ผ่านมาอีกสองอาทิตย์
ขณะที่พิมมาลากำลังเดินขึ้นคอนโด หลังจากลงมาเอาของที่สั่งจากรถแกร็บกำไว้เต็มสองมือ
เอี๊ยด... เสียงเบรกของล้อที่ขับเบียดเข้ามาอย่างรวดเร็ว จอดเข้ายังจุดพักรถหน้าคอนโด ร่างสูงเพรียวของชนัญญาลงจากรถ รีบปรี่เข้ามากระชากคอเสื้อพิมมาลา
แควก... เสียงเสื้อขาด
“ว้าย ปล่อยนะ”
พิมมาลาปล่อยของในมือทิ้งและยกมือผลักชนัญญา ก่อนจะใช้มือปกปิดหน้าอกตัวเองไว้ เพราะตอนนี้เสื้อขาดจนเห็นเสื้อชั้นในของเธอ
ชนัญญาตามราวีถึงที่นี่ เธอปรี่เข้าหาพิมมาลาอีกรอบ
“อีสารเลว หน้าหนาอย่างแกกล้าสั่งฉันเรอะ บอกแล้วว่าอย่าให้รู้ว่าซุกกันอยู่รูไหน ฉันจะตามมาตบแกให้ตายคามือเลย”
ฝ่ามือของชนัญญาง้างหวดเข้าที่แก้มของพิมมาลาอย่างแรง แต่ คราวนี้พิมมาลาไม่มีทางยอมฝ่ายเดียวแน่ เธอหันมาตั้งหลักได้ เพราะหากไม่สู้คราวนี้ คงไม่มีใครมาช่วยเหลืออีก เธอต้องสู้เพื่อตัวเอง
เพียะ... พิมมาลาตบกลับทันทีที่ชนัญญาก้าวเข้า
