เชิญที่ห้องตรวจเลยครับคนไข้

1203 คำ
โรงพยาบาลอินดีแอนา -พลอยใส- ทุกคนคงสงสัยว่าเหตุใดฉันถึงมาอยู่ที่นี้ก็ไม่มีอะไรมากกก มาตามหาผัวววววว ฮ่าๆล้อเล่น แต่ก็แอบคิดจริง อิอิ ฉันมาเยี่ยมคุณป้าน่ะคุณป้าเป็นคนที่เลี้ยงดูฉันคือถ้าใครเคยได้ยินพวกเด็กทุนอะจะมีแบบยังไงอะคือแบบเขาจะหาครอบครัวมารับเลี้ยงเราอะคล้ายๆว่าเราเป็นลูกบุญธรรมอะไรประมาณนั้น ซึ่งเด็กทุนทั้งหลายก็จะมีครอบครัวเป็นของตัวเองฉันเองก็เหมืนกันฉันได้มาอยู่กับป้าลอรี่ป้าเป็นแม่บ้านที่รวยเฟ้อออ ใช่คุณป้าลอรี่รวยมากลูกหลานท่านก็เยอะแยะแต่ท่านไม่อยากเป็นภาระให้ลูกหลานต้องมาคอยดูแลท่านเลยย้ายตัวเองจากแอลเอมาอยู่อินดีแอนาและรับฉันมาเลี้ยงเพื่อคลายเหงานั่นแหละ นานๆทีฉันจะเห็นลูกหลานป้าลอรี่มาเยี่ยมทีทุกคนก็ใจดีและอบอุ่นมากเหมือนฉันกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ไปด้วย แต่พักหลังๆคุณป้าลอรี่ป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาลบ่อยเพราะท่านก็อายุมากแล้วก็มีแต่ฉันนี่แหละที่มาดูแลได้เพราะแต่ละคนก็มีงานต้องทำฉันเองก็ไม่เกี่ยงอะไรเพราะป้าลอรี่มีพระคุณกับฉันมากมายจริงๆ แค่ดูแลแค่นี้เป็นแค่นี้ไก่ๆสำหรับฉันมาก (หมูๆไม่ใช่เลอะฮ่าๆ) "คุณป้าขา..."ฉันเปิดประตูห้องคุณป้าเขาไปพร้อมกับส่งเสียงเรียก "มาแล้วหรอหลานป้า" "^^"ฉันส่งยิ้มให้คุณป้าก่อนจะเดินไปหาท่านและสวมกอดท่านทันที "อาการเป็นยังไงบ้างคะ"ฉันถามคุณป้า "ก็ดีบ้างไม่ดีบ้างป้าแก่แล้วก็เป็นแบบนี้แหละ"คุณป้าลอรี่ตอบฉันกลับฉันทำหน้ายู่ก่อนจะกระชับอ้อมกอดของคุณป้า "คุณป้าต้องหายนะคะหนูอยู่บ้านคนเดียวเหงามากเลย"ฉันพูดพร้อมทำเสียงอ้อนใส่คุณป้า คุณป้าท่านหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะยกมือขึ้ยมาลูบผมฉัน "ป้าจะพยายามนะ" ก้อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏร่าของคุณหมอที่ใครๆหลายคนขนานนามให้เขาว่า คุณหมอกระซวกนิ้ว เขาเดินมาพร้อมรอยยิ้มที่ส่งไปให้คุณป้าลอรี่ฉันมองเขาด้วยหัวใจที่เต้นตึกตักเกิดมาไม่เคยเจอใครหล่อเท่าคุณหมอมาก่อนเลยฮื่อออ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้เจอคุณหมอมาร์คขนาดฉันมาเยี่ยมคุณป้าทุกเสาร์นะยังไม่มีโอกาสได้เจอกันเลย นี่มันต้องเป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับฉันแน่ๆ! "ไงครับคุณป้าคนสวย:)" ตาย! ตายแน่ๆฉัน! รอยยิ้มของหมอมาร์คทำไมมัน....โอ้ยอยากลากหมอเข้าห้องน้ำซะบัดนี้! สงบสติไว้ยัยพลอยใสแกเป็นคนไทยเชื้อชาติไทยคำว่ากุลสตรีค้ำคอแกอยู่นะเว้ย! "อ่าวคุณหมอสุดหล่อ"คุณป้าลอรี่ยิ้มทักทายคุณหมอมาร์คใบหน้าหล่อส่งยิ้มกลับตัวของเขาดูสูงใหญ่ไหล่กว้างอย่างกับนายแบบหน้าตานี่ไม่ต้องพูดถึงหล่อที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้แล้วดูนั่นสิแขนล่ำๆกับเส้นเลือกปูดๆ โหยหาความรักความเมตตาจากคุณหมอมากค้าาาาา! "อาการดีขึ้นใช่ไหมครับคุณป้า"คุณหมอถามคุณป้า ฮัลโหลลลล คุณหมอเห็นฉันไหมค่ะ จุ๊กกู๊ "ฮ่าๆป้าก็ดีมั้ง"คุณปาลอรี่แหย่คุณหมอกลับไปท่านก็เป็นแบบนี้แหละอารมณ์ดีกับคนอื่นไปทั่ว "ฮ่าๆครับ"อ๊ากกกกคุณหมอหัวเราะได้เท่ห์ระเบิดระเบ้อมากเลยค่ะ>."แกอะเมื่อไหร่จะมีเรื่องผู้ชายเขาบ้างฮะปล่อยไว้นานจนหยากใย่ขึ้นหมดแล้วมั้ง" คำพูดของยัยเฮเลนที่ฉันจำได้ขึ้นใจฉันก็อยากมีเรื่องไปเม้าท์นะเว้ยแต่แบบแม่งยังไม่เจอที่จะมาเปิดซิงฉันได้อะ แต่เมื่อกี้!!! พึ่งเจอสดๆร้อนๆเลยจ้าเขาคนนั้นก็คือ... หมอมาร์คนั่นเอง! ใช่แล้วฉันจะทำให้หมอมาร์คเป็นคนมาเปิดซิงฉันให้ได้ฉันจะยอมโดนแค่นิ้วของหมอมาร์คแต่ฉันจะทำให้หมอมาร์คเยดุฉันให้ได้!! พอคิดได้แบบนั้นฉันก็ขอตัวลาคุณป้าลอรี่ก่อนจะวิ่งออกไปหาหมอมาร์คที่หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ฉันวิ่งเข้าห้องนู้นออกห้องนี้เป็นว่าเล่นแต่ก็ยังหาไม่เจอจนต้องมานั่งพักเหนื่อยอยู่ริมทางเดินและเหมืนฟ้าจะเป็นใจให้ฉันได้มองเห็นหมอมาร์คที่กำลังเดินออกมาจากห้องๆหนึ่งฉันเลยรีบวิ่งไปหาเขาทันที "คุณหมออออออ"ฉันเรียกเขาไว้เป็นภาษาถิ่นเขาก็หยึดเดินก่อนจะหันมาหาฉัน "คุณเรียกผมหรอครับ"เขาพูดพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง "ใช่ค่ะ!"ฉันตอบเสียงดังฟังชัด "มีอะไรกับผมรึเปล่าครับ"เขาถามฉันใบหน้ายังคงเรียบนิ่งผิดกับเมื่อกี้ที่ฉันเห็นว่าเขาเอาแต่ยิ้มตลอด "หมอคะ...เอาตรงๆเลยนะคะหนูอยากนอนกับคุณค่ะ!"ฉันก้มหน้าก้มตาพูดออกไป "??"คุณหมอมาร์คเงียบไปฉันเลยเงยหน้ามองเขาก็เห็นว่าเขากำลังเอามือคลำคางตัวเองสายตาของเขามองฉันไปทั่งร่างกาย "หน้าตา...ก็โอเค....หน้าอก...ก็คงจะเต็มมือ...ส่วนข้างล่าง....เอิ่มไม่แน่ใจคงต้องลองหน่อย" ดะ...เดี๋ยวๆๆๆคุณหมออออ>.< ทำไมพูดเหมือนเขาเห็นไปถึงข้างในของฉันเลยล่ะโอ้ยเขินอะ "....อะ...เอ่อคุณมะ..."ฉันกะอุกกะอักไม่กล้าสบตาหมอขึ้นมาซะงั้นฉันยืนนิ่งให้คุณหมอสำรวจร่างกายไปเรื่อยก่อนที่คุณหมอจะพูดประโยคนึงขึ้นมามันเป็นประโยคที่ฉันฝันมาตลอด... "เชิญที่ห้องตรวจเลยครับคนไข้^^" กรี๊ดดดดดนี่ฉันจะโดนเปิดซิงแล้วใช่ม้ายยยย -อร้ายยยจำเป็นต้องดีใจขนาดนั่นมั้ยลูกกกก
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม