2.บริการเสริม ของพี่เลี้ยงเด็ก NC25+
1436 คำ
ตอนที่ บริการเสริมยามดึก (NC 25+)
เสียงแอร์ในห้องนั่งเล่นยังคงครางเบาๆ แต่ในอกของอธิกลับร้อนวาบ
กลิ่นหอมจากตัวเธอ มือเล็กที่วางแนบลงบนขาเขา สายตาเชื้อเชิญที่ไม่ได้มีแค่ความยั่วยวน แต่แฝงความเข้าใจและเยียวยา
“น้ำชา” เสียงเขาแหบต่ำอย่างต้านทาน
“ชู่ว์ ไม่ต้องพูดอะไรคะ”
เธอก้าวขึ้นมานั่งบนตักเขา ร่างบางแนบชิดจนเขารู้สึกได้ถึงผิวเนื้ออ่อนนุ่มภายใต้ชุดนอนบางเบา
“แค่คืนนี้ ให้ชาเป็นคนดูแลคุณได้ไหม”
เขาควรผลักเธอออกไป ควรเรียกสติกลับมา แต่มือที่สั่นของเขากลับยกขึ้นลูบต้นขาเธอเบาๆ ราวกับต้องมนตร์
ริมฝีปากนุ่มของเธอแนบลงบนซอกคอเขา จูบแผ่วเบาอย่างมีจังหวะ ก่อนจะขบเบาๆ ทำให้เขาสะท้าน
“คุณอธิ คุณไม่ต้องเก็บอะไรไว้คนเดียวอีกแล้วนะ”
ชายหนุ่มหอบหายใจหนัก มือใหญ่เลื่อนไปจับเอวบางของเธอแน่น ร่างเขาสั่นเล็กน้อยก่อนจะหลุดคำพร่าๆ ออกมา
“ฉัน ห้ามตัวเองไม่ได้เลย”
น้ำชายิ้ม ยกมือโอบคอเขาแน่น แล้วกระซิบเสียงหวาน
“ไม่ต้องห้ามค่ะ แค่ปล่อยให้ชาดูแลคุณ”
จากนั้นเธอก็โน้มลงจูบเขา อย่างเย้ายวน และเต็มไปด้วยไฟที่สุมอยู่ใต้ผิวนวลนั่น
เขาตอบรับจูบอย่างกระหาย ราวกับอดทนมานาน ทั้งที่เขาเพิ่งพบเธอวันนี้ มือใหญ่สอดเข้าใต้ชายเสื้อของเธอ ลูบไล้แผ่นหลังเปลือยเปล่า ก่อนจะเลื่อนไปแนบกับสะโพกกลมกลึง
น้ำชาส่งเสียงครางแผ่ว เธอยกสะโพกขึ้นเล็กน้อย จัดท่าทางนั่งคร่อมบนตักเขาแนบแน่นยิ่งขึ้น
“รู้สึกผ่อนคลายดีไหมคะ”
เสียงกระซิบของเธอยังดังสะท้อนในหัว เขาไม่แน่ใจว่าเธอใช้เวทมนตร์หรือเปล่า เพราะเขาไม่เคยปล่อยใจให้ใครง่ายดายแบบนี้
ริมฝีปากเธอสัมผัสกับของเขาอย่างช้าๆ ในตอนแรก แต่มันกลับลามเป็นจูบที่ดูดดื่มและยิ่งลึกลงเรื่อยๆ
มือเล็กของน้ำชาวางแนบอกเขา ดันเบาๆ เพื่อให้เขานอนพิงพนักโซฟา ร่างบางขยับสะโพกเล็กน้อย เธอรับรู้ได้ถึงท่อนเนื้อแข็ง ๆ ใต้กางเกงนอนที่กำลังพองขยาย
“แบบนี้ดีไหมคะ หรือคุณอยากให้ชาหยุด ” เธอกระซิบเสียงพร่า ดวงตากลมจ้องเขาอย่างอ่อนหวาน
“อย่า” อธิพึมพำเสียงแหบต่ำ
“อย่าหยุด ได้ไหม”
คำตอบนั้นทำให้น้ำชายิ้มบาง ก่อนจะก้มลงจูบริมฝีปากเขาอีกครั้งอย่างลึกซึ้ง คราวนี้เขาไม่ได้นิ่งเฉยอีกต่อไป มือใหญ่เลื่อนมาจับสะโพกเธอแน่น ลูบไล้ขึ้นลงช้าๆ ราวกับต้องการจดจำร่างกายเธอทุกตารางนิ้ว
เธอขยับกายเบาๆ ถูไถสะโพกกับความแข็งตึงแน่นใต้กางเกงเขา ความเสียดสีนั้นทำให้อธิกลั้นเสียงครางไม่ได้ ต้องแหงนหน้าพิงเบาะโซฟา ดวงตาปรือด้วยแรงปรารถนา
“คุณอธิ” น้ำชากระซิบใกล้ใบหูเขา คุณอยากให้ชาทำให้ ตอนนี้เลยไหมคะ”
เขาไม่ตอบแต่สอดมือไปใต้ชุดเธอ ลูบต้นขาเปลือยเปล่าอย่างควบคุมไม่อยู่ กล้ามเนื้อบนใบหน้าขมวดแน่นเหมือนกำลังข่มอารมณ์อย่างสุดแรง
“อ่าส์ เธอกำลังจะทำให้ฉัน ทนไม่ไหว” เขาพึมพำเสียงพร่า
น้ำชาหัวเราะเบาๆ ขยับตัวถอนริมฝีปากออกอย่างจงใจให้เขาเสียดาย แล้วก้มลงไซร้ที่แนวกรามแข็งแรงของเขาอย่างเชื่องช้า
“งั้นก็ปล่อยให้ชาดูแลคุณเถอะค่ะ”
เธอขยับตัวออกจากร่างเขา มือเล็กค่อยๆ ร่นกางเกงนอนลง ดวงตาเธอยังคงสบตาเขาโดยไม่หลบ ความอ่อนหวานในแววตานั้นกลับกลายเป็นแรงดึงดูดที่เขาต้านไม่ไหว
มือใหญ่ของเขาสอดเข้าผมเธอโดยไม่รู้ตัว ปลายนิ้วกระชับแน่นทุกครั้งที่เธอขยับใกล้
"ชา..." เขากัดฟันแน่น เสียงครางต่ำหลุดออกจากลำคออย่างหยาบโลนแต่แฝงความทรมาน
มันไม่ใช่แค่ความใคร่ แต่มันคือความเหงา ความสะสม ความเปลี่ยวเปล่าที่คั่งค้างในตัวเขามานาน และเธอคือคนที่เปิดประตูนั้นออก
เสียงลมหายใจของอธิถี่กระชั้นขึ้นทุกวินาทีที่เธอค่อยๆ ปลดพันธนาการเขาจากกางเกง
แท่งเนื้อลำใหญ่ปลายหัวหยักโค้งเล็กน้อย สัมผัสกับอากาศเย็นจากแอร์ในห้อง แต่สิ่งที่ทำให้เขาร้อนรุ่มจนแทบทนไม่ไหว กลับเป็นปลายนิ้วนุ่มของเธอที่ลูบไล้ลำเอ็นอุ่นเส้นเลือดปูดรอบลำ ของเขาเบาๆ ราวกับกำลังละเลงไฟลงบนตัวเขา
“คุณใหญ่มาก” เสียงกระซิบของเธอเบาแผ่วแต่กลับทำให้เขากัดฟันแน่น กล้ามแขนเกร็งจนเส้นเลือดนูน
น้ำชาโน้มตัวขึ้นมาอีกครั้ง มือเล็กยังคงกอบกุมเขาไว้ ดวงตาของเธอฉ่ำเยิ้ม
“อย่าเกร็งนะคะ เดี๋ยวชาจะทำให้คุณสบายเอง”
เธอขยับขึ้นมานั่งบนตักเขา จัดองศาจดจ่อท่อนรักของเขาแล้วค่อยๆ กดตัวลง
“อื้ม...” เสียงครางของเธอดังแผ่ว มือเกาะไหล่เขาแน่นในจังหวะที่แท่งร้อนแท่งใหญ่เคลื่อนเข้าไปในตัวเธอ
"อืมม ซี้ดด" เขาร้องครางเบาๆ อย่างหลุดควบคุม ร่างกายสะท้านเมื่อความอุ่นนุ่มของเธอกลืนกินเขาเข้าไปอย่างช้าๆ
“ซี้ดด ชา..”
“ซี้ดด อื้มมม ดีไหมคะ...” เธอกระซิบเสียงพร่า มือประคองใบหน้าเขาขึ้นมาสบตา
เธอเริ่มขยับเอวช้าๆ จังหวะแรกเนิบช้าแต่เต็มไปด้วยแรงบีบรัดจนเขาหายใจแทบไม่ออก เสียงเนื้อกระทบเนื้อเบา ๆ ในห้องเงียบทำให้ทุกสัมผัสดูชัดเจนเกินไป
อธิหอบหายใจแรง มือใหญ่จับเอวเธอแน่นจนกลัวจะเจ็บ แต่เธอกลับขยับเอวแรงขึ้น ร่างบางโยกเข้าหาท่อนเนื้อเขาอย่างเร่าร้อน
เธอครางเสียงหวานในลำคอ แต่ไม่ยอมหยุดสะโพกกลมกลึงยังคงบดเบียด เร่งจังหวะขย่มรูรักใส่ไม่หยุดหย่อน ราวกับเธอต้องการให้เขาแตกสลายใต้ร่างเธอ
อธิไม่เคยรู้เลยว่าใครคนหนึ่งจะสามารถควบคุมเขาได้ถึงเพียงนี้ เขาผู้ที่อดทน ฝืนความรู้สึกมาเป็นปี กลับพ่ายแพ้ให้กับพี่เลี้ยงเด็กคนนี้ในคืนแรกที่เธอมา
“ชา... อ่าส์…ดีมาก ซี้ดด...”
เขาเอื้อมมือไปกอดเธอแน่น จูบไหล่เปลือยของเธออย่างรุนแรง แล้วกระซิบเสียงสั่น
ร่างหนาเริ่มขยับเอวสวนกลับ มือสองข้างกระชับเอวเธอแน่นขึ้น ราวกับอดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป
เสียงเนื้อกระทบกันเริ่มถี่ขึ้น หยาบขึ้น จังหวะเต็มแรงจนโซฟาโยกคลอนเล็กน้อย
“ชา... มันดีเกินไป..อ่าาา.” เสียงเขาแหบพร่า ขณะที่เขากระแทกเข้าหาเธอจากใต้ร่าง
“ฉันจะ... ฉันไม่ไหวแล้ว”
“อีกนิดค่ะ... ใกล้แล้ว... แค่อีกนิดเดียว อร๊ายย” เสียงครางของเธอกระตุ้นเขาจนแทบขาดสติ เขากัดฟันหลับตาแน่นในจังหวะที่เธอเกร็งตัวกระตุก รูเสียวรัดแน่นรอบแก่นกายเขา ร่างเธอสั่นสะท้านเล็กน้อยครางเสียงแผ่วข้าง ๆ หู
และนั่นคือจุดทีาเขากลั้นไม่อยูาอีกต่อไป อธิปลดปล่อยทุกอย่างอย่างรุนแรงในกายเธอ แขนกอดรัดร่างเธอแน่นสะโพกหนากระตุกอย่างรุนแรง เขาได้ปลดปล่อยความสุขที่กักเก็บไว้มานานจนโพรงรักของเธออุ่นวาบรู้สึกถึงความล้นทะลัก
ทั้งคู่อยู่ในความเงียบงัน มีเพียงเสียงหอบหายใจของทั้งสองที่ดังสลับกันในความมืด เหงื่อชื้นทั่วแผ่นหลังเขา ขณะที่น้ำชายังนั่งซบบนอกเขาอย่างอ่อนล้า
“คุณอธิ...” เธอกระซิบเบาๆ
“หืม...” เขายังหลับตา เหมือนยังลอยอยู่ในภวังค์แห่งไฟรัก
“ชาขอตัวก่อนนะคะ” เธอกระซิบข้างหูเขา แล้วค่อยๆ ผละตัวออกเบาๆ เสมือนสายลมพัดผ่าน
เขาอยากคว้าเธอไว้ แต่ทำได้แค่เพียงมองร่างบางของเธอเดินหายไปแล้ว พร้อมกับเสื้อผ้าที่เธอหยิบไปด้วย
เขาหันมองประตูห้องลูกที่ปิดอย่างเงียบ ๆ
เธอกลับเข้าไปนอนกับน้องเกลแล้ว เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ร่างกายเขากลับยังร้อนวูบ หัวใจกลับเต้นแรงอย่างไม่มีเหตุผล
เขายกมือขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆ ตรงที่ที่เธอพึ่งจูบเขา และเขาเองเพิ่งพ่ายแพ้ยอมให้เธอที่เป็นแค่พี่เลี้ยงเด็ก
- ผู้เขียน
