CHAPTER 5 น่าเบื่อ
1228 คำ
หลายวันต่อมา ณ ยูนิคอลคลับ
“พิมเร็วหน่อยสิ ทำไมชักช้าแบบนี้”
เสียงตำหนิจากผู้จัดการร้านเร่งเร้าให้พิมมาลา หญิงสาวร่างเล็ก บอบบางรีบเข้าไปเคลียร์บริเวณพื้นที่ของตน
วันนี้พิมมาลาเดินทางมาทำงานสาย เพราะเพิ่งกลับจากโรงพยาบาล ด้วยความที่แม่ของเธอเป็นผู้ป่วยเรื้อรัง ค่าใช้จ่ายในการรักษาค่อนข้างสูงแม้ว่าจะเป็นโรงพยาบาลของรัฐ พิมมาลาจึงเริ่มทำงานพาร์ทไทม์อยู่ที่ คลับหรูแห่งนี้ เพื่อเพิ่มรายได้อีกทาง ขณะที่กำลังศึกษาในมหาวิทยาลัย
“เอ้า... เร็วเข้าสิ รีบไปเคลียร์โซนวีไอพีก่อนเลย อีกสิบนาทีลูกค้าวีไอพีก็จะมาถึงแล้ว” ผู้จัดการร้านออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงดุดัน
“สิบนาที ใครจะไปเคลียร์ทันวะ!” น้ำอ้อยเพื่อนร่วมงานของเธอบ่นพึมพำขึ้นเบาๆ และมองหน้าพิมมาลาอย่างให้กำลังใจ
“ช่างเถอะน่า รีบทำเข้าเถอะแก ยังเหลืออีกหลายโต๊ะ แล้ววันนี้เป็นคืนวันศุกร์ด้วย ลูกค้าคงเยอะมาก”
พิมมาลาเอ่ยบอกเพื่อนและรีบจัดแจงเก็บกวาดทำความสะอาด
แต่ในขณะที่เธอกำลังก้ม ๆ เงย ๆ เช็ดถูโต๊ะอยู่นั้น พีรภัทรซึ่งมาถึงก่อนเวลาก็เดินเข้ามาจากทางด้านหลัง เขามองหญิงสาวทำงานไม่วางตา
พื้นที่ที่พิมมาลารับผิดชอบเป็นโซนวีไอพี ระยะห่างระหว่างโต๊ะ วีไอพีค่อนข้างห่างมาก กว่าจะเตรียมโต๊ะหนึ่งเสร็จ คงไม่มีเวลาให้ใส่ใจคนรอบข้าง เธอจึงไม่สนใจคนที่มองเธออยู่ทางด้านหลัง
“โต๊ะนี้นั่งได้มั้ยอ่ะ” พีรภัทรถามเอ่ยถาม
พิมมาลารีบหันมาตอบทันที แต่มือก็ยังทำงานอยู่ เธอไม่ได้มองหน้าของเจ้าของคำถามด้วยซ้ำ รู้แต่ว่ารองเท้าที่เขาใส่เป็นยี่ห้อที่แพงระยับ
“ขอโทษค่ะ ตรงนี้ยังทำความสะอาดไม่เรียบร้อยเลย รบกวนรอสักครู่นะคะ”
เธอตอบกลับไปด้วยความสุภาพ แต่น้ำเสียงที่ตอบกลับมาของคนตรงหน้ากลับห้วนๆ บ่งบอกว่าเขากำลังไม่พอใจ
“แต่ฉันรอเมื่อยแล้วนะ” ไม่รู้เขาแกล้งเย้า หรือว่าไม่พอใจจริง ๆ
“ยังไงก็ต้องรอค่ะ” คราวนี้พิมมาลาตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงห้วนๆ บ้าง เพราะว่าเหนื่อยมาก เธอจึงตอบไปด้วยน้ำเสียงแบบนั้น
‘คำสั่งเหรอ?’ พีรภัทรคิดในใจ หัวคิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน เขาขยับก้าวขามาหาเธออีกสองก้าว
‘มีคนกล้าสั่งเขาด้วยงั้นเหรอ?’ อดคิดไม่ได้ อยากจะตะโกนบอกผู้หญิงคนนี้จริงๆว่า เขาคือลูกค้า VIP เธอควรบริการให้ดีกว่านี้
ที่น่าสนใจมากกว่าเสียงห้วนๆ ที่มีแววหวานที่ออกคำสั่งให้เขารอ คือบั้นท้ายกลมกลึงกับเรียวขาสวยใต้ชายกระโปรงเข้ารูปสั้นตัวนั้นต่างหาก
ชายหนุ่มมองจากด้านหลังก็รู้ได้ดีว่าเธอคนนี้เป็นคนรูปร่างดี แต่ ดูจากบั้นท้ายและช่วงขาแล้ว หากได้เห็นหน้าพีรภัทรจะสามารถจัดลำดับได้เลยว่า เธอจะสวยขนาดไหน และน่าฟัดหรือเปล่า
คาสโนว่าตัวพ่อ ไม่ทิ้งลายอยู่แล้ว และเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้ที่นี่มาก่อน อันนี้น่าสนใจที่สุด รอไม่นานเขาก็เห็นหน้าเธอ เมื่อ.....
“เสร็จแล้วค่ะ เชิญคุณลูกค้าเลยนะคะ”
หญิงสาวหมุนตัวกลับมา พร้อมกับการโค้งคำนับ ก่อนจะเงยหน้าขึ้น ยืนตัวตรง ดวงหน้าเล็กหวาน ดวงตากลมโตเงยขึ้น แต่ไม่ได้สบตาด้วย
เพียงแค่แวบเดียว พีรภัทรรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างครอบงำ ลมหายใจและความคิดของเขา หญิงสาวคนนี้มีโครงหน้าที่มองแล้วให้ความรู้สึกอยากทะนุถนอมและชวนรังแกในคราวเดียวกัน ขนาดอยู่ในที่ มืดสลัว ยังมองเห็นได้ชัดว่าขนตาของเธอยาวเป็นแพรงอนงามอย่างเป็นธรรมชาติ ที่สำคัญหน้าอกใหญ่เกินตัว ช่วงลาดไหล่บอบบางดูไม่น่าจะรับน้ำหนักทรวงอกคู่นั้นไหว
พีรภัทรลอบมองความสวยงามซึ่งคล้ายธรรมชาติสรรค์สร้างมาเพื่อล่อลวงกิเลสตัณหา กระทั่งร่างเล็กเดินหายปะปนเข้าไปในหมู่ผู้คน เขายังรู้สึกร้อนรุ่มช่วงท้องน้อยไม่หาย
“เฮ้ย! ทำไมมาเร็วจังวะ ไหนบอกอีกสิบนาทีไง”
ศิวะเพื่อนสนิทของพีรภัทรตะโกนขึ้น พร้อมเดินเข้ามาเกือบถึงตัวเขา ทั้งสองหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาพร้อมกัน มีเพียงพีรภัทรที่ระบายเสียงเครียดออกมาจากลมหายใจ
“แม่ง!..เบื่อฉิบหายว่ะ พวกผู้หญิงนี่โคตรน่าเบื่อ น่ารำคาญชิบ... กี่คนต่อกี่คน ก็เหมือนกันหมด น่าเบื่อ” พีรภัทรยังทิ้งท้าย
“อ๋อ... กูรู้ล่ะ เรื่องเกิดขึ้นวันก่อนหรอวะ ที่มึงบอกไอ้แมนว่า ขอออกมาจากคลับวันก่อน เพราะเรื่องน่าเบื่อนี่เองหรอวะไอ้หน้าหล่อ5555.... เห็นไอ้แมนเล่าว่า สาว ๆ ตบตีกันฉิบหายวายป่วงเพราะแย่งมึง แหมๆๆ..กูต้องขอคารวะมึงจริงๆเลยว่ะเพื่อน แม่ง!!เอ็นของมึงนี่มันคงจะดีมากๆ ดีจนสาว ๆ ติดใจ ต้องตบตีกันแย่งเอ็นทองแท่ง 5555555” ศิวะชมแกมประชดนิด ๆ และทำหน้าทำตาล้อเลียนใส่เพื่อนรักของเขา
“ไอ้เชี่ย!! นั่นปากมึงหรอวะสัด สาบานได้ว่ากูไม่เคยสนับสนุนความรุนแรง...ยิ่งเห็นยิ่งน่าเบื่อ” พีรภัทรยกเท้าถีบไปทางเพื่อน อย่างหยอกล้อ
“ก็มึงมันเสือกหล่อ รวยและเสือกมีของดีเพียบนี่หว่า กูแม่งโคตรอิจฉามึงเลย” ศิวะขยับตัวออกห่างเล็กน้อยและพูดขึ้น
“อย่าอิจฉาเลยว่ะ ไม่เห็นน่าอิจฉาตรงไหน วันๆ เจอแต่เรื่องวุ่นวายแบบนั้น แม่ง!!ไข่กูหดลงไปเลย” พีรภัทรบอกเพื่อนออกไปด้วยใบหน้าเซ็งๆ
“อย่าเครียดไปเลยน่า ดื่ม ๆ” ศิวะหัวเราะลั่นและรีบชนแก้ว
พีรภัทรคิดถึงตอนที่มีอะไรกันกับชนัญญาครั้งแรก บางคนอาจจะเรียกว่าความเหมาะสมกัน แต่สำหรับเขามันสมควรเรียกว่าความผิดพลาดซะมากกว่า ชนัญญาอาศัยช่วงที่เขาเมาจัดการตะครุบคร่อมเขาในงานปาร์ตี้สละโสดของเรวัตเพื่อนอีกคนในกลุ่ม ใครจะไปรู้ว่านอกจากจะมีเขาเป็น คาสโนว่าตัวพ่อแล้ว ยังมีคาสโนวี่ตัวแม่อย่างชนัญญาที่คอยจ้องจับเขาอยู่
ตัวชนัญญาเองก็ใช่ว่าประวัติดีเด่อะไร เขาคิดว่าพอกินกันเสร็จก็ต่างคนต่างไป ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร.... แต่มันไม่เป็นอย่างที่คิด.. เพราะหลังๆ เธอกลับชอบทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของตามจิกเขาไปทุกที่ พีรภัทรจะออกปากด่าผู้หญิงก็ใช่เรื่อง หน้าตาภาพลักษณ์ทางสังคมยังสำคัญอยู่มาก แต่จะแก้นิสัยที่ไปเที่ยวแล้วต้องได้เคี้ยวเนื้อนุ่ม ๆ ก็เลิกไม่ได้สักที เลยกลายเป็นว่าต้องเอาแต่หลบแม่เสือหิวพวกนั้นแทน
แต่ก็หลบเลี่ยงไม่ได้มากนัก เพราะสถานที่เที่ยวที่เขาชอบไปก็มีอยู่ไม่กี่แห่ง ทำให้ชนัญญาตามเขาเจอจนได้ และสงครามตบตีก็เกิดขึ้นอย่างวันนั้น..
***เม้ามอยกันมันส์เลยค่ะ ❤️❤️ อย่าลืมคอมเม้นติชม กดหัวใจเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน๊า??
- ผู้เขียน
