ไม่นาน ฉันก็เหยียบย่างเท้าลงธรณีประตูของโรงเรียนมัธยมของน้องโยอีกรอบ แถมฉันก็ยังจะเสนอหน้าใส่ชุดนิสิตมา... แต่การที่ฉันจะกลับไปเปลี่ยนมันก็ไม่ใช่เรื่อง ไม่รู้อีปลั๊กมันไปดักรออยู่หน้าบ้านรึเปล่า เขายิ่งผีเข้าผีออกอยู่ด้วย
ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนก่อนจะนั่งในศาลาเรือนเล็กที่วางไว้ตามจุดที่เป็นต้นไม้สร้างความร่มรื่นย์ เพราะที่นี่มันดูไม่โจ่งแจ้งดี ถ้าฉันเจอน้องตรงนี้ก็คงจะดีกว่าเดินดุ่มๆ แล้วมีเด็กเป็นสิบนั่งวี๊ดวิ้วใส่อย่างคราวที่แล้วแน่ๆ
Rrrr Rrrr
เสียงมือถือฉันดังขึ้นในตอนที่ฉันนั่งง่อยรออยู่ในศาลาเรือนไทย และคนที่โทรเข้าก็คืออีชินนั่นแหละ ฉันเดาว่ามันคงเห็นข้อความที่ฉันส่งไปแล้ว
(ฮัลโหล เจ๊ อยู่ไหนอ่ะ เค้าอยู่ยิม)
“ฮะ ยิมไหนอ่ะ ฉันอยู่หน้าโรงเรียนแกเนี่ย ตรงศาลาไม้ ออกมารับหน่อย”
(เดินเข้ามาเลยเจ๊ เค้ากำลังจะเตะบอลกับเพื่อนเนี่ย เพิ่งเลิกเรียน ฝากซื้อน้ำเข้ามาด้วยดิ)
“นี่ฉันเป็นคนใ
