The Revenge

Chapter 3

Iñigo Martinez may ultimate crush since 1st year high school. Halos kakaumpisa pa lang ng school year that time ng makilala ko siya sa hindi sinasadya napadaan ako sa gym. Naglalaro sila noon ng mga klasmate niya ng basketball at talaga madami ang nanood sa kanila mga kababaehan man at kalalakihan at halos mabingi na ako sa mga ng sisigaw ng mga nanonood. Marami na din naman kasi estudyante ng mga oras na iyon kasi tapos na ang school hour at iyon iba ay ngpapalipas na lang ng oras at ung iba ay nag sisiuwian na din at hindi na din kainitan dahil hapon na rin. Dahil na din sa nacurious ako kung bakit madami tao at nagsisigawan ay napahinto ako sa paglalakad at sumilip na may banda gym at yung na nga napukaw ang atensyon sa isa lalaki pag shot na ng bola sa ring. Parang ng slow motion ang lahat habang nakatitig ako sa lalaki mag shot ng ball sa ring. He was handsome, his nose was piercing with red lips at may kaputian na talaga bumagay sa kanya and tall. Na kahit subra pawis na siya ay parang subra mabango pa din siya. Halos may kalahati oras na ako nakatayo sa lugar na ay hindi ko na napasin dahil nakatitig lang ako sa iisa tao at kung hindi pa ako na banga ng isa estudyate tumakbo ang hindi babalik sa realidad at halos makalimutan ko na pupunta pala ako sa library para manhirap ng libro para sa gagamitin ko sa pag aaral. Pero mula ng araw na yong lagi na ako nanood ng laro nila sa hapon hangga sa sumali na ang grupo nila sa basketball team ng paaralan namin at bawal laban nila halos nanalo sila at sa bawal araw at buwan taon lalo gumagaling ng team nila at siya na nagin team captain ng grupo at lalo dumami ang mga humahanga sa kanila at isa na din ako dun at sa hindi alam ng mga kaibigan ko ay palihim ako nagbibigay ng kung ano anu kay Iñigo . May love letter, chocolatte shoes damit at kung anu anu pa na wala nakakaalam dahil sinisigurado ko wala na mga estudyate pag ako ng lalagay ng mga regalo sa kanya at masaya na ako dahil kahit paano yung mga binibigay ko sa kanya ay nakikita ko ginagamit nya rin at kuntinto na ako sa bagay na yong maipadama ko lang ang nararamdaman ko kahit hindi niya ako kilala.

Narito ako ngayon sa labas ng school sa may waiting shed nag aabang nag masasakyan at halos wala na din estudyate mag ala 6pm na din kasi kaya wala na din masyado tao at isa pa sa kamalas malas pa ay ang lakas ng ulan kaya hirap ako makahanap ng taxi para makauwi halos punuan na o may pasahero na. Habang ng aabang ako ng nakikining ako ng music sa akin cellphone na di ko namalayan may tao na pala ako kasama sa waiting shep nakafocus kasi ako sa daan na malakas ang ulan at pakikining ng music habang nakaupo ng maramdaman ko parang may umupo sa kabila gilid ng upuan kaya na patingin ako sa gawi ng tao umupo at halos ikanganga ko kung sino ang tao iyo wala iba kung hindi si Iñigo at basang basa na siya ng ulan . At nakaramdam na naman ako ng slow motion ng napatingin siya sa may gawi ko at sabay ngiti na alam ko hindi ko maitatago na namula ang mukha ko dahil lang sa simple pag ngiti niya iyon.

“hi” bati nito sa akin

“hello” kabado ko sagot

“hindi ikaw yong kaibingan ni Jen” tanong nito na nakangiti sa akin

“ ahh.. ehh Oo” kanda utal utal ko sagot sa kanya

“Iñigo pala” sabay lahad ng kanya palad

“Elsa Marie” pakilala ko at alanganin pa ako tangapin ang kanya palad at nagkamayan kami dalawa at sabay pa kami tumingin sa harap ng kalsada at sa makalas na ulan. Napansin ko na medyo nilalaming na siya dahil na din sa basa ang kanya uniform at katawan dahil sa ulan kaya naisipan ko ilabas ang panyo ko para mapunasan nya kahit paanu ang sarili nya.

“here oh punasan mo ang sarili mo para matuyo ka at nag hindi ka masyado malamingan at ng hindi ka magkasakit, hwag ka mag alala hindi yan madumi hindi ko siya nagamit” ani ko dito at sabay abot ng panyo. Kala ko hindi na nya aabotin pa ang panyo sa kamay ko dahil tinitingan lang niya ito pero after nun ay ngumiti at kinuha niya ang panyo sa kamay ko at pinunas nya sa kanyang sarili. “Thank’’ simple pagsasalamat nito na kinakilingan ko masyado pero pilit ko tinago para hindi niya mahalata na masyado na ako kinikilig sa mga sandali iyon ay baka kung anu pa ang isipin nya. 

“bakit nandito pa sa ganito oras diba kanina pa tapos ang klase” tanong nito sa akin

“May tinapos kasi ako at nakaligtaan ko na ang oras at saka bigla na lang umulan kaya mahirap makasakay” sagot ko dito

“bakit ikaw bat nandito kapa” balik tanong ko sa kanya

“may practice pa kami at nahuli ako nagbihis kaya nagpaiwan na ako at saka hindi ko dala nag sasakyan ko kasi kala ko susunduin ako ng family driver kaso hindi pala may biglaan lakad ang mommy ko” paliwanag nito.

”Ganun ba” wika ko at binalik ko na ang pantingin ko sa ulan.

“Hindi pa ba susundoin masyado malakas ang ulan at mukha matatagalan pa bago tumula ito” anito akin kaya napalingot ulit ako sa gawi nito

“Natawagan ko na si Papa kaya baka maya maya lang din na dito na siya pasundoin ako mahirap daw kasi dumaan sa masyado matrapik ay basa pa ang klasada” sabay bawi ko ng tingi sa kanya kasi naiilang ako sa mga tingi niya sa akin

“ikaw paanu ka susundoin kapa ba dito”tanong ko

“Siguro nasabi ko kasi na mahirap na sumakay at dahil nga sa lakas ng ualn baka mamaya din nandito na sila” ngiti sagot nito kaya napangiti na din ako.

Madami pa kami na pag kwentohan ng kung anu ano subra na enjoy ako habang kausap ko siya. Siguro dahil na din sa may pagtingin ako sa kanya kaya may kasama kiling bawal pag kwentohan namin at saka dream come true ko ito kahit paanu na kausap at nakakwentohan kami dalawa.