-------
***Athena’s POV***
-
“Pasensya na kung wala ako nung kailangan mo ako, Athena,” basag ni Kiero sa sandaling katahimikan namin, nanginginig ang boses habang namumuo ang luha sa kanyang mga mata, handang bumagsak anumang sandali. “Nung nawala ang isa sa mga dinadala mo noon… wala ako. Nabigo kita. Patawad na ako ang nagbigay sa’yo kay Jordan. Dahil sa akin, naranasan mo ang lahat ng sakit na iyon.”
Ang mga salita niya ay parang nabasag—paunti-unti, at bawat isa ay puno ng bigat. Ramdam ang hilakbot sa kanyang tinig, na parang bawat salitang sinasabi niya ay nagbibigay ng hapdi. Hindi ko siya magawang sagutin. Hindi ko maipilit ang boses ko kahit gustuhin ko.
Tahimik na dumadaloy ang mga luha sa aking mga pisngi, bawat patak ay isang repleksyon ng damdamin na bumabalot sa akin.
