาตัวเองจนเเป็นแผล กี่ครั้งที่ขยับเหมือนกับว่าฉันเพิ่มความทรมานให้ตัวเอง ไม่ว่าจะขยับช้าแค่ไหนก็ไม่ได้ลดความเจ็บปวดลงเลยสักนิด
" ถ้าเธอช้า ฉันจะขยับเองนะฟาง "
เขาไม่สงสารฉันเลยหรือไง ก็ขยับอยู่นี่ไงแต่มันเจ็บ
" อึก ฮือๆ ฉันไม่ไหวแล้วนักรบ ฉันเจ็บ ฮือๆ "
ฉันหยุดก่อนจะส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตา ฉันทนต่อความเจ็บปวดไม่ไหวแล้วมันทรมานเกินไป
" เธอเลือกเองนะฟาง "
ทุกครั้งที่เขาเรียกชื่อฉันมันทำให้ฉันกลัว ครั้งนี้ก็เหมือนกันเมื่อตอนนี้ฉันถูกผลักให้นอนใต้ร่างเขาก่อนจะจิกหมอนและกัดฟันไว้แน่นเขากำลังขยับไปมาบนตัวฉันแบบไม่กลัวว่าฉันจะเจ็บแค่ไหน ทำไมถึงใจร้ายนัก
" อึก เจ็บ พอแล้วฮือๆ "
กี่ครั้งที่ฉันร้องบอกก็ไม่ได้ทำให้เขาหยุดการกระทำเลยสักนิด เมื่อเขาเอาแต่ขยับไปมาด้วยน้ำหนักที่หนักหน่วงและจังหวะที่เร็วขึ้นๆ น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าของฉันที่ไหลลงแก้มจนมันแห้งไปไม่ได้ช่วยคลายความเจ็บให้ลดลงเลย
" อ๊ะ ฉันเตือนเธอแล้ว "
" ฟางไม่ไหวแล้ว ฮือๆ เจ็บ เจ็บ อึก "
จังหวะสะโพกที่กระหน่ำลงมาแทบทำให้วิญญาณฉันหลุดออกจากร่าง มือสองข้างที่จิกหมอนเอาไว้สั่นจนฉันเจ็บไปหมด ขาทั้งสองข้างที่เกร็งอยู่ตอนนี้สั่นระริก เบื้องล่างของฉันก็เจ็บปวดซ้ำๆไม่จบสักที
" นักรบ อึก ฟางเจ็บ "
" ฟางไม่ไหวแล้วฮือๆ "
" อั่ก อื้อ "
" เธออยากขายตัวนักไม่ใช่หรือไง!! ก็ได้ทำสมใจแล้วนี่จะเอาอะไรอีก!! "
พั่บ พั่บ พั่บ
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ
" ฮือๆ พอแล้ว อึก ไม่ไหวแล้ว ฮือๆ "
" ถ้าเธอคิดจะขายตัวเธอก็ต้องรับให้ได้!! เธอเลือกที่จะทำเอง!! "
" กรี๊ด!! เจ็บ!! "
ริมฝีปากหนากัดที่ยอดอกของฉันแรงๆซ้ำๆอีกทั้งส่วนล่างยังกระแทกกระทั้งเข้ามาไม่จบสิ้น ฉันอยากตายๆไปตอนนี้เลย ไม่อยากทำแบบนี้แล้ว
" อวดดีที่จะทำเอง แล้วจะเรียกร้องอะไรอีก!! ฟาง!! "
กี่ครั้งที่นักรบตวาดใส่ฉัน น้ำหนักเบื่องล่างก็หนักขึ้นไปอีก ฉันไม่รู้ว่าเขาโกรธอะไรมาทำไมถึงได้มาลงที่ฉัน น้ำเสียงที่ตวาดสีหน้าที่บอกว่าโกรธแบบสุดๆทำให้ฉันกลัวเขา ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันแค่อยากช่วยแม่แค่นั้นเอง
พรึบ!!
" อึก "
ร่างฉันฉันที่อ่อนระทวยถูกจับให้คว่ำหน้าก่อนที่บางอย่างจะแทกเข้ามาอีกครั้งเพื่อสร้างความเจ็บปวดให้กับฉันด้วยจังหวะที่หนักหน่วงและเร็วระรัว
" เธอไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน!! เธอไม่มี่สิทธิ์ปฏิเสธฉัน!! "
" อึก "
ฉันไม่มีน้ำตาให้เขาแล้ว มันเจ็บไปหมดเสียงกรีดร้องของฉันฝังลงกับหมอนตรงหน้าและค่อยๆเบาลงๆ ความเจ็บปวดและวูบโหวงตามช่องท้องกับเสียงร้องที่แหบแห้งของฉันเกิดขึ้นวนเวียนซ้ำๆไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เขาจับฉันพลิกตัวไปมาและกระแทกร่างของฉันจนภาพทุกอย่างนั้นมืดดับลง หากตื่นเช้าขึ้นมาแล้วฉันตายไปคงเป็นเรื่องดีสินะ
- ผู้เขียน
