บทที่ 4 ไม่เหมือนที่คิดไว้
983 คำ
WARING(18+)
ไม่วาย...แล้วรักไหม?
บทที่ 4
ไม่เหมือนที่คิดไว้
.................................
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
ณ ศาลาใต้ร่มไม้ข้างสนามบอล มีร่างเล็กของใครบางคนกำลังนั่งทำหน้าบูดบึ้งไม่สบอารมณ์อยู่
" (╯﹏╰) เฮ้ออ" นับหนึ่งถอนหายใจยาวออกมา ก่อนที่จะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
"ถอนหายใจซะยาวเชียว"
"ไม่พอใจอะไรงั้นหรอตัวเล็ก" เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้น เรียกความสนใจของนับหนึ่งให้เงยหน้าขึ้นไปมอง
"ตะวันนนนน (╯0╰) " คนตัวเล็กเรียกชื่อเพื่อนชายเสียงยาน
"ทำไม?"
"มีตรงไหนไม่พอใจหรอ" ตะวันเอ่ย ก่อนจะลูบผมคนตัวเล็กเบาๆ ด้วยความเอ็นดู ตะวัน และ นับหนึ่งเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อของทั้งคู่เป็นเพื่อนรักกัน หนำซ้ำทั้งสองคนยังเกิดวันเดียวกัน โรงพยาบาลเดียวกัน ต่างกันแค่เวลา ที่นับหนึ่งเกิดหลังตะวันเพียงหนึ่งนาที
"ไม่มีโมเมนต์ดีๆ ให้เห็นบ้างเลยอะตะวัน"
"ทำไมล่ะ? เราก็อุตส่าห์ให้นับอยู่ห้องเดียวกันกับสองคนนั้นแล้วนี่"
"ก็วายุเอาแต่ตีหน้ายักษ์ใส่ทั้งวัน นับตีสนิทไม่ได้เลยอ่ะ"
"ส่วนฟาโรห์ นอกจากห้องเรียนแล้ว ก็ไม่เห็นกลับมานอนห้องเลย วายุกว่าจะกลับมาก็ดึก แถมพออาบน้ำทำธุระเสร็จก็นอนเลย ไม่ยอมคุยกับนับสักคำเลย"
"หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา นับเหงามากเลย และที่สำคัญนับแต่งฟิคไม่ได้สักตอนเลยด้วย"
"นับจะทำไงดีอะตะวัน ถ้าเป็นแบบนี้ การที่นับลงทุนปลอมตัวเข้ามามันก็ไม่มีประโยชน์เลยนะ (T^T) " นับหนึ่งทำท่าโอดโอยจะเป็นจะตาย จนตะวันได้แต่ส่ายหัวไปมา
"แล้วจะให้ตะวันช่วยยังไงล่ะ"
"นับไม่รู้อะ ตะวันช่วยคิดหน่อย ตะวันเป็นพี่นะ ฮืออออ"
"ตะวันเกิดก่อนนับแค่หนึ่งนาทีเองนะ"
"ก็นั่นแหละ เกิดก่อนก็คือเกิดก่อน ถึงจะแค่หนึ่งนาทีก็เถอะ"
"...อืม งั้นนับควรเริ่มจากการตีสนิทกับวายุก่อนไหม เพราะอย่างน้อยตอนนี้ก็ได้พักอยู่ห้องเดียวกัน"
"ถ้าสนิทกันแล้ว อะไรๆ ก็น่าจะง่ายขึ้น"
"แล้วก็...ถ้าอย่างจะได้โมเมนต์มากกว่านี้ ก็ลองไปดูที่สนามบาส เพราะทั้งวายุ และฟาโรห์มันเป็นนักบาสโรงเรียน อย่างน้อยก็น่าจะได้ไอเดียอะไรบ้าง" ตะวันให้คำแนะนำเพราะทนมองท่าทางหมดอาลัยตายอยากของนับหนึ่งไม่ไหว
"โอเค นับจะลองทำตามที่ตะวันแนะนำนะ ถึงแม้วายุจะน่ากลัวมากๆ เลยก็ตาม" นับหนึ่งยังคงครวญคราง เพราะสิ่งที่เธอคิดว่าจะได้เจอกับความเป็นจริงมันช่างต่างกันเหลือเกิน อย่างน้อยตอนนี้เธอก็ได้เรียนรู้แล้วว่า เรื่องบางอย่างมันก็ไม่ได้เป็นไปตามที่คิดเสมอไป
"สู้หน่อยสินับ ปกตินับไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่ายๆ นี่" ตะวันเอ่ย
"นั่นสินะ! ทำไมนับถึงมานั่งเหงาหงอยแบบนี้กันนะทั้งๆ ที่เพิ่งเริ่มแท้ๆ"
"นับทั้งลงทุนตัดผมที่ไว้มาตั้งหลายปี ไหนจะหน้าอกนับก็รัดจนแบนแต๊ดแต๊แทบจะหายใจไม่ออก"
"เพราะงั้นนับจะสู้ เพื่อที่จะได้เห็นโมเมนต์ฟินๆ กับสองตาคู่นี้อีกครั้ง และไปเรียนต่างประเทศอย่างหมดกังวล!" นับหนึ่งเอ่ย ก่อนจะทำท่าทางจริงจังขึ้นมา ต่างจากสภาพเหงาหงอยเมื่อครู่ลิบลับ
'และเพื่อที่จะได้เห็นโมเมนต์ฟินๆ ชัดๆ เพราะงั้นนับจะต้องเป็นเพื่อนซี้ของทั้งสองคนให้ได้! '
เมื่อคิดได้ดังนั้น ในหัวของสาวน้อยนักเขียนฟิค (18+) ก็รังสรรค์แผนการต่างๆ ขึ้นมามากมาย เพื่อที่จะมุ่งสู่การเป็นเพื่อนซี้ของคู่จิ้นในดวงใจ
18.00 น.
"เอาล่ะ งั้นเริ่มจากทำตัวให้มีประโยชน์ก่อนแล้วกัน ก็แค่ทำความสะอาดเอง จะยากสักเท่าไหร่กันเชียว ฮึบ!" นับหนึ่งถลกแขนเสื้อตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะลงมือทำความสะอาดห้อง ทั้งๆ ที่เกิดมาสิบแปดปี เธอไม่เคยทำความสะอาดมาก่อนเลย
19.00 น.
"ฟู่ว เราก็เก่งเหมือนกันนะเนี่ย" นับหนึ่งมองห้องที่สะอาดเอี่ยมอ่องด้วยความพอใจกับการทำความสะอาดครั้งแรกของเธอ
แอ๊ดด
ประตูถูกเปิดออกด้วยฝีมือของใครบางคน และเมื่อเห็นว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาเป็นใคร นับหนึ่งก็ฉีกยิ้มกว้างออกมา ก่อนที่จะลุ้นด้วยความตื่นเต้นว่าถ้าวายุเห็นสิ่งที่เธอทำเขาจะมีปฏิกิริยายังไง
"หวัดดีวายุ (◕‿◕❀) "
"อืม" วายุครางรับเสียงสั้น โดยไม่ได้ปรายตามองคนตัวเล็กเลยแม้แต่น้อย แต่ทว่าเขากลับกวาดตามองไปรอบห้องที่สะอาดเอี่ยมอ่องแทน
ตุ้บๆๆๆ
นับหนึ่งลุ้นจนใจเต้น แต่ทว่าวายุกลับไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เขาเพียงแค่เดินไปที่โต๊ะเขียนหนังสือของตัวเอง ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น
"นายมายุ่งกับโต๊ะหนังสือของฉันงั้นหรอ"
"พอดีเห็นมันรกๆ ก็เลยจัดให้ (◕‿◕❀) "
"คราวหลังอย่ามายุ่งกับโต๊ะฉันอีก" วายุเอ่ยจบก็โยนกระเป๋าเป้ที่สะพายอยู่ลงบนเตียงชั้นล่างของตัวเอง และเดินเข้าห้องน้ำไปทันที
"ทำไมต้องดุกันด้วย.....ก็แค่อยากช่วยเท่านั้นเอง" นับหนึ่งมีท่าทางหงอยลงทันที ทั้งๆ ที่คิดว่าจะได้รับคำชม แต่ทว่านอกจากจะไม่ถูกชมแล้ว กลับถูกทำเย็นชาใส่อีกต่างหาก
Next Spoiled
"น่ารำคาญ"
"ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงไม่รู้"
"วายุเกลียดนับงั้นหรอ...ทำไมถึงเอาแต่ทำเย็นชาใส่ตลอดเลยล่ะ ทั้งๆที่นับก็แค่อยากจะเป็นเพื่อนด้วยเท่านั้นเอง"
"ถ้าการที่นับอยู่ที่นี่แล้วมันทำให้วายุรำคาญใจ งั้นนับไปก็ได้"
- ผู้เขียน
