อิทธิฤทธิ์มองกุลนิดาด้วยความสงสารและเห็นใจที่ผ่านมาเธอคงเจ็บปวดมากๆมิน่าล่ะตอนที่เขาพาเธอมาที่นี่เธอถึงมีอาการซึมเศร้าอย่างหนักกว่าจะผ่านช่วงเวลานั้นมาได้เธอคงต้องใช้กำลังใจจากตัวเองมากๆน่าดู
" พี่ดีใจนะที่กุลผ่านเรื่องราวเลวร้ายแบบนั้นมาได้ ตอนนี้ไม่ต้องกลัวนะพี่จะเป็นคนปกป้องกุลแล้วก็น้องอบอุ่นเอง "
กุลนิดาน้ำตาไหลพร้อมกับอิทธิฤทธิ์ที่ยื่นมือเข้ามาเพื่อที่จะปาดน้ำตาบนแก้มใสให้กับเธอ แต่กุลนิดาก็เลือกที่จะเบี่ยงหน้าหลบเล็กน้อยพร้อมกับปาดน้ำตาด้วยตัวเอง ซึ่งเธอก็ทำแบบนี้เสมอมา เธอไม่เคยปล่อยให้อิทธิฤทธิ์ถึงเนื้อถึงตัวเธอเลยสักครั้งแม้จะสนิทสนมกันมากแค่ไหนก็ตาม แม้แต่กอดเธอก็ยังไม่เคยให้เขาได้ทำมันเลยสักครั้ง อิทธิฤทธิ์ที่เห็นท่าทางของเธอเขาก็พอเข้าใจได้ แต่ก็อดหวั่นใจไม่ได้ว่าเธอจะใจอ่อนให้กับพ่อของลูกเธออีกครั้งแล้วเขาจะหมดสิทธิ์ในตัวเธอ แค่คิดเขาก็เจ็บมากๆแล้วและคงจะยอมไม่ได้
" แล้วเร
