CHAPTER 26
Ang tanging nagpapagaan ng loob ko ay ang makita ka. Na kahit punum-puno ako ng hinanakit sa aking mga magulang ay alam kong nandiyan ka. Naalala ko pa kapag nag-eensayo ka ng basketball at karate na itinuro sa’yo ng tatay mo at lagi akong nagdadala ng tubig at pamunas mo at binibiro-biro mo ako ay naiibsan ang mga iniisip ko na hindi ko masabi-sabi sa’yo. Nanginginig ako kapag nakikita ko ang kumikislap na hubad mong katawan. Ang iyong abs. Ang iyong kahubdan. Ang iyong kabuuan. Pero kahit pa anong close natin, kahit pa alam ko na lahat tungkol sa’yo, hindi ko masabi ang tungkol sa akin. Hindi ko masabi kung anong mga pinagdadaanan ko. Hindi ko masabing maaring hindi magtatagal ang sa atin kasi ipinagkasundo na ako kay Daniel at kung malaman mong naging two timer ako ay hindin
